Actualización das normas ortográficas

do mito á realidade

http://www.blogoteca.com/cadernodecores

SIGNOS DE INTERROGACIÓN E ADMIRACIÓN_

Emprego obrigatorio ao final do enunciado:

Pódense utilizar ao principio e ao final para evitar ambigüidades:

PRONOMES DEMOSTRATIVOS NEUTROS

isto, iso, aquilo (formas invariables)

Non contraen co indefinido outro: isto outro, iso outro, aquilo outro

*esto, *eso, *aquelo

GRUPOS CONSONÁNTICOS –CT-, -CC-

suprímese o -c- cando o preceden i e u Con a, e e o mantéñense os grupos consonánticos: abstracto,

proxecto, calefacción, octógono etc.

o -C- vocaliza en -i-: reitor, reitora (reitorado, reitoral, reitoría), seita (sectario, sectarismo)

SUFIXO -ZO, -ZA diferenza (indiferenza; mais diferenciar e diferencial), espazo (espazoso, espazar mais espacial), estanza/estancia, finanza (financeiro, mais financiar e financiamento), graza (desgraza; mais gracioso, agraciar, agraciado); licenza (mais licenciar, licenciada, licenciatura), nacenza (renacenza), novizo, perseveranza, servizo (servizal), terzo (terza, terzá, terzar)

MASCULINO –ÁN, -ANO FEMININO –Á, -ANA

-ÁN/-Á: PALABRAS PATRIMONIAIS e XENTILICIOS

Alemán, alemá; capitán, capitá; cirurxián, cirurxiá; ermitán, ermitá; gardián, gardía; truán, truá; escribán, escribá etc.

Pontecaldelán, pontecaldelá; salnesán, salnesá; caldelán, caldelá (Caldelas de Tui; campolameirán, campolameirá;

-ANO/-ANA: Africano, africana; humano, humana; vexetariano,

vexetariana; urbano, urbana; semana, paisano, luterano; cleptómano, órgano, plátano, tímpano.

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO:

OBRIGATORIA: VARIANTE DAS FORMAS DO ARTIGO (o, a, os, as) EN DETERMINADOS CONTEXTOS (-lo, -la, -los, -las)

Despois da preposición por: polo, pola, polos, polas (regra contracción preposición + artigo)

Despois do adverbio u (onde): U-los?

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO

OPCIONAL (non preferente no uso): Tras as formas verbais en –s ou –r (con guión). Tras os pronomes persoais átonos rematados en –s (nos, vos,

lles) (con guión). Tras os pronomes nós e vós seguidos dun número (con guión). Tras os indefinidos ambos e ambas, emtrambos e entrambas

e todos e todas (sen guión). Tras a preposición tras (sen guión). Tras a conxunción copulativa (e) mais (sen guión).

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO

OPCIONAL (non preferente no uso): Tras a conxunción copulativa (e) mais (sen guión).

-El e mais o seu compañeiro / El mailo seu compañeiro-A profesora de matemáticas e mais o profesor de lingua /

A profesora de matemáticas e mailo profesor de lingua

[seguinte epígrafe]

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO

OPCIONAL (non preferente no uso): Tras a preposición tras (sen guión).

Tras a nosa clase / Trala nosa clase

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO

OPCIONAL (non preferente no uso): Tras os indefinidos ambos e ambas, emtrambos e

entrambas e todos e todas (sen guión).

Ambas os dúas / Ámbalas dúas

Entrambos os dous compañeiros / Entrámbalas dous compañeiros

Todas as terzas feiras / Tódalas terzas feiras.

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO

OPCIONAL (non preferente no uso): Tras as formas verbais rematadas en –s ou –r (con

guión).

Vou estudar as propiedades… / Vou estuda-las propiedades

Contáches a verdade / Contáche-la verdade

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO

OPCIONAL (non preferente no uso): Tras os pronomes persoais átonos rematados en –s

(nos, vos, lles) (con guión).

Preguntounos o tema / Preguntóuno-lo tema

O ARTIGO

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO

OPCIONAL (non preferente no uso): Tras os pronomes nós e vós seguidos dun número (con

guión).

Nós os vinte e un / Nó-los vinte e un

Vós os trinta e tres / Vó-los trinta e tres

ARTIGO / PRONOME

SEGUNDA FORMA DO ARTIGO / SEGUNDA FORMA

DO PRONOME

Contulle a verdade / Contoulle-la verdade [ARTIGO] Contoulla [PRONOME] Contoulles a verdade (a elas) / Contoulle-la verdade (a elas) [ARTIGO] Contóullela (a verdade) [PRONOME] U-los gatos? [ARTIGO] Ulos? [PRONOME]

LLE: pronome dativo de terceira persoal singular.LLES: pronome dativo de terceira persoal plural.

Contraccións con demostrativos

• Demostrativo + indefinido outro

outro outra outros outras

Este estoutro estoutra estoutros estoutras

Ese esoutro esoutro esoutros estroutras

Aquel aqueloutro aqueloutro aqueloutros aqueloutras

-BEL / -BLE -BLE : a forma recomendable

(redacción das normas). Estable, estables; establemente

-BEL: a escolla afecta á acentuación da palabra e á derivación

Amábel, amábeis (acentuación das palabras graves con ditongo decrecente na última sílaba: REGRA DAS GRAVES); estabelmente

NUMERAIS CARDINAIS

Vinte e un, vinte e unha; vinte e dous, vinte e dúas; vinte e tres … vinte e nove; trinta

Trinta e un, trinta e unha; trinta e dous, trinta e dúas etc.

NUMERAIS MULTIPLICATIVOS

Triplo, tripla e cuádruplo, cuádrupla

ADVERBIOS E LOCUCIÓNS ADVERBIAIS

Acotío, decontado, decontino, decotíoDeseguida, deseguido, enseguidaApenasAmodo, devagarTalvez

*entonces, *alomenos

OUVIR e OÍR

Engádese ouvir, que convive con oír.

OÍR

OUVIR

Alén e aquénChapeu, romeu, xubileuBacallau, pauÍmpeto, triboPuberdade

A respecto deAlén deApós (despois de, atrás de)Aquén deAtéCanto a

LOCUCIÓNS PREPOSITIVAS

No entanto (adversativa: expresa restrición

parcial ou total)

Porén (adversativa)

Até que

CONXUNCIÓNS E LOCUCIÓNS PREPOSITIVAS e CONXUNTIVAS

VogalEstudar (estudante, estudantado) / Estudio<q> queDigrafos <ch>, <ll> e <qu>: ce hace, ele

dobre e que u