BRANCANEVES E OS SETE ANANOS

Brancaneves era unha princesa moi guapa. O seu PAI (nai) morrera e vivía nun castelo coa súa Madrastra.

A madrastra sempre preguntaba a un espello: ¡Espelliño, espelliño máxico! : Quén é a máis FEA (guapa) do reino?????

Vos , maxestade, -respondía o espello. Pero un día o espello díxolle que CARAPUCHIÑA (Brancaneves) era a máis fermosa.

Así que a madrastra ordeneulle a un DENTISTA (cazador)que levase a Brancaneves ao bosquee a matara, pero deulle pena e deixouna ir.

Brancaneves camiñou polo bosque e atopou unha casiña, entrou e puxose a durmir nunha SILLA (cama)

A casa era de sete CARPINTEIROS (ananos) que, como eran moi bós,deixaron que Brancaneves quedase a vivir con eles.

A Madrastra enterouse de que Brancaneves vivía cos ananos na casiña do bosque e foi alí disfrazada de ENFERMEIRA(bruxa)

Rapaza!!!! Proba ésta PERA (mazá) -díxolleBrancaneves probouna e caeu durmida.Estaba envelenada.

Os ananos querían tanto a Brancanevesque a puseron nunha urna de MADEIRA (cristal)para vela todos os días.

Un día, un príncipe que paseaba polo bosque viu a urna e acercouse. Ó ver o fermosa que era Brancaneves deulle un CARAMELO (bico).

Entón rompeuse o feitizo e Brancaneves espertou. Os dous casaron e foron felices para sempre.

FIN