2012ko udaberria

2012ko udaberria

2012ko udaberria

2012ko udaberria

2

aurkibideaaurkibideaaurkibideaaurkibidea Aubixa Aubixa Aubixa Aubixa 3333

Gabonetako ipuin lehiaketa Gabonetako ipuin lehiaketa Gabonetako ipuin lehiaketa Gabonetako ipuin lehiaketa 4444

Euskara kanpainaEuskara kanpainaEuskara kanpainaEuskara kanpaina 5555

Euskara gutuna Euskara gutuna Euskara gutuna Euskara gutuna 6666

Liburuen kritikak Liburuen kritikak Liburuen kritikak Liburuen kritikak 7777----9999

Elikadura arduratsua dbhElikadura arduratsua dbhElikadura arduratsua dbhElikadura arduratsua dbh----nnnn 10101010----12121212

MikelMikelMikelMikel 13131313

Cuentos medievalesCuentos medievalesCuentos medievalesCuentos medievales 14141414----16161616

Les crèpesLes crèpesLes crèpesLes crèpes 17171717

Lannmezan elkartrukeaLannmezan elkartrukeaLannmezan elkartrukeaLannmezan elkartrukea 18181818

Carnaval de NiceCarnaval de NiceCarnaval de NiceCarnaval de Nice 19191919

MonacoMonacoMonacoMonaco----CannesCannesCannesCannes 20202020----21212121

Zein da euskararen etorkizuna gure Zein da euskararen etorkizuna gure Zein da euskararen etorkizuna gure Zein da euskararen etorkizuna gure 22222222 ikasleen artean?ikasleen artean?ikasleen artean?ikasleen artean?

Teknologia lanakTeknologia lanakTeknologia lanakTeknologia lanak 23232323

TaldeTaldeTaldeTalde----argazkiak 2012argazkiak 2012argazkiak 2012argazkiak 2012 24242424----36363636

3

Aubixa 2011-2012

4

Azken Olentzeroa

Olentzero ikusi nuen langabetuen ilaran itxaroten. Antza denez, lanetik

bota berri zuten. Hurreratu nintzaion eta bere aurpegian

sufrimendua nabari nion, sufrimendu latza.

Atorrari lotua zuen eskuz egindako zorro

famatua eta bere bizarra urdintzen hasia zen.

Bat batean zuzenean elkarri begiratu eta

elkarrizketatxo bat hasi genuen. Ni hasi

nintzen lehenengoz. Galdetu nion

zergatik zegoen INEM-eko leku

horretan, eta hark erantzun zidan:

-Hara bestea! Krisia denok nabari dugu,

motel! Aurtengo oparietan ere murrizketak

izan dira, batez ere Barbie-tan; orain ile gutxiagorekin datoz eta erdi biluzik gainera.

Hori gutxi balitz… tximiniak ere itxi egin dituzte, kanporatutako enplegatuak

lapurretan ari direlako. Horrez gain, jendeak ez du uzten janari apur bat ere haien

etxeetan. Gainera, opor egunak laburtu dizkidate eta ikatzaren prezioak gora egin du!

Horrela ez dago modurik! Akabo opari-banaketa!

DBHO1. A

1. saria,

3. kategoria

Olentzero ikusi nuen langabetuen ilaran itxaroten. Nire begiek ezin zuten ikusitakoa sinetsi, horregatik begiratu nuen berriz. Baina egia zen, han zegoen gure gizon potolo maitea, bere ikazkin arropa, pipa eta guzti, jende arruntaren artean nahasirik. Lagunei ohartarazi nien, baina ‘‘guk ezin dugu ezer egin’’ bezalako esaldi ergelekin erantzuten zidaten. Larritzen hasi nintzen. Olentzero gabe…

ezin nuen hurrengo urteetako Gabonetan gertatuko zenari buruz ezta pentsatu ere, eta etxera joan nin-

tzen ziztu bizian. Ohean sartu eta negar egin nuen, lo gelditu nintzen arte. Hurrengo goizean erabat goibel nengoen. Baina, egongelan sartzean, arbola

azpian milaka opari ikusi nituen, txiki eta handiak, haien paperezko bilgarri

koloretsu eta politekin. Orduan konturatu nintzen: ametsgaizto bat izan nuen.

Gabonen izpirituak bizirik zirauen, eta betiko bizirik jarraituko duela ulertu

nuen, ezer baino indartsuagoa baita.

Ainhoa Carranza Etxebarria

DBHO 1. B, 2. saria,

3. kategoria

Olentzero ikusi nuen langabetuen ilaran

itxaroten;berarengana hurbildu, eta, galdetu nion ea

zer egiten zuen langabetuen ilaran, eta hauxe erantzun

zidan:

-Neskato, krisialdia ere nigana heldu da; niretzat lan

egiten zuten lantegi guztiek itxi egin dute, eta horregatik

ez daukat lanik. Baina lasai, umeei eta gazteei opariak banatzen jarraituko

dut; baina krisialdia dela-eta opari ezberdinak izan beharko dira:

maitasuna,laguntasuna,askatasuna... Beno, nire txanda da, ea lan on bat lortzen

dudan. Badakizu; zintzo izan eta ondo ibili. Agur neskato!

