ENDL CEIP BERGANTIÑOS.CARBALLO

MALVELA

1. NADAL EN MOS

Outro ano de cantares

ao neno que está no berce para esquencer os pesares deste ano que esmorece. Ten os olliños de mel, Manuel , Manueliño, a cariña dunha rosa, no bico dun caraveliño. Xa temos unha barquiña da casca dunha cebola para levarlla a Xosé e máis á nosa señora. Anivello con bens vaias Aninovo con ben veñas como brinca o setestrelo no cortillo das ovillas. Cantaremos bailaremos e faremos unha festa cantaremos brindaremos ata o ano que comeza.

Con toxos, flores e xestas e agunha cantigas destas alegraremos a festa e tamén a nosa mesa.

2. NO PENDELLO

No pendello que hai xunto ó camiño

hoxe ás doce danoite naceu un meniño pequeniño

que parece do ceo caeu.

Entre o bafo de dous animais pois o pobre cubertas non ten

nin señais de “pañales” para tapalo do frío se ven. Levareille logo este mantelo anque ás feiras voa falla me fai

e un roxelo de bo pelo para que faga bos caldos súa nai

e un roxelo de bo pelo para que faga bos caldos súa nai. Levareille tamén esta pita

pois é o neno máis guapo que eu vin e a cabrita máis bonita

que para él do cortello escollín e a cabrita máis bonita

que para el do cortello escollín.

3. NATAL DOS SIMPLES

Vamos cantar as xaneiras Vamos cantar as xaneiras por eses quintais adentro

vamos as raparigas solteiras.

Pan parariri Pan parariri

Pan pan pan pan Vamos cantar “orvalhadas” vamos cantar “orvalhadas” por eses quintais adentro vamos as raparigas casadas. Vira o vento e muda a sorte vira o vento e muda a sorte por aqueles “olivais” perdidos foise embora o vento norte. Moita neve cae na serra moita neve cae na serra

só se lembra dos camiños vellos quen ten saudades da terra. Quen ten a candea acesa quen ten a candea acesa rabanadas pan e viño novo mataba a fame a pobreza. Xa nos cansa esta “lonxura” xa nos cansa esta “lonxura”

só se lembra dos camiños vellos quen anda á noite á ventura.

4.DESPEDIDA DE ANO VELLO

Despedida de ano vello entradiña de aninovo

os señores desta casa as conten con grande gozo. Viva a terra dos gaiteiros que viñeron a tocar ó neno recén nacido

entre as pallas do portal. Ano novo vida nova ano novo que traerás o vello suspiros leva o novo xa os traerá.

Ano de festas que naces o pasado xa pasou

a primavera enverdece o xardín que se marchou.

Viva a terra dos gaiteiros que viñeron a tocar ó neno recén nacido

entre as pallas do portal. Ano novo vida nova ano novo que traerás o vello suspiros leva o novo xa os traerá.

4. CANTO DE REIS DE MOSENDE

Moi boas noites dos reises teñan vosas señorías

teñan vosas e outra máis

moi alegres e festivas. Camiñando vai Xosé camiñando vai María camiñan para Belén

máis de noite que de día. Cando a Belén chegaron toda a xente durmía aquela xente tirana aquela xente dicía.

Para Xosé non hai pousada menos hai para María veu “pralí” un pregoeiro preguntando por María- María pareu á oite cando a xente durmía

foi nun neno tan fermoso todo o mundo relocía. Tanta era a súa pobreza que onde envolvelo non tiña botou man á súa cabeza deulle o lenzo que traía. Algúns eran de Holanda outros de Holanda fina outros bordados en sed a para a Virxe María. Estreliña do oriente tíranos daqui axiña levanos o aghinaldo ai, a sombra María.

5. AS XANEIRAS

Esta noite non se durme imos cantas as xaneiras

cheira a cravos ,cheira a rosas

cheira á flor das laranxeiras. Aquí mora xente honrada en casa dun labradore que ten a muller bonita e a filla coma unha flore. Oh que linda estrela “brila” alén dos lagos do norte a esa moi nobre casa

Deus lle dea unha boa sorte. Alegraivos compañeiras xa vexo a luz da candea a filla do labradore

vaivos convidar “pra” cea .

