O esquío

No magosto, unha clase foi de excursión ao bosque. O seu

titor, Pepito Xosé observaba un esquío na árbore.

Os nenos comían castañas e facían xogos.

De súpeto o esquío desapareceu. Todos o buscaban e non

aparecía.

Pepito Xosé asustouse, era monísimo.

Logo seguiron coa excursión.

E dá a impresión que o esquío estaba comendo castañas.

Que sorpresa!

FIN.

Autora: Valeria Chapela Guimeráns

Érase unha vez unha nena.Un día perdeuse no bosque e veu un esquío, que lle dixo: que che pasa nena? Chámome Marta –dixo a nena entre saloucos. Encantado, que nome mais bonito! Eu chámome Catiuscas queres unhas castañas? – Non grazas, dixo secando as bágoas, - de acordo. Eu sei gardar un segredo, cóntame o que che pasa a ver se che podo axudar – dixo ”Catiuscas”. De acordo -dixo Marta,pero antes cóntame o teu. Ooo, o memeu sesesegredo tatexou Catiuscas. -Vale, pero non o contes. Estou namorada de Doña Pepita Xosefa. O problema é que ela está namorada de Don Pepito Xosé. - Oh!, Un corazón roto!. Como cumpliche a túa promesa, o que me pasa é que me perdín no bosque e quero volver a casa. - Vale, eu teño un grito que atrae á xente: a cris, cris, cris a cris, cris, cris!- ,e alí apareceu un mogollón de xente, entre a marabunta, os pais de Marta.

Marta correu cara eles e despediuse de Catiuscas e tras estas

fazañas comeron castañas.

FIN.

Autora: Marina Diz Vázquez

Érase unha vez un home que se chamaba Don Pepito

Xosé. Un día coñece un esquío no bosque,e ese bosque

tiña unha soa árbore que daba castañas .

Un día viñeron os leñadores, para cortar a árbore e se

asaron as castañas e invitaron a Don Pepito Xosé e ao

esquío a comer castañas.

FIN.

Autor: Saúl Domínguez González

Había unha vez uns nenos que un día foron ao bosque

para celebrar o magosto.

Miraron un esquío que corría moito.No medio do bosque se

encontraron a Batman.

Don Pepito Xosé era o titor dos nenos. O mirar a Batman

quedou abraiado, e lle pediu

unha firma. Os nenos lle

deron a Batman unhas

castañas, e lle gustaron

tanto que comeu ata

fartarse.

E colorín colorado este conto da por rematado.

FIN.

Autor: Breixo Estévez Otero

O ESQUIO QUE DESAPARECEU

Había unha vez un neno chamado Pepito Xosé.

El vivía cos seus pais e a súa irmá Ana.Un día foron de acampada

ao bosque. Mentras montaban as tendas de acampada, Pepito

Xosé viu un esquío nunha árbore.

O esquío tiña nas súas patas unha castaña.Miña irmá Ana

quixo collelo, pero el escapou e xa non o volvimos ver.

FIN.

Autor: Bruno Estévez Otero

O MELLOR DÍA DO MUNDO

Hoxe celebramos o magosto no colexio.

Fomos ao bosque a

coller castañas,e

vimos un esquío tan

bonito que o

acariciamos.

Pepito Xosé,o director

do colexio,

agardabábanos para

asar as castañas.

Logo, cando xa estaban listas, comémolas todos.

Xogamos, cantamos,

bailamos e tiramos as

buxainas a bailar.

Que ben o pasamos

hoxe!

FIN.

Autora: Andrea Ferradás Portela

A CASIÑA DA ÁRBORE DE PEPITO

XOSÉ E O ESQUÍO

Unha maña Pepito Xosé ia ao bosque a coller castañas e

atopou moitas, e foi a casa para meter as castañas, pero cando

puso esas castañas xa non cabían máis e Pepito Xosé púsose a

pensar. Ao cabo

dun rato a Pepito

Xose ocurreuselle

unha idea:colleu

moita madeira, un

martelo e cravos e

foi ao bosque. Alí

veu un esquío

chorando. Pepito

Xosé lle dixo :

- Que che pasa, esquío?

- Que non teño sitio para meter as miñas castañas.

Pepito Xosé lle dixo:

- Pois estás de sorte porque eu vou facer unha casiña na árbore.

- Que ben, alí botarei as castañas! Moitas grazas, Pepito Xosé.

Pepito Xosé púsose a traballar. Cando acabou a casiña da árbore

toda a xente e os esquíos meteron nela as súas castañas.