Aitziber Luque

DBH 1. C, 1. saria,

1. kategoría

5

euskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi dut euskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi dut euskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi dut euskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi dut euskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi dut euskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi duteuskaraz bizi nahi dut

euskaraz, bai, euskaraz, bai, euskaraz, bai, euskaraz, bai,

gustura!!!gustura!!!gustura!!!gustura!!!

euskalduna

naiz eta

harro nago!

euskaraz erosi nahi dut eu

skaraz eta k

Euskal Herrian Euskal Herrian Euskal Herrian Euskal Herrian euskarazeuskarazeuskarazeuskaraz

Nik

euskara

bihotzean bihotzean bihotzean bihotzean bakarra: bakarra: bakarra: bakarra: euskaraeuskaraeuskaraeuskara Nik euskar

az, zuk

zergatik ez?

eu

ska

ra,

jalg

i h

ad

i p

laza

ra!

6

Kaixo Zer moduz doa ikasturtea? Neu zuetariko beste bat naiz, aspaldiko laguna, baina luzaroan elkar ikusi gabe. Gogoratzen al duzu eskolan hasi zineneko eguna? 3 urte zenituela zure lagun mina izan nintzen, maitatzen ninduzun eta ez nintzen bakarrik sentitzen. Urteak igaro dira, badakit, baina zergatik ez duzu nire laguna izan nahi? Oso aldakorra naiz, hori ere badakit; herri batetik bestera era ez dakit itxura bera mantentzen, baina, hala ere, bakarra naiz. Etsai asko ditut, egoerak ez nauelako laguntzen, baina badakit zurekin ziur senti naitekeela, beti zurekin. Horregatik, biziko banaiz, zure laguntza behar dut. Ez nazazu ahaztu, bihotzean eraman

nazazu. * * euskara naiz

7

Mundua lo dagoen bitartean Patxi Zubizarreta, Txalaparta, 2008.

Liburua irakurri aurretik ere, erraz atzeman dezakegu hau ez dela istorio arrunta; izan ere, gutxi dira irratsaio bati buruz idatzitako liburuak. Patxi Zubizarretak aukera ona egiten du irratsaioa hautatuz, hainbat istorio

kontatzeko aitzakia bikaina ematen diolako. Hala ere, istorio horiek guztiak lotzeko nolabaiteko hari magiko bat badago. Lehen begiradan pentsa dezakegu eleberria gazte batzuen amodioak eta desamodioak kontatzen dizkigun beste liburu horietako bat dela, baina ez da horrela: Zubizarretak hainbat esperientzia aurkezten ditu eta haiei lotuta hainbeste sentimendu. Honekin batera zer pentsatu ematen duten hainbat istorio kontatzen dizkigu idazleak, guzti hau, betiere, giro goxo oso egoki batean murgilduta. Amaiera guztiz ezustekoa da, ordea, eta, niri behintzat Martin Scorsese-ren “Infiltratuak” ( The Departed) filmaren amaiera ekarri dit gogora. Biak dira erabat originalak, biak zeharo gogorrak –horregatik ez dira pertsona askoren gustukoak izango- eta, onartu nahi ez badugu ere, biak errealistak. Orokorrean, aipatu behar da, kalitatezko liburua dela. Irakurterraza izanda ere eta egituraz sinplea, hitzen atzean dagoena ikusi behar da, sentimenduzko sinfonia aurki baitezakegu bertan. Azken finean, gaueko hitzak dira. “Gabon eta bizi uros”

Unai Peñalba DBHO 2.maila

Unai Peñalba DBHO 2A

8

Han goitik

itsasoa

ikusten da

Julen

Gabiria,

Elkar, 2004 Ulertu egin dut liburu honetan

garrantzitsuena ez direla ekintzak, hauek

nahi dituzten mezuak eta balioak baizik.

Horretarako gertakizunen atzetik bilatu

behar dugu, bazter guztiak miatu eta

azkenean, idazleak helarazi nahi diguna

topatuko dugu.

Hasieran, Roman agertzen zaigu protagonista bezala. Geroago, irakurleok

Ponte a

Eman topatzen dugu geure burua eta istorioak aurrera egin ahala,

Romanen garrantzia gutxitu egingo da, pertsonaia ugari agertzen

zaizkigun bitartean. Nahi gabe herria eta bere biztanleak pertsonaia

nagusia bihurtuko dira, bakoitzak bere iraultza txiki eta pertsonala

sortzen duen heinean.Derrigorrezkoa iruditzen zait izenburuari aipamen

bat egitea. Izan ere, “Han goitik itsaso ikusten da” irakurri bezain laster,

pentsatu nuen esaldi horrek itxaropena mantendu behar dugula esaten

zuela. Une hartan ez nekien zergatik igorri ote zidan ideia hori, baina,

Pietro di Ruggero-ri gertatutakoa irakurri ondoren, guztia ulertu nuen:

Pietrok, ezinezkoa bazen ere, Cervino mendi tontorretik itsasoa ikusten

zuen. Bertan zekusan esperantza, bere nahiak lortzeko behar zuen indarra

mantenduz, etsi gabe. Bitxia egin zitzaidan esaldi bakar batekin hainbeste

sentimendu transmititzea.

Liburu honek, gerraren sufrimenduan eta egoera ezegonkor horretan

murgildurik, herri bat eta haien biztanleen bizitza garrantzitsu bihurtu

ditu. Herrialde baten batasuna ikusi dugu, guztiok helburu zehatz eta

komun bat lortzeko borrokatuz. Hauxe izan da idazleak transmititutako

mezuetatik gehien bete nauena, egoera zailetan jendearen elkartasunak

sor dezakeen indarra erakusten baitigu.

