Presentación de una novedad

A historiografía Latina

Características

Xénero literario tomado de Grecia.

Características:

Patriotismo

Intencionalidade moral.

Compromiso político.

Retoricismo formal.

A historiografía republicana

César Salustio Nepote

César (100 a.C. - 44 a.C.)

Comentarii de bello Gallico: 8 libros nos que se describen as operacións militares da campaña de conquista dos territorios galos.

Comentarii de bello ciuili: 3 libros que contan a guerra civil entre César e Pompeio.

-As súas obras son breves e sinxelas pero con magnífica elaboracion literaria.

Salustio (86 a.C. - 30 a.C.)

Bellum Catilinae: Conta o intento frustrado de Catilina de facerse co poder mediante un golpe de Estado durante o consulado de Cicerón.

Bellum Iugurthinum: Fala da intervención romana no reino de Numidia para restablecer a sucesión dinástica lexítima á morte do rei Micipsa.

Historiae: Incompletas. Abarcan o periodo comprendido entre a morte do ditador Sila e o ano 67 a.C.

Salustio caracterízase pola súa brevidade e sinxeleza.É considerado o primeiro historiador romano.

Nepote (s. I a.C.)

De uiris illustribus: A primeira obra de biografías.

Composto por 16 libros.

Recolle a vida de personaxes romanos e estranxeiros famosos.

A historiografía romana durante o Imperio

Tito Livio Tácito

Tito Livio (59 a.C. - 17 a.C.)

Ab urbe condita libri: 142 libros, dos que só se conservan do 1 ao 10 e do 21 ao 45. Está dividido en grupos de dez ou cinco libros, que se agrupan en grupos de quince.

1-15: Lenda da fundación de Roma e sucesos durante a República e o final da incursión dos galos.

16-30: Narraban as Guerras Púnicas.

31-45: Guerras Macedonias.

Método histórico: Non é demasiado crítico, recolle lendas de moitas fontes.

Concorda coa ideoloxía do réxime de Augusto, que pretendía restaurar os antigos valores morais do pobo romano.

Amor á patria e sentido de deber. (Patriotismo)

Concepción do xénero historiográfico como obra de arte.

Estilo caracterizado pola amplitude e riqueza dos períodos.

M.I.: Livio pon en práctica os presupostos teóricos de Cicerón respecto de como hai que escribir historia.

Tácito (50 d.C – 120 d.C)

Agrícola: Biografía do seu sogro, Xulio Agrícola, o primeiro que conquistou as illas británicas. Ataque a tiranía de Domiciano, a quen acusa do asasinato do seu sogro.

Germania: Monografía de tipo xeográfico e etnográfico sobre os pobos xermanos.

Historiae: Crónica da historia de Roma durante a dinastía Flavia, desde a morte de Nerón ata o final do reinado de Domiciano.

Annales: 16 libros, dos que se conservan os 6 primeiros e do XI ao XV. Abarcan desde a morte de Augusto ata a de Tiberio. Falan tamén dos reinados de Claudio e Nerón.

Quere narrar os feitos sen rencor nin parcialidade polo que recorre a multitude de fontes.

Conta con personaxes individuais como motores da historia.

Pesimismo e falta de confianza na condición humana.

Caracterización psicolóxica de personaxes e situacións.

Estilo caracterizado pola brevidade e o gusto pola uariatio (= Salustio)

A historiografía latina tardía.

A Historia Augusta: Autor descoñecido. O modelo a seguir é Suetonio. Consta de 30 biografías de distintos emperadores, desde Adriano a Diocleciano.

Epitomadores: Elaboraban os epítomes (resumes de obras xa elaboradas) e os breviarios (sínteses persoais que facia un autor doutros autores ou obras) e nos que destaca Eutropio, autor de Breviarium ab urbe condita.

Amiano Marcelino: Res gestae: composta por 31 libros. Escribe as cousas como foron e cun bon estilo literario.