Fin.Autor: Borja Figueroa Fernández

PEPITO XOSÉ E A CASTAÑA

Un día, paseando polo bosque , estaba Pepito Xosé cunha castaña na man.

Pepito Xosé ía

correndo polo

bosque para ver se

atopaba un esquío,

pero era tan veloz

que non o daba

mirado.

Había unha árbore

que tiña moitas

castañas.

Noutro lado do río,

había un bosque encantado,que tiña castañas faladoras, árbores que

cantaban a canción que ti quixeras, e moitos esquíos que parecían

vampiros.

Álgúns xa tiñan dentes con sangue,e o río tiña lenguas para que pasaras ao

outro lado do río.

O bosque encantado era xoguetón, berraba e estaba encantado.

Mentres que o outro bosque era tranquilo, silencioso e sen sobresaltos.

Cando chegou á súa casa púxose a descansar.

FIN.

Autor: Juan José González Herbello

Un día un neno chamado Pepito Xosé foi ao bosque

a recoller castañas. Primeiro atopouse cun esquío que

lle dixo: a ónde vas Pepito Xosé? Este contestou: vou

a por castañas. Díxolle o esquío: pois vai con cuidado !

E despediuse do esquío. Máis tarde chocou cunha

árbore e cando se caiu ao chan veu que pinchara o

cu. Quitou os ourizos do pantalón e veu que atopara o

castiñeiro e encheu a bolsa. Pepito Xosé regresou á

casa ben, aínda que un pouco pinchado.

FIN.

Autora: Ianira González

O MAGOSTO DAS CASTAÑAS

Fai un tempo o señor Pepito Xosé, o director dun

colexio, decidiu que o

magosto faríase o

nove de novembro

coas castañas e todo

iso… Pero un día

colouse un esquío no

colexio e comeu todas

as castañas el só.

O director, Pepito

Xosé, enfadouse

moito e mandou o

esquío outra vez para

o bosque. Só quería

xogar, pero antes de

que se fora unha nena

chamada Sonia dixo:

- Non mandedes ao esquío ao bosque outra vez.

E o día seguinte celebraron o Magosto máis divertido do

tempo!

FIN.Autora: Antía Lemos González

O OUTONO E O MAGOSTO

Pepito Xosé, foi ao bosque e viu moitas castañas no chan.

Había un esquío comendo unha landra na copa da árbore.

E coas castañas lles acompañaban as follas dalgunhas

árbores.

FIN.Autora: Claudia Martínez Domínguez

UN ESQUÍO NA ESCOLA

Había unha vez un esquío que vivía nun bosque que estaba

cheo de castiñeiros.

O esquío estaba moi triste porque non tiña con quen xogar.

Ía camiñando cando oíu as voces duns nenos.

Achegouse entre as árbores e descubriu unha escola. Estaba chea

de nenos!. Os nenos saltaban, xogaban,corrían,comían castañas...

Un home moi alto

que viu ao esquío

díxolle que se

chamaba Don

Pepito Xosé , que

era o director da

escola. Convidouno

a que foxe

Con eles a celebrar o magosto. O esquío acompañouno e pasouno

moi ben. Coñeceu moitos nenos, xogou con eles, comeu castañas,

cantou...

FIN.Autora: Jennifer Novas Pequeño

Érase unha vez un bosque falador. Ahí vivía un home

chamado Pepito Xosé cunha moza xoven chamada Laura.Pepito

Xosé e Laura eran irmáns.Cada mañán saían ver aos esquíos e aos

paxariños.

Pero hoxe fixeron algo distinto.

Ao espertarse comeron castañas

e as outras as comeron os

esquíos. Encantáronlle a todos.

Pero pasou algo moi misterioso: veu unha bruxa e converteu en

pedra a Pepito Xosé. Laura, a súa irmá asustouse e foi investigar.

Non veu nada, soamente uns arbustos e plaf!, lle saltou un mono á

cara. Miúdo susto levou co mono!.

Despois mirou ao ceo e viu unha

bruxa. Por fin atopou unha

explicación e gritou. De súpeto

apareceu unha fada castañeira e

tamén un porquiño, un cabalo como

a neve, un esquío e unha vaca. Despois a fada conseguiu vencer á

bruxa e salvou a Pepito Xosé. Volveron á casa e comeron castañas.

FIN.