Cristina Ramos DBHO 2.C

9

Nora ez dakizun hori.

Irati Jimenez, Elkar, 2009.

Dudarik gabe, liburu hau nire gogoenetarikoa

da. Edo gogokoena, bi liburu gustukoen izatea

posiblea bada.

Irakurri nuen lehen aldian izugarri gustatu

zitzaidan; egia esan, bukatu nuenean “berriz

irakurri nahi dut” pentsatu nuen. Eta eskerrak

berriz irakurri dudan, zeren oraingoan ezin baitut

esan liburua gustatu zaidala, erabat harrapatu

nauela esan behar dut.

Idazleak denboran aurrera eta atzera egiteko

izan duen trebezia handia izan da. Liburu

batzuetan saltoek galtzeko moduko istorioa

sortzen dute, baina honetan aldaketak une

egokian daude, eta sorpresaz beteriko istorioa

egin dute.

Gainera, sentimenduz beteriko liburua da. Ez

amodio istorioa kontatzen duelako soilik,

irakurlearen sentimenduak maneiatzeko eragatik

ere. Harrigarria da hain hitz gutxirekin gogo-

aldartea zenbat alda daitekeen.

Istorioa hunkigarria da berez, baina oraingoan

are gehiago hunkitu nau.

10

1.galdera: gosaltzen dugu?

2.galdera: zer gosaltzen dugu?

0 50 100 150 200 250

esnea

Cola-cao

kafea

zuku naturala

gailetak

zerealak

ogia

marmelada

gurina

fruta

hestebeteak

yogurta

opilak

bestelakoak

Bai

Ez

11

3.galdera: gosariak zeukan bilkarria

0 50 100 150 200 250

plastikoa

papera/kartoia

aluminioa

tetrabrika

ohila-tupperra

4.galdera: hamaiketakoa hartzen dugu?

etxekoa

kalekoa

5.galdera: etxetik ekarritakoa ala kalean erositakoa?

etxekoa

kalekoa

6.galdera: zer hartzen dugu hamaiketakoan?

0 10 20 30 40 50 60 70

gailetak etxetik

yogurta etxetik

zukua etxetik

hestebeteak etxetik

pipak etxetik

sandwicha etxetik

paketeak kalean

bokatak kalean

opilak kalean

7.galdera: kamaiketakoak zeukan bilkarria

0 50 100 150

plastikoa

papera-kartoia

aluminioa

tetrabrika

ohila-tupperra

12

Gosaria

Ikasle gehienek gosaltzen dute: esnea, kolaIkasle gehienek gosaltzen dute: esnea, kolaIkasle gehienek gosaltzen dute: esnea, kolaIkasle gehienek gosaltzen dute: esnea, kola____ kao, zuku naturalak, gailetak eta kao, zuku naturalak, gailetak eta kao, zuku naturalak, gailetak eta kao, zuku naturalak, gailetak eta

zerealak.zerealak.zerealak.zerealak.

Gehien erabiltzen den bilkarria plastikoa da eta gutxien Gehien erabiltzen den bilkarria plastikoa da eta gutxien Gehien erabiltzen den bilkarria plastikoa da eta gutxien Gehien erabiltzen den bilkarria plastikoa da eta gutxien

erabiltzen direnak oihala eta erabiltzen direnak oihala eta erabiltzen direnak oihala eta erabiltzen direnak oihala eta

tupperrak.tupperrak.tupperrak.tupperrak.

Hamaiketakoa

Ikasle gehienek hamaiketako hartzen Ikasle gehienek hamaiketako hartzen Ikasle gehienek hamaiketako hartzen Ikasle gehienek hamaiketako hartzen

dutedutedutedute

1. zikloan etxetik ekartzen dute, batez ere: gailetak, opilak, fruta, zukua eta 1. zikloan etxetik ekartzen dute, batez ere: gailetak, opilak, fruta, zukua eta 1. zikloan etxetik ekartzen dute, batez ere: gailetak, opilak, fruta, zukua eta 1. zikloan etxetik ekartzen dute, batez ere: gailetak, opilak, fruta, zukua eta

bokatabokatabokatabokata

2. zikloan ikasleen erdiak kalean erosten du, batez ere: paketeak, litxarreriak eta 2. zikloan ikasleen erdiak kalean erosten du, batez ere: paketeak, litxarreriak eta 2. zikloan ikasleen erdiak kalean erosten du, batez ere: paketeak, litxarreriak eta 2. zikloan ikasleen erdiak kalean erosten du, batez ere: paketeak, litxarreriak eta

opilakopilakopilakopilak

Gehien erabiltzen dituzten bilkarriak plastikoa eta aluminioa dira eta gutxien Gehien erabiltzen dituzten bilkarriak plastikoa eta aluminioa dira eta gutxien Gehien erabiltzen dituzten bilkarriak plastikoa eta aluminioa dira eta gutxien Gehien erabiltzen dituzten bilkarriak plastikoa eta aluminioa dira eta gutxien

14

Cuento medievalCuento medievalCuento medievalCuento medieval ace tiempo, había dos

hermanos que eran

dueños de la tejeduría

más famosa de todo el

reino. En ella se

dedicaban a hacer

zapatos, ropa,

cinturones y sombreros. Todos los

días atendían muchos clientes y la

mayoría de ellos eran nobles y

cultos, y los encargos que les

mandaban hacer eran lujosos y

caros.

