-

... da muller que foxe dos peitos...

Teño mentiras amarradas á tráqueapor iso cuspo en intentos de anorexia.Teño unha bala proxectada no peito

e bótasme sal na ferida aberta.

Teño medo de que non saibas cosercon teas de viúva negra o meu co{po.

Teño o embigo medrado de medopara alugarte mellor, se vés de rg¡g.

Teño cogomelos de pan no úteroteño queixo con frnadiños nos pulmóns

teño chícharos insomnes entre as costelas

teño r¡n virus publicitario na autoestimateña instintos que me psicanalizan

teño sorte... de que me tefias.

A primeira vlslén, Maria Lado

"¡Lihros! ¡Liltros! H*ce aquí una pal*hramágiea que eqaivele a deeír: ,&ntor, amar,, yque debían los pueblos pedir coÍt o pítten pan

ü corno ankelan l* Iluvia perü sus serrrerrtertts.r,

Do discurso de García Lorca hledio pan y un líbro.(Fuente de Vaqueros (Granada). Setembro l93i)