6. DE VILA EN VILA

San Xosé e máis María ían xuntos pra Belén

ían cantando-los reises cantémolos nós tamén. Fóronse de vila en vila e de lugar en lugar

en busca de Xesús Cristo non o puideron topar. San Xosé ía moi triste porque ía polas montañas e María moi alegre

co seu fillo nas entrañas. Foron dar con el a Roma revestido no altare misa nova quer dicire misa nova qer cantare. E aquela “paloma” branca que está posta no altare aquela é a nosa señora que nos quería axudare. É a señora ama da casa nunca lle a cabeza doía se nos dera un torresmiño para untare na zanfona.

7. KIKIRIKÍ

Cantámosche os reises guedellos de cabra cantámosche os riese non nos deches nada.

Somo-los reise do kikirikí vamos a ver que nos botan aquí

somo-los reises do cacaracá vamos a ver que nos botan alá somo-los da cabra fanada

viñemos eiquí... non nos deron nada. Aquí vimos catro, cantaremos oito, denos de aguinaldo fociño de cocho

ó aguinaldo vimos, ó aguinaldo andamos se nos dan fociño tamén o levamos.

8. CHEGARON A PÉ

Chegaron a pé María e Xosé non tiñan pousada ían pra Belén. Chegaron á coba co frío na pel non tiñan pousada María e Xosé.

E naceu o neno

do ventre da nai un neno pequeno brilla como un sol Cala meu neniño cala meu amor

que esta noite é boa chea de calor .

O neno Xesús é un caravel fillo dunha rosa nacido en Belén ímo-lo adora que está no portal esta noite santa o Rei celestial.

9. ALERTA; PASTORES; ALERTA

Alerta, pastores, alerta é unha noiete de alegría está nascido o deus meniño

fillo da ´Virxen María. O meniño foi á leña espetou un pico nun pé chamou por nosa señora acudiulle San Xosé. Oh meu meniño Xesús

quen te deu ese “soquiños” foi o seu avó Santana

pra ter os pes quentiños.

FUXAN OS VENTOS

Vamos, vamos, rapaciños Vamos. vamos, rapaciños

cara a Belén, coa gaita do fol,

que dicen, naceu un Meniño, máis bonitiño que un sol!

E dicen que non ten o probe, nin camisiña que poñer, as estrelas xa nos guían,

¡vamos, rapaces, vámolo ver!

Vamos cantando e ruando, a millor festa que hai, que naceu o noso Neno, Rei da Terra e do Mar.

En Belén hai moita festa, tocan pandeiros e gaitas, vámonos aló, pastores

a tocar coas nosas frautas.

Vinde, vinde, rapaciños, vinde, vinde a ver ó Neno,

que envoltiño nuns carpaciños, e nun portaliño pequeno.

Vinde a Belén, vinde amiguiños e correde, correde, correde ben.

Vinde ver o neno

Vinde ver o neno, que esta despidiño I acurrucadiño - o pe dos seus paes!

E mancano as pallas, En que esta deitado,

I o noso pecado, ainda o manca mais! O Meniño, pequeniño,

entre unhas pallas se ve, como o Neno e tan pequeño, aínda non se ten de pé.-

Ai, qué Neno, ai qué Meniño! ai qué ganiñas me dan!

De comerile a cara a bicos, de gordo e branco que está!

Vamos a Belén, amigos

Vamos a Belén, amigos, Vamos que a noite esta crara!; Mingos leva as castañolas, I o seu pandeiro pascuala! Ai, qué Neno tan bonito! qué cariña tan galana!, Nunca Neno, tan bonito!, viren as nosas montañas!

Vinde, galeguiños, vinde

Vinde galeguiños, vinde Vinde con pandeiro e gaita, Que un meniño, moi riquiño Naceu oxe na montaña (bis).

Naceu un Neno moi mono, naceu un Neno moi guapo, e súa nai xiquera tiña nin un probe farrapo. O Meniño está na neve a neve fáino tremere! Meniño da miña ialma!

quén che poidera valere?!

Vinde ver o neno

Vinde ver o neno, que esta despidiño I acurrucadiño - o pe dos seus paes!

E mancano as pallas, En que esta deitado,

I o noso pecado, ainda o manca mais! O Meniño, pequeniño,

entre unhas pallas se ve, como o Neno e tan pequeño, aínda non se ten de pé.-

Ai, qué Neno, ai qué Meniño! ai qué ganiñas me dan!

De comerile a cara a bicos, de gordo e branco que está!

Vamos a Belén, amigos

Vamos a Belén, amigos, Vamos que a noite esta crara!; Mingos leva as castañolas, I o seu pandeiro pascuala! Ai, qué Neno tan bonito! qué cariña tan galana!, Nunca Neno, tan bonito!, viren as nosas montañas!