Un día entró el rey de la

ciudad, enfadado porque no

encontraba una capa nueva que le

agradara. Les encargó una capa

roja con piel blanca; los hermanos

no dudaron en hacérsela puesto

que les iba a pagar diez monedas de oro.

Cuando el rey se fue, los hermanos estaban

a punto de ponerse manos a la obra; pero

se dieron cuenta de que el rey había

olvidado una bolsa con las monedas

dentro. Uno de los hermanos quiso ser

humilde y devolverlo, pero el otro, egoísta,

se lo quería quedar para él.

Después de estar discutiendo el rey volvió a

la tejeduría para buscar su dinero, pero

antes de entrar, le escuchó al hermano

avaricioso las intenciones que tenía con el

dinero. Entonces mandó apresarle y lo encerraron en los calabozos,

mientras que al hermano humilde lo recompensó por sus actos con una

nueva tejeduría.

Eder Mendoza DBH3.maila

15

Relato medievalRelato medievalRelato medievalRelato medieval Era una familia pobre que vivía y se alimentaba de la huerta que tenían al lado de casa en la que plantaban todo tipo de verduras, con las que ganaban dinero en el mercado que se solía hacer en el pueblo. La familia era muy numerosa: el padre y sus seis hijos. La madre había muerto en un enfrentamiento que hubo entre aldeas. El padre trabajaba día y noche en la huerta con el sueño de sacar mucho dinero con el que poder meter a sus hijos en el monasterio para que tuviesen estudios. Por desgracia una noche que todos estaban dormidos, la huerta empezó a arder; el padre salió apresurado para intentar apagar el fuego. Pero ya era demasiado tarde. Alguien les había quemado la huerta. El padre miraba desconsolado viendo cómo su sueño se acababa de desvanecer. Al día siguiente, fue a la guardia real para que investigaran el caso. Estos se negaron diciéndole que tenían mejores cosas que hacer que estar ayudando a un campesino con sus problemas. Entonces el padre, desde ese momento, se dio cuenta de que nunca tenía que confiar en la guardia y de que era mejor hacer las cosas uno mismo. Xabier Pujalte DBH 3.maila

Relato medieval: Relato medieval: Relato medieval: Relato medieval: El cazador avaricioso El cazador avaricioso El cazador avaricioso El cazador avaricioso Daniel Maus DBH 3.mailaDaniel Maus DBH 3.mailaDaniel Maus DBH 3.mailaDaniel Maus DBH 3.maila

Pedro era un padre de familia con muchos apuros, tenía una mujer que no Pedro era un padre de familia con muchos apuros, tenía una mujer que no Pedro era un padre de familia con muchos apuros, tenía una mujer que no Pedro era un padre de familia con muchos apuros, tenía una mujer que no ganaba dinero, tres hambrientos niños y muchas deudas. Pedro era un hombre ganaba dinero, tres hambrientos niños y muchas deudas. Pedro era un hombre ganaba dinero, tres hambrientos niños y muchas deudas. Pedro era un hombre ganaba dinero, tres hambrientos niños y muchas deudas. Pedro era un hombre muy alegre y generoso, pero sus cuantiosas deudas iban a acabar de corroer la muy alegre y generoso, pero sus cuantiosas deudas iban a acabar de corroer la muy alegre y generoso, pero sus cuantiosas deudas iban a acabar de corroer la muy alegre y generoso, pero sus cuantiosas deudas iban a acabar de corroer la personalidad de nuestro padre de familia. La situación económica de la familia personalidad de nuestro padre de familia. La situación económica de la familia personalidad de nuestro padre de familia. La situación económica de la familia personalidad de nuestro padre de familia. La situación económica de la familia

dependía de lo que Pedro cazaba en el bosque y de lo que vendía dependía de lo que Pedro cazaba en el bosque y de lo que vendía dependía de lo que Pedro cazaba en el bosque y de lo que vendía dependía de lo que Pedro cazaba en el bosque y de lo que vendía en el mercado. Pedro no cazaba solo, lo hacía con su amigo de en el mercado. Pedro no cazaba solo, lo hacía con su amigo de en el mercado. Pedro no cazaba solo, lo hacía con su amigo de en el mercado. Pedro no cazaba solo, lo hacía con su amigo de toda la vida, Juan. Un día de trabajo, los dos estaban paseando toda la vida, Juan. Un día de trabajo, los dos estaban paseando toda la vida, Juan. Un día de trabajo, los dos estaban paseando toda la vida, Juan. Un día de trabajo, los dos estaban paseando cuando empezó a llover torrencialmente. Los dos se metieron en cuando empezó a llover torrencialmente. Los dos se metieron en cuando empezó a llover torrencialmente. Los dos se metieron en cuando empezó a llover torrencialmente. Los dos se metieron en