Autora: Sofía Nuñez Baqueiro

Colexio, no magosto

Érase unha vez ( no magosto) un colexio que todos os anos

celebraba o magosto con: ´,castañas........E foron a unha

excursión ao bosque onde había: esquíos, raposos, serpes,

lobos.

E había un neno que dicía: son Don Pepito Xosé!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Cando acabaron foron ao colexio, xogaron a pita, ao

fútbol,ao baloncesto e moitos xogos mais.

Logo tocaron,bailaron e comeron castañas.

E foi o mellor ano do magosto que existe e os mellores

que cantan, bailan e tocan o tambor, o bombo, a zanfona,

acordeón........

E bailaron máis de dez pezas, tiraron trompos e fixeron

un concurso de trompos do máis orixinal e

divertido.

¡Había un trompo superman!.

Autor: Mauro Pardavila

Ola, eu chámome Pepito Xosé. No alto da miña casa, na

fiestra sempre se ve un esquío saltar polas árbores.

O esquío sempre anda a recoller castañas, pero un día de

Outubro saltou a valla da miña casa e non era capaz de saltar para

fóra. Eu baixei as escaleiras dun chimpo e collín a rede que

comprei para coller castañas e laranxas e o collín. Tiña un ourizo,

o ourizo dunha castaña, quiteillo e xa podía coller castañas para

comer. No outono seguinte sempre me traía unha pucha deles.

FIN.

Autor: Raúl Piñeiro Fernández

o MAGOSTO DE PEPITO XOSÉ

Un día fai moitos anos, habìa un neno moi rebelde chamado Pepito Xosé. Un dìa decidiu saìr ao bosque e perdeuse. Seguiu camiñando e atopou a un señor recollendo castañas.

- Hola , sabes onde està a casa dos meus pais?-Preguntoulle Pepito Xosé.

- Non. -Respondeu.Logo seguiu camiñando e atopouse unha casa. Petou à porta pero non había ninguén. Sentouse no chan a descansar. Atopouse un esquío e o seguiu. Ao cabo dun rato levantou a cabeza e decatouse que estaba na casa dos seus pais.

FIN.

Autor: Javier Portela Padín

A Don Pepito Xosé gustáballe moito as castañas .Un día de outono

foi ao bosque a recoller castañas .

Cando rematou e ía

para a súa casa, viu

unha cova e decidiu

entrar para ver o que

había nela.

Estaba moi escuro.

De repente viu unha

luz e debaixo un oso enorme durmindo. Don Pepito Xosé

asustado, saleu correndo, pero o oso despertou e o perseguiu por

todo o bosque.

Cando xa non

podía máis, viu un

esquío que lle decía

que subir a a

árbore. Subiu e o

oso chocou contra

a árbore. Don Pepito Xosé volveu á casa e invitou ao esquío a

comer castañas. FIN.

Autor: Javier Santos Freire

EXCURSIÓN AO BOSQUE ENCANTADO

Un día foron de excursión uns nenos de terceiro ao Bosque

encantado. Acompañounos Don Pepito Xosé.

Don Pepito viu un esquío vendo para unha castaña.

O esquío decatouse de que o ía comer o Bosque Encantado e Don Pepito Xosé o salvou e deulle unha aperta e o levou para casa e o

adoptou.

FIN.

Autora: Lucía Tabeada Molanes

O NENO DO BOSQUE

Érase unha vez un neno que foi ao bosque a buscar castañas para

comer.

Cando se adentrou nel, perdeuse. Ía camiñando e encontrouse cun

home.

O neno preguntoulle se sabía como saír do bosque.O home díxolle

que sí,e explicoulle como sair. E cando saía do bosque

encontrouse cun

esquío moi

raro.Tiña unha

coroa de noces e

unha cola moi

longa.

Preguntoulle se

lle deixaba pasar.

O esquío respondeulle que por suporto que sí e lle deixou pasar. E

saliu do bosque e lle contou toda a aventura ao seu pai chamado

Don Pepito Xosé.

FIN.

Autor: Raúl Valladares González

A historia de Pepito Xosé .

Pepito Xosé era un señor pobre. Un día, ía camiñando polo

bosque e a atopou un

esquío , e este díxolle:

- Que fas por este

bosque?

E Pepito Xosé

contestoulle:

- Estou buscando castañas.

E o esquío levou a Pepito Xosé ata un gran castiñeiro. Apañaron

unha morea delas.

O pobre do home

invitou o esquío a

comelas asadas na

súa casa de palla.

Era a única maneira

de darlle as grazas.

FIN.

Autora: Laura Vidal Otero