Vinde, galeguiños, vinde

Vinde galeguiños, vinde Vinde con pandeiro e gaita, Que un meniño, moi riquiño Naceu oxe na montaña (bis).

Naceu un Neno moi mono, naceu un Neno moi guapo, e súa nai xiquera tiña nin un probe farrapo. O Meniño está na neve a neve fáino tremere! Meniño da miña ialma!

quén che poidera valere?!

Aló a medianoite

Aló a medianoite, cando o galo canta, nunha vila santa que chaman Belén, nunhas probes pallas, nun pequeno estabro, naceu, malpocado!, Xesús, Noso Ben! E cheiño de frío non tiña a ninguén, soio dáballe alento a mula i o boi.

E voseutros, rapaciños! cheios de gozo, ide a buscar!

Algunha cousiña que ó Noso Meniño, poidamos levar! (bis)

No pendello do camiño

No pendello que hai xunte ó camiño, istes dias pasados naceu; Un Meniño, pequeniño, que parece do Ceu caeu.- Din que é o Mesías, din que é o Ben! Corramos todos a bicarlle o pé!

Vinde, vinde, rapaciños - vinde. vinde a ver ó Neno Vinde, vinde, rapaciños - vinde, vinde a ver ó Neno!

que envoltiño nuns carpaciños e nun portaliño pequeno!

Alegría, meus amigos

Alegría, meus amigos, máis alegría e placer

contan que naceu un Neno

Garrido e de Gran Xacer! Alcendemos catro oallas e corremos pra Belén

que contan moitos milagres e cousas diñas de ver! Meu Meniño, Miña Rosa miña Prendiña, meu Ben Ti serás noso Consolo Ti serás, Reí de Israel

Con un sombreiro de palla

Con un sombreiro de palla un galego a Belén foi,

mentras adouraba ó Neno, comeulle o sombreiro o boi,

Deixade os pastores Deixadeos pasar

Que van a cantar o neno A xesus no portal!

Nunha pallas deitadiño i en coiriños ah está!;

sendo o Dono diste mundo e Señor de canto hai!

Por entre as silveiras

Por entre as silveiras

Cantan alegres os paxariños. Anunciando a todos Con gran esplendor; Que naceu o neno

Mais escelente e mais bonitiño Que ven a ser fillo-do noso señor.

A Belén vinde, pastores, al naceu un Menlño

que está, meu Ben, tiritando, ai!, tiritando de frío;

I, o Probiño, trembando está e naide corre pra o ir quentar; soio un boiciño, co seu soprar, quentaba ó Neno, sen descansar!

As ovelliñas, pacendo, pola veira do rigueiro, berran porque xa naceu o Rei da Terra e do Ceo.

I as aves todas, co seu chiar

festexan xuntas a Navidá; cos seus childos, sen descansar, louvan ó Neno que está no Portal.

Vamos, compañeiros, vamos

Vamos compañeiros

Vamos todos cara a Belén, A ver aouel rapaciño

Oue acabou de naceu. (tiruliruri) Somos dous pastores chairegos que vimos xunto ó Meniño; a traguerlle unhas guedellas pra que quente o seu corpiño. O portal vimos correndo dende a ribeira do Miño, pra ofrecerlle ó Noso Neno un pelexo de bon vino!

Somos mariñeiros, somos, da terra de Camariñas, ó Neno Xesús traemos, uns peixes e sardiñas! Todos che regalan algo, eu qué che regalarei? un pucheiro de manteiga unha cunca de boo mel!

Nosa Señora

Nosa Señora fai medias, con nobeliños de luz, algodón de lúa chea,

as medias son pra Xesús! Nosa Señora ten medo arrepios de tenrura;

pra que non desperte o Neno tapan os Anxos a lúa!

E vamos todos, e vamos todos

A adorar o redentore Oue naceu o rei de reises en Belén

I en Belén entrou pastores!

E rorro, rorro, meu neno

Eu son un probe galego veño do sul da terriña, i ó Neno Xesús lle traigo lenzo pra unha camisiña. O Meniño está no berce vistidiño de oletón

os nenos que o arrolan os anxos do Ceo son! E rorro, rorro Meu neno,

E rorro, rorro

E rorro, rorro Meu neno,

E rorro, rorro Meu amor.

Meu carrapucheirño

Meu carrapucheiriño, sol de Belén Botame ises olliños, vasme morrer.

