ZUCCHI, Jacopo,1575-76

• Pobo romano primitivo: comunidade agrícola de familias unidas.– Relixión animistaanimista: recoñecemento de

espíritos (( numina numina ),), non de deuses antropomórficos.• Cada numennumen tiña a súa propia esfera de

poder: un bosque, o paso dun monte, unha fonte: Silvano, Portumno, Neptuno.

• Espíritos funcionais con poder volitivo.• Espertan certo sentimento de pavorsentimento de pavor

( religio ), pero a súa relación cos homes é benévola.

• O romano, home práctico, pensaba nos termos da súa propia vida cotiá:– O desenvolvemento do seu pensamento

relixioso versa en torno á vida agrícola e á vida doméstica:•Establecemento dunha serie de festivais

que sinalan as estacións do ano agrícola: SaturnalesSaturnales, da sementeira; RobigalesRobigales, para que os cereais se libren da cinza; ConsualesConsuales, almacenamento da colleita.

• XanoXano, espírito da porta; VestaVesta, a chama viva; PenatesPenates, espíritos da despensa; Lar Lar familiarisfamiliaris, tutelar dos escravos da casa

Perrier François (1594-1649)Crédit photographique :

(C) Photo RMN - ©Franck Raux

Paris, musée du Louvre

Pedro Pablo Rubens.

“O matrimonio abre as portas do que os gregos chaman mundo civilizado .

O matrimonio é unha das fronteiras reservadas a ArtemisaArtemisa. Ao mesmo tempo que a caza, as

bestas salvaxes e os profundos bosques, recibiu como herdanza a virxindade.

O lugar de AfroditaAfrodita está onde traballa o desexo. Sen Afrodita a unión do home e a muller está

abocada á esterilidade.HeraHera non pode prescindir de Afrodita, quen padece a súa propia lei na mesma medida na que a autoriza. No frontón do matrimonio hai unha figura severa e soberana co epíteto de

Perfecta, cando chega o momento a muller por natureza está destinada a ser esposa lexítima”.

Ives Bonnefoy, Diccionario de las mitologías,II, páx.139

Coypel Noël (1628-1707)

Cabanel, Alexandre (1823-1889)

Anton Mirou: Landschaft mit Diana und Aktajon, 1604

“Ares e Atenea son as dúas potencias divinas que teñen en Grecia o

monopolio dos asuntos bélicos. As súas posicións son antitéticas: Ares,

potencia masculina, é froito só de Hera, que o procreou sen o seme

masculino. Atenea, potencia feminina, é filla só de Zeus, concibida

da súa cabeza. Atenea é a deusa virxe, Ares viola e provoca

embarazos, Atenea ten “metis” (moderación, prudencia), Ares carece

dela. Ares é odiado polos deuses, Atenea é respectada por todos eles. Ares é o deus do furor bélico no que

este ten de desenfreado”. Ives Bonnefoy, Diccionario de las mitologías, II, páx 214

© Gérard Blot

Friso leste do Altar de Zeus en Pérgamo

CLAEISSENS, Antoon, 1605

“Hefesto é o señor do lume, pero non de calquera lume, senón do lume técnicolume técnico, o que serve para

as tarefas artesanais dos metais nobres: ouro, prata, bronce. A

metalurxia revélase indisociable da maxiamaxia. É o deus das ligaduras, pode,como metalúrxico, forxar e

desfacer ataduras materiais. Pero a súa acción é sobre todo a súa acción é sobre todo

máxicamáxica: encadea as súas vítimas con ligaduras inmateriais”.

Ives Bonnefoy, Diccionario de las mitologías, II, páx 295

Bassano Francesco Giambattista (le Jeune) (1549-1592)(C) Photo RMN - ©Gérard Blot

Paris, musée du Louvre

Hendrick van BALEN

Apolo e a Sibila de Cumas. CERRINI, Giovanni Domenico

HONDIUS, Abraham Danielsz. Colecc. Privada

HEEMSKERCK, Maerten van, 1537- 38