A lírica latina

Poetas neotéricos

Modelo dos gregos alexandrinos (en especial Calímaco)Rexeitamento da épica tradicional romana.Defensa da composición breve, refinada e delicada e con altas dósis de ironía.Temas: pequenos detalles da vida cotiáPoesía de tipo lúdicoValores predominantes: urbanitas e amicitia.O poeta neotérico posúe moitos coñecementos literarios e mitolóxicos.O máis importante é Catulo.

Catulo (s. I a.C.)

A súa obra esta composta por 116 composicións agrupadas nun só libro.Os 60 primeiros poemas son de tipo polimétrico e de argumento lixeiro. Do 61-68 máis elaborados e máis longos. Do 69-116 breves, metro elexíaco e epigramas. Tema amoroso e erótico.Fala da súa relación con Lesbia.A relación amorosa compeza con euforia e paixón e remata co desamor e a separación dos amantes.Tamén aparecen expresións de cariño hacia os seus amigos e burlas para os seus adversarios.Exprésanse por primeira vez na literatura latina os sentimentos persoais.Os temas de paixón amorosa e desexo sexual foron totalmente novidosos para a tradición literaria romana.A poesía de Catulo terá moita importancia en épocas posteriores, sobre todo no Renacemento, e será modelo de moitos autores.

Poesía lírica da época de Augusto: Horacio (2ª ½ s. I a.C)

Composicións líricas de Horacio: Epodos e Odas.

Os Epodos: 17 composicións de metro iámbico. Imita a antigos líricos gregos do século VII a.C e iambos de Calímaco. Contido polémico e sarcástico pero moderado.As Odas: 103 poemas en 4 libros. Modelos: Alceo, Safo, Asclepíades e Anacreonte. Poesía menos lúdica que nos neotéricos. Busca sobre todo a profundidade do sentimento. Temas relativos a sucesos da vida pública romana ou acontecementos da súa vida persoal. Hai odas civís ou romanas (exaltación da política de Augusto), odas relixiosas ou mitolóxicas, autobiográficas, amorosas ou filosóficas. Superan en equilibrio e perfección formal a calquera outro poeta latino.

Poetas elexíacos

A elexía:Carácter de lamento.Metro elexíaco: hexámetro con pentámetro.Carácter erótico-subxectivoAmada concebida como “domina” (docta, saeua e

diuina) e amante concebido como “seruus”.O amor sería un servizo no que o amante está

sometido, unha especie de servizo militar.O primeiro que escribe elexía é Catulo.Destacan Tibulo, Propercio e Ovidio.

Tibulo e Propercio (2ª ½ s. I a.C)

Tibulo: Frecuentou o círculo de Mesala Corvino. A súa obra poética, Corpus Tibullianum, está composta por 3 libros de elexías. O primeiro libro está adicado a Delia. No segundo xa fala da súa nova amante Námesis e de varios amigos. Ademais do tema do amor aparece o tema da tranquila vida campestre.Propercio: Ingresa no círculo de Mecenas. A súa obra poética componse de 4 libros de elexías. O primeiro conta os seus amores con Cintia, que van desde o ardor e a paixón ata o desamor, que será o tema do segundo e o terceiro libro. Á morte de Cintia deixa a elexía amorosa e adícase a elexía de carácter patriótico pero escribe dúas elexías amorosas a Cintia falando do amor definitivamente perdido.

Ovidio (s. I a.C.- s. I d.C.)É o poeta elexíaco máis importante.Separación entre o que escribe e a vida privada.Tres obras de elexía amorosa:Amores: A súa primeira obra poética. 3 libros adicados a Corina. Aparece elexía erótica pero a maioría con ton lixeiro e con inclusión de todos os tópicos da poesía elexíaca. A maior parte das composicións presentan alusións poéticas ás obras dos autores precedentes.Ars Amandi: Leccións sobre a conquista amorosa. Os dous primeiros libros adicados aos homes, o terceiro adicado ás mulleres. Obra chea de ironía. Mezcla de mitoloxía con aspectos da vida cotiá. Rompeu coa moral da sociedade conservadora polo que lle costou o exilio de Roma.Tristia e Epistulae ex Ponto: Escritas no exilio. Móstrase un Ovidio máis sincero e profundo, entristecido pola soidade e a nostalxia da terra. Algunhas das composicións adulan a Augusto, coa esperanza de recibir o seu perdón.A transcendencia da obra de Ovidio foi enorme, sendo modelo para grandes movementos poéticos como o amor cortés, ademais da súa influencia en moitos autores.