Escultura  grega  

Reelaborado a partir dehttp://vieirosenlaces.blogspot.com/                   Ana Navas, 2011‐12                          1 

 

Afrodita de Cnido 1. Catalogación  

Nome:  escultura  exenta  ou  de  vulto  redondo  que  representa  a  Afrodita (Venus), deusa da beleza e do amor, nacida da espuma do mar despois de que Cronos cortase os xenitais de Urano e caeran ao mar. 

Estilo, cronoloxía: pertence ao período clásico da arte grega, séculos V e IV a.C., entre  o  fin  das  guerras  médicas  e  a  morte  de  Alexandre  Magno  no  323,  máis exactamente ao clasicismo tardío do s. IV a.C (posclasicismo). 

Autor: a obra orixinal realizada por Praxíteles en mármore de Paros non chegou ata  nosoutros  pero  coñecémola  polas múltiple  copias  romanas  que  dela  se  fixeron, signo do enorme éxito da escultura. Posiblemente teña sido Friné, a cortesana coa que tiña relacións, quen serviu de modelo. Estaba destinada ao culto da deusa no templo da  illa  de  Cnido.  Praxíteles  foi  un  estudoso  das  obras  dos  seus  antecesores, especialmente de Policleto, sen embargo ao acentuar a sensualidade das figuras coas súas formas brandas e cheas de fermosura está a anticipar formas manieristas. Outras obras súas son: Hermes con Dioniso e Apolo Sauróctono. 2. Contexto histórico‐artístico 

Atenas é derrotada por Esparta na guerra do Peloponeso o que pon fin ao gran período do dominio de Atenas e de Pericles 

Se ate agora o principal cliente era o goberno da polis, agora crece a clientela privada, o mercado da arte e o interese por coleccionar 

A  arte  rompe  cos  grandes  ideais  e  xira  cara  ao  que  se  aprehende  polos sentidos,  a  procura  do  inmediato,  ao  realismo  que  se materializa  na  fidelidade  da aparencia antes que na esencia, de aí ven o desenvolvemento do retrato. Tres grandes escultores da etapa representan  tendencias diverxentes, dunha parte a expresión de emocións  líricas, o encanto, a charis de Praxíteles, doutra o dramatismo, o pathos de Scopas e, coma unha síntese, a obra de Lisipo. 

En  conxunto  perséguese  o  prototipo  de  beleza  ideal  pero  afóndase  nos sentimentos e no movemento, estilízase o canon, barroquízanse as formas e acentuase o naturalismo, incluso os deuses aparecen moito máis humanizados seguindo a liña de Fidias  aínda  que  sen  a  súa  maxestuosidade.  En  definitiva,  desaparece  a  férrea ortodoxia do equilibrio, harmonía e proporción. Unha das grandes novidades é o nu feminino, ata o momento  reservado ás  figuras masculinas. Todos estes  cambios  son precedente do helenismo. 3. Análise e comentario 

Contido: Afrodita  está  representada  no momento  do  baño  ritual,  razón  pola que aparece espida, só porta o brazalete do brazo, e depositando a súa roupa sobre unha hidria. A man esquerda sostén un pano con  flecos  (toalla ou manto), a dereita cobre  o  pube  nun  xesto  instintivo  de  pudor  como  se  tentara  ocultarse  ao  ser sorprendida. É un antecedente das posteriores “Venus púdicas” que ademais de cubrir o  pube  cobren  coa man  dereita  o  peito  (por  exemplo  no Nacemento  de  Venus  de Botticelli). O tema é pois moi cotián, un trazo que humaniza os deuses como ata entón non  se  fixera. É o primeiro nu  feminino na historia da arte,  recordemos que os nus 

mascfemi

viradcorplevemcadepraxiapio sepaclásic

esa escu

contdos iestánacendestarizosrostr

frecuxuve

                 

R

 

culinos  eraninas. 

Composida  á esquero sobre a pmente,  adqeiras  moi  citeliana, un engadido. rada da figuco 

Como oué  a  única ltura 

Tratameundentes  dntensos con máis próxtuaría a seaca un  leve, recollido nro idealizado

A  verdauantementenil, a miudo

                   

Reelaborado a

n  habituais

ición:  estatrda e a mirperna dereiquirindo  ascurvadas.  Écontoneo sA  pesar  dura, a comp

utras obras perspectiva

nto  anatóde  formas  sntrastes deximas ao cansualidade e  sorriso qunun moño qo queda totdeira  orixine deuses, exo  en actitud

                    

a partir dehtt

s  desde  o 

tua  de  pé,rada dirixidta que se msí  unha  disÉ  esta  unhsinuoso queda  colocacióposición seg

do mesmoa  que  fai 

mico:  o  csuavemente Fidias. As sanon de Lisie  incluso uue  a  achegaque suxeita talmente vinalidade  dexpresan emdes relaxad

     Escultur

p://vieirosenl

período  arc

  inclinada a  ao  lonxemantén firmsposición  da  configurae desequilibón  da  hidrigue a ser pe

o autor estáposible  ap

corpo  resue  redondeasúas figurasipo. O puídoun certo pua  aínda mácunha cintasible. e  Praxítelesmocións, coas e sensua

a  grega 

aces.blogspot

caico  nos  k

cara  adian. Descarga me mentresde  contrapación  partibra as figuraia  (recipienechada com

á pensada prehender  t

lta  sobrio adas,  de ms son máis ao final do mnto de erotáis  aos mora, de modo 

s  reside  enn suave sorais. 

t.com/             

kuros  pero 

nte,  a  cabea maior pa

s a perna esosto  moi cular  de  Pas e fai precnte  cerámicmo era prop

para ser visttoda  a  graz

e  macizomusculatura alongadas cmármore e tismo. No rrtais.  Leva oque toda a

n  que  os  serriso e unha

 

      Ana Navas, 

non  en  fi

eza  lixeiramarte do pessquerda fleacentuado Praxíteles: ciso un punco  para  a  aio deste pe

ta de fronteza,  a  chari

o,  con  volrelaxada, 

cas de Policlo verniz derostro  idealo pelo, de a fermosura

eus  persona “charis” g

2011‐12             2 

guras 

mente so do xiona coas curva to de auga) ríodo 

e pois is,  da 

umes lonxe leto e e cera izado leves  dese 

naxes, gracia