Miña Prendiña, miña Monada,

Meu Queridiño, estás nesas pallas; por veces calas, por veces choras,

e da bica dun galego, canto pides, tanto mandas! Quixera terte no colo, o teu Corpiño arrolar!;

e, por veces, co meu folgo, ás túas bágoas enxugar! ás túas bágoas enxugar!

Pandeirada de Rao

Ai la le lo ai la le lo ai la le lo ai la la la.

A señora ama da casa ten a color da cereixa ela como é boa moza

sen esmola non nos deixa. Esta casa sí que é casa éstas sí que son paredes a muller que nela está

é muller entre as mulleres. Ai, señora ama da casa, cachee ben os bolsillos

e se non nos ha de dar cartos déanos ovos o chourizos.

San Xosé e mais María

San Xosé e máis María, iban xuntos pra Belén, ibanlle cantal-ós reises á Xesús de Nazaré.- Fóronse de vila en vila e de lugare en lugare na busca de Xesucristo nono poideron topare.

Aquela paloma blanca

que está detrás do altare aquela é Nosa Señora que nos quería axudare.

E, á señora ama da casa nunca lle a cabeza doía se nos dera un torresmiño pra lle untare a zanfoña.

Reises de Infiesta

Oigan y escuchen todos esta vieja tonada

y la alegría y buen gozo y esté en la casa el ama.

Vaya de regocijo

Vaya de infiestas vaya Y en Belén ha nacido El bello sol del alma.

A Belén una niña camina apresurada

y hermosa en cuanto bella y un viejo en su compañía.

Guedellos de Cabra

Caminan poco y poco llegaron a una casa

de dentro le responden ¿quién de estas horas llama?

E, a señora da casa como é tan honrada subirá ó cainzo

e cortará sin tasa. E, o señor da casa como é tan honrado baixará á bodega e traerá un xarrado.

Cantamosche os reises, guedellos de

Guedellos de cabra. Cantamosche os reises. Non nos deches nada.

Sómol-os reises do quiquiriquí vimos a ver qué nos botan eiqui. sómol-os reises do cacaracá vimos a ver qué nos botan alá!

Sómol-os reises da «cabra fanada» viñemos eiquí: Non nos deron nada. Aquí vimos catro, cantaremos oito déanos o aguinaldo, fociño de cocho! ó aguinaldo vimos, ó aguinaldo andamos se nos dan touciño, tamén o levamos! Sómol-os reises do quiquiriquí

se non nos dan nada... cagámoslle eiquí!

Catro mancebos

Catro mancebos xuntiños eiqui xuntiños estamos e tan cansadol-os catro

que é preciso alimentarnos.

Chorizo, pois, longaniza, uña de porco, ou fuciño

ou de xamón, dúas tortillas con dous xarriños de viño. Abran a porta, señores,

que por honrados nos temos sabe Dios se pra outro ano á porta lles cantaremos!

Esta vai por despedida

oxe, eiquí, non canto outra os señores desta casa

doxe un ano me oian outra!

Despedida de Ano Vello

Despedida de ano vello entradiña daninovo os señores desta casa

os conten con moito gozo! Viva!, berran os gaiteiros, que viñeron a tocar, ó Neno, recén nacido,

entre as pallas dun portal. Ano de festas que naces! o pasado xa pasou!

A primaveira enverdece o xardin que se marchou! Ano novo, vida nova! ano novo, qué traerás? o vello sospiros leva, o novo xa os traerá

SUSO VAAMONDE. É NADAL

NOITE DAS NOITES (Disco: É Nadal)

Noite das Noites en Belén! Fun pegureiro no Portal, levei un chifro de alcacén e unha fogaza candeal.

Canto anxeliño a recrear! Cantas estrelas de arredor! E canta almiña a se salvar ao pé do Neno Redentor!

Noite das Noites en Belén! Un vello cego de Xudá

cantaba un ledo leixaprén, louvando á Eterna Craridá!

Canto anxeliño a recrear! Cantas estrelas de arredor! E canta almiña a se salvar ao pé do Neno Redentor!

Noite das Noites en Belén! Misterio inmenso que alí vin! Foi alborada para min

e mais pra vós. Amén. Amén!

CANZÓN DA NOITE DE NADAL (Disco: É Nadal)

A Lúa nos piñeiraes resoa coma unha gaita

i-os anxos con aas de neve polos outos montes cantan.

O río parece un neno, ai lalalá...

un loiro neno dormido cunha sorrisa moi branca...

A terra faise tan lene, ai lalalá...,

que para voar ao ceo unha estreliña lle basta.