una mina abandonada que había en la montaña. Resulta que la una mina abandonada que había en la montaña. Resulta que la una mina abandonada que había en la montaña. Resulta que la una mina abandonada que había en la montaña. Resulta que la mina estaba repleta de oro y se quedaron asombrados. Decidieron ocultar el hallazgo mina estaba repleta de oro y se quedaron asombrados. Decidieron ocultar el hallazgo mina estaba repleta de oro y se quedaron asombrados. Decidieron ocultar el hallazgo mina estaba repleta de oro y se quedaron asombrados. Decidieron ocultar el hallazgo y volver al día siguiente a por el oro e ideó un plan para matar a Juan. Después de y volver al día siguiente a por el oro e ideó un plan para matar a Juan. Después de y volver al día siguiente a por el oro e ideó un plan para matar a Juan. Después de y volver al día siguiente a por el oro e ideó un plan para matar a Juan. Después de matarlo cogió todo el oro y se dirigió a casa. Cuando entró en casa, se encontró con matarlo cogió todo el oro y se dirigió a casa. Cuando entró en casa, se encontró con matarlo cogió todo el oro y se dirigió a casa. Cuando entró en casa, se encontró con matarlo cogió todo el oro y se dirigió a casa. Cuando entró en casa, se encontró con su mujer y sus tres hijos asesinados y una nota en la mesa: “La deuda está su mujer y sus tres hijos asesinados y una nota en la mesa: “La deuda está su mujer y sus tres hijos asesinados y una nota en la mesa: “La deuda está su mujer y sus tres hijos asesinados y una nota en la mesa: “La deuda está cobrada”. Pedro se volvió loco y decidió acabar con su vida preso de sus actos y de la cobrada”. Pedro se volvió loco y decidió acabar con su vida preso de sus actos y de la cobrada”. Pedro se volvió loco y decidió acabar con su vida preso de sus actos y de la cobrada”. Pedro se volvió loco y decidió acabar con su vida preso de sus actos y de la soledad.soledad.soledad.soledad.

16

_Éá fâx©Éá T ixvxá _Éá fâx©Éá T ixvxá _Éá fâx©Éá T ixvxá _Éá fâx©Éá T ixvxá fx [tvxÇ extÄ|wtwfx [tvxÇ extÄ|wtwfx [tvxÇ extÄ|wtwfx [tvxÇ extÄ|wtw

]]]]ÉÜzx Öâ|áÉ áxÜ vtutÄÄxÜÉ wxáwx Åâç ÑxÖâx©É vâtÇwÉ áâ ÉÜzx Öâ|áÉ áxÜ vtutÄÄxÜÉ wxáwx Åâç ÑxÖâx©É vâtÇwÉ áâ ÉÜzx Öâ|áÉ áxÜ vtutÄÄxÜÉ wxáwx Åâç ÑxÖâx©É vâtÇwÉ áâ ÉÜzx Öâ|áÉ áxÜ vtutÄÄxÜÉ wxáwx Åâç ÑxÖâx©É vâtÇwÉ áâ ÑÉuÄtwÉ yâx tàtvtwÉ ÑÉÜ ÑÉuÄtwÉ yâx tàtvtwÉ ÑÉÜ ÑÉuÄtwÉ yâx tàtvtwÉ ÑÉÜ ÑÉuÄtwÉ yâx tàtvtwÉ ÑÉÜ

ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç ÄÉá vtutÄÄxÜÉá ÄÉ átÄätÜÉÇAÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç ÄÉá vtutÄÄxÜÉá ÄÉ átÄätÜÉÇAÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç ÄÉá vtutÄÄxÜÉá ÄÉ átÄätÜÉÇAÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç ÄÉá vtutÄÄxÜÉá ÄÉ átÄätÜÉÇA ]ÉÜzx vÜxv|™ ÉçxÇwÉ {|áàÉÜ|tá Öâx vÉÇàtutÇ ÄÉá }âzÄtÜxá á]ÉÜzx vÜxv|™ ÉçxÇwÉ {|áàÉÜ|tá Öâx vÉÇàtutÇ ÄÉá }âzÄtÜxá á]ÉÜzx vÜxv|™ ÉçxÇwÉ {|áàÉÜ|tá Öâx vÉÇàtutÇ ÄÉá }âzÄtÜxá á]ÉÜzx vÜxv|™ ÉçxÇwÉ {|áàÉÜ|tá Öâx vÉÇàtutÇ ÄÉá }âzÄtÜxá á ÉuÜx ätÄ|xÇàxá vtutÄÄxÜÉá ç áâá {tét©táAÉuÜx ätÄ|xÇàxá vtutÄÄxÜÉá ç áâá {tét©táAÉuÜx ätÄ|xÇàxá vtutÄÄxÜÉá ç áâá {tét©táAÉuÜx ätÄ|xÇàxá vtutÄÄxÜÉá ç áâá {tét©táA WxáÑâ°á wx vtwt {|áàÉÜ|t? áÉ©tut vÉÇ áxÜ vÉÅÉ xÄÄÉá ç WxáÑâ°á wx vtwt {|áàÉÜ|t? áÉ©tut vÉÇ áxÜ vÉÅÉ xÄÄÉá ç WxáÑâ°á wx vtwt {|áàÉÜ|t? áÉ©tut vÉÇ áxÜ vÉÅÉ xÄÄÉá ç WxáÑâ°á wx vtwt {|áàÉÜ|t? áÉ©tut vÉÇ áxÜ vÉÅÉ xÄÄÉá ç áx xÇàÜxÇtut Åâv{É ÑtÜt áxÜ vtwt w•t Åöá yâxÜàxAáx xÇàÜxÇtut Åâv{É ÑtÜt áxÜ vtwt w•t Åöá yâxÜàxAáx xÇàÜxÇtut Åâv{É ÑtÜt áxÜ vtwt w•t Åöá yâxÜàxAáx xÇàÜxÇtut Åâv{É ÑtÜt áxÜ vtwt w•t Åöá yâxÜàxA VâtÇwÉ àâäÉ Ät xwtw áây|v|xÇàx ÑtÜt áxÜ vtutÄÄxÜÉ? ]ÉÜzx VâtÇwÉ àâäÉ Ät xwtw áây|v|xÇàx ÑtÜt áxÜ vtutÄÄxÜÉ? ]ÉÜzx VâtÇwÉ àâäÉ Ät xwtw áây|v|xÇàx ÑtÜt áxÜ vtutÄÄxÜÉ? ]ÉÜzx VâtÇwÉ àâäÉ Ät xwtw áây|v|xÇàx ÑtÜt áxÜ vtutÄÄxÜÉ? ]ÉÜzx tutÇwÉÇ™ áâ ÑÉuÄtwÉ ç áx w|Ü|z|™ tÄ vtáà|ÄÄÉ wx âÇ wâÖâx tutÇwÉÇ™ áâ ÑÉuÄtwÉ ç áx w|Ü|z|™ tÄ vtáà|ÄÄÉ wx âÇ wâÖâx tutÇwÉÇ™ áâ ÑÉuÄtwÉ ç áx w|Ü|z|™ tÄ vtáà|ÄÄÉ wx âÇ wâÖâx tutÇwÉÇ™ áâ ÑÉuÄtwÉ ç áx w|Ü|z|™ tÄ vtáà|ÄÄÉ wx âÇ wâÖâx vxÜvtÇÉ ÑtÜt àÜtut}tÜ wx xávâwxÜÉ ç tá• tÄzØÇ w•t vxÜvtÇÉ ÑtÜt àÜtut}tÜ wx xávâwxÜÉ ç tá• tÄzØÇ w•t vxÜvtÇÉ ÑtÜt àÜtut}tÜ wx xávâwxÜÉ ç tá• tÄzØÇ w•t vxÜvtÇÉ ÑtÜt àÜtut}tÜ wx xávâwxÜÉ ç tá• tÄzØÇ w•t áxÜ âÇ zÜtÇ vtutÄÄxÜÉA cxÜÉ áx w|É vâxÇàt áxÜ âÇ zÜtÇ vtutÄÄxÜÉA cxÜÉ áx w|É vâxÇàt áxÜ âÇ zÜtÇ vtutÄÄxÜÉA cxÜÉ áx w|É vâxÇàt áxÜ âÇ zÜtÇ vtutÄÄxÜÉA cxÜÉ áx w|É vâxÇàt wx Öâx àÉwÉ tÖâxÄÄÉ xÜt Åöá w|y•v|Ä wx ÄÉ wx Öâx àÉwÉ tÖâxÄÄÉ xÜt Åöá w|y•v|Ä wx ÄÉ wx Öâx àÉwÉ tÖâxÄÄÉ xÜt Åöá w|y•v|Ä wx ÄÉ wx Öâx àÉwÉ tÖâxÄÄÉ xÜt Åöá w|y•v|Ä wx ÄÉ Öâx °Ä áx {tu•t |Åtz|ÇtwÉ? tâÇ tá•? ÇÉ Öâx °Ä áx {tu•t |Åtz|ÇtwÉ? tâÇ tá•? ÇÉ Öâx °Ä áx {tu•t |Åtz|ÇtwÉ? tâÇ tá•? ÇÉ Öâx °Ä áx {tu•t |Åtz|ÇtwÉ? tâÇ tá•? ÇÉ áx tvÉutÜw™ ç xÇàÜ™ t Ätá ™ÜwxÇxá wx áx tvÉutÜw™ ç xÇàÜ™ t Ätá ™ÜwxÇxá wx áx tvÉutÜw™ ç xÇàÜ™ t Ätá ™ÜwxÇxá wx áx tvÉutÜw™ ç xÇàÜ™ t Ätá ™ÜwxÇxá wx `|zâxÄ ÂXÄ yâxÜàxÊ âÇÉ wx ÄÉá Åx}ÉÜxá `|zâxÄ ÂXÄ yâxÜàxÊ âÇÉ wx ÄÉá Åx}ÉÜxá `|zâxÄ ÂXÄ yâxÜàxÊ âÇÉ wx ÄÉá Åx}ÉÜxá `|zâxÄ ÂXÄ yâxÜàxÊ âÇÉ wx ÄÉá Åx}ÉÜxá vtutÄÄxÜÉá wx àÉwÉ xÄ Üx|ÇÉAvtutÄÄxÜÉá wx àÉwÉ xÄ Üx|ÇÉAvtutÄÄxÜÉá wx àÉwÉ xÄ Üx|ÇÉAvtutÄÄxÜÉá wx àÉwÉ xÄ Üx|ÇÉA gxÇ•tÇ Ät Å|á|™Ç wx tvÉÅÑt©tÜ t Ät gxÇ•tÇ Ät Å|á|™Ç wx tvÉÅÑt©tÜ t Ät gxÇ•tÇ Ät Å|á|™Ç wx tvÉÅÑt©tÜ t Ät gxÇ•tÇ Ät Å|á|™Ç wx tvÉÅÑt©tÜ t Ät ÑÜ|Çvxát wxáwx ZÜtÇtwt? wÉÇwx ÑÜ|Çvxát wxáwx ZÜtÇtwt? wÉÇwx ÑÜ|Çvxát wxáwx ZÜtÇtwt? wÉÇwx ÑÜ|Çvxát wxáwx ZÜtÇtwt? wÉÇwx tvtutut wx y|ÇtÄ|étÜ áâá xáàâw|Éá? t tvtutut wx y|ÇtÄ|étÜ áâá xáàâw|Éá? t tvtutut wx y|ÇtÄ|étÜ áâá xáàâw|Éá? t tvtutut wx y|ÇtÄ|étÜ áâá xáàâw|Éá? t gÉÄxwÉA Wx vtÅ|ÇÉ {tv|t xÄ vtáà|ÄÄÉ? vâtÇwÉ xáàtutÇ xÇ Ätá TÄÑâ}tÜÜtá yâxÜÉÇ tàtvtwÉá gÉÄxwÉA Wx vtÅ|ÇÉ {tv|t xÄ vtáà|ÄÄÉ? vâtÇwÉ xáàtutÇ xÇ Ätá TÄÑâ}tÜÜtá yâxÜÉÇ tàtvtwÉá gÉÄxwÉA Wx vtÅ|ÇÉ {tv|t xÄ vtáà|ÄÄÉ? vâtÇwÉ xáàtutÇ xÇ Ätá TÄÑâ}tÜÜtá yâxÜÉÇ tàtvtwÉá gÉÄxwÉA Wx vtÅ|ÇÉ {tv|t xÄ vtáà|ÄÄÉ? vâtÇwÉ xáàtutÇ xÇ Ätá TÄÑâ}tÜÜtá yâxÜÉÇ tàtvtwÉá ÑÉÜ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá Öâx ÖâxÜ•tÇ ÅtàtÜ t Ät ÑÜ|Çvxát? ÑxÜÉ }ÉÜzx Öâx xÜt Åâç {öu|Ä vÉÇ Ät ÑÉÜ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá Öâx ÖâxÜ•tÇ ÅtàtÜ t Ät ÑÜ|Çvxát? ÑxÜÉ }ÉÜzx Öâx xÜt Åâç {öu|Ä vÉÇ Ät ÑÉÜ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá Öâx ÖâxÜ•tÇ ÅtàtÜ t Ät ÑÜ|Çvxát? ÑxÜÉ }ÉÜzx Öâx xÜt Åâç {öu|Ä vÉÇ Ät ÑÉÜ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá Öâx ÖâxÜ•tÇ ÅtàtÜ t Ät ÑÜ|Çvxát? ÑxÜÉ }ÉÜzx Öâx xÜt Åâç {öu|Ä vÉÇ Ät xáÑtwt? tvtu™ vÉÇ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç Ät átÄä™AxáÑtwt? tvtu™ vÉÇ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç Ät átÄä™AxáÑtwt? tvtu™ vÉÇ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç Ät átÄä™AxáÑtwt? tvtu™ vÉÇ ÄÉá ÅâáâÄÅtÇxá ç Ät átÄä™A VâtÇwÉ ÄÄxztÜÉÇ tÄ vtáà|ÄÄÉ? Ät ÑÜ|Çvxát Äx vÉÇà™ t áâ ÑtwÜx Öâx ]ÉÜzx Äx {tu•t átÄätwÉ Ät VâtÇwÉ ÄÄxztÜÉÇ tÄ vtáà|ÄÄÉ? Ät ÑÜ|Çvxát Äx vÉÇà™ t áâ ÑtwÜx Öâx ]ÉÜzx Äx {tu•t átÄätwÉ Ät VâtÇwÉ ÄÄxztÜÉÇ tÄ vtáà|ÄÄÉ? Ät ÑÜ|Çvxát Äx vÉÇà™ t áâ ÑtwÜx Öâx ]ÉÜzx Äx {tu•t átÄätwÉ Ät VâtÇwÉ ÄÄxztÜÉÇ tÄ vtáà|ÄÄÉ? Ät ÑÜ|Çvxát Äx vÉÇà™ t áâ ÑtwÜx Öâx ]ÉÜzx Äx {tu•t átÄätwÉ Ät ä|wt ç xÄ Üxç? xÇ tzÜtwxv|Å|xÇàÉ? Äx ÇÉÅuÜ™ vtutÄÄxÜÉ? {tv|xÇwÉ ÜxtÄ|wtw áâ áâx©ÉAä|wt ç xÄ Üxç? xÇ tzÜtwxv|Å|xÇàÉ? Äx ÇÉÅuÜ™ vtutÄÄxÜÉ? {tv|xÇwÉ ÜxtÄ|wtw áâ áâx©ÉAä|wt ç xÄ Üxç? xÇ tzÜtwxv|Å|xÇàÉ? Äx ÇÉÅuÜ™ vtutÄÄxÜÉ? {tv|xÇwÉ ÜxtÄ|wtw áâ áâx©ÉAä|wt ç xÄ Üxç? xÇ tzÜtwxv|Å|xÇàÉ? Äx ÇÉÅuÜ™ vtutÄÄxÜÉ? {tv|xÇwÉ ÜxtÄ|wtw áâ áâx©ÉA

Nerea González DBH 3.maila

17

QUI CONNAQUI CONNAQUI CONNAQUI CONNAÎT LT LT LT L´ ORIGINE DE ORIGINE DE ORIGINE DE ORIGINE DE CETTE FCETTE FCETTE FCETTE FÊTE BIEN SYMPATHIQUE?TE BIEN SYMPATHIQUE?TE BIEN SYMPATHIQUE?TE BIEN SYMPATHIQUE?

La fête de la Chandeleur est liée à la lumière, à la purification, la fecondité et à la prospérité.

À l´epoque romaine, on fêtait à cette date,le dieu de la fécondité LUPERCUS car c´était le début de la saison des amours chez les oiseaux.

Chez les celtes on trouvait un rite lié à la purification de l´eau pour s´assurer la fertilité et fécondité avec le retour de la vie en cette fin

d´hiver. Chez les chrétiens le 2 février est la “Purification de la vierge”. Dans les

églises les chandelles signifient la lumière pour éloigner le malin, les orages, La mort….

Pour fêter la Chandeleur, nous avons mangé des crêpes sucrés et au Nutella. Nous nous sommes régalés…..miam,miam! Tous ces symboles se retrouvent dans la crêpe, ce disque doré qui rappelle le

soleil, la lumière, la fin de l´hiver.

Une bonne recette Une bonne recette Une bonne recette Une bonne recette pour nos pour nos pour nos pour nos éllllèves:ves:ves:ves:

La recette pour faire des crèpes : Mélanger la farine, le sel, l'huile, le sucre et les oeufs. Incorporer peu à peu le lait tiède . Laisser reposer 15 minutes. Pour faire cuire les crèpes, verser un peu de la pâte dans une poêle chaude ( ne pas oublier d'huiler la poêle à chaque crèpe). Laissez faire aller la pâte partout sur la poêle pour qu'elle s'étale en couche fine. Une fois un côté cuit, retourner la crèpe pour cuire l'autre face. Ensuite mettre ce quel'on souhaite sur la crèpe : sucre, confiture, miel, chocolat… Un truc : Pour ceux qui le supportent, mettre une à deux cuillière(s) à soupe de Rhum pour donner un bon goût aux crèpes.

18

Lannmezan elkartrukea

Lannemezaneko Michelet institutuko frantses ikasleek Urbi Institutuko 4.DBH-ko frantsesa ikasten duten ikasleak hartu dituzte 2011ko abenduaren 9tik 16ra arte. Gure ikasleek frantses familiekin aste bete pasatu dute. Eguneko jarduerak eta institutuko klaseak hango ikasleekin partekatu dituzte. Horretaz gain , eskualdeko hiri handiak, Pau eta Toulouse , St Bertrand de Comminges eta Gargas –eko kobazuloak bisitatu

dituzte .Ondorioz, truke honek gazteen arteko adiskidetasun berriak sortzea eta frantses kultura eta ohiturak ezagutzea ekarri du. Hori dela eta, apirilaren 20tik 27ra arte ikasle frantsesak ,Euskal Herriko ohiturak , Basauri eta ingurua ezagutzera etorriko dira. Gure lagun berriak ikusteko irrikan gaude!Gure lagun berriak ikusteko irrikan gaude!Gure lagun berriak ikusteko irrikan gaude!Gure lagun berriak ikusteko irrikan gaude! Ongi etorri!

19

CARNAVAL DE NICE 2012CARNAVAL DE NICE 2012CARNAVAL DE NICE 2012CARNAVAL DE NICE 2012

affiche 2012affiche 2012affiche 2012affiche 2012 affiche 1916affiche 1916affiche 1916affiche 1916

Fiche technique DateDateDateDate : Le17 f : Le17 f : Le17 f : Le17 févriervriervriervrier OOOOù : : : : à Nice Nice Nice Nice ThThThThème annme annme annme année 2012 e 2012 e 2012 e 2012 : Roi du sport: Roi du sport: Roi du sport: Roi du sport ThThThThème pour lme pour lme pour lme pour l´annannannannée prochaine 2013 e prochaine 2013 e prochaine 2013 e prochaine 2013 : Roi : Roi : Roi : Roi des cinq continentsdes cinq continentsdes cinq continentsdes cinq continents

Lors de notre voyage à Nice , on a assisté a la Bataille desBataille desBataille desBataille des fleursfleursfleursfleurs où de jeunes femmes et hommes nous ont lancé des mimosas,mimosas,mimosas,mimosas, des lys et des marguerites et bien d´autres fleurs. On a vu le corso carnavalesque corso carnavalesque corso carnavalesque corso carnavalesque illuminéilluminéilluminéilluminé. Le corso se compose de 20 chars20 chars20 chars20 chars conçus selon le thème . Il devient un défilé aux couleurs éclatantes auquel se mêlent les arts de rue et groupes musicaux venus du monde entier.

20

La Principauté de Monaco n'est pas un grand pays mais il y a des très nombreux sites à voir. On a beaucoup aimé la Vieille Ville où on a vu le Palais Princier, le Casino de Monte Carlo où on a Connu une dame d´Aragon très gentille qui nous a accompagné tout au long de la soirée ,le musée océanographique , le tunnel …

ABC DE MONACOABC DE MONACOABC DE MONACOABC DE MONACO

Superficie: Moins de 2 km2 Population: 32 796 hab: 6100 monégasque ,10 500 français, 6 500 italiens. On compte 125 nationalités. Chef de l´État : Le Prince Albert II Langue : le français est la langue officielle. Il existe une langue monégasque qui est enseignée à l´école.

Le palais princier

Les voitures

Le tunnel

20

La ville de Cannes s´est engagé dans un vaste programme de réalisation de fresques murales dédiées au 7 art . On a découvert quelques-uns comme par exemple celui de Marilyn Monroe.

Cinéma Cannes

Sous le soleil cannois, une Nuit américaine à la Truffaut…

Les mains des acteurs

Meg Ryan

Nicolas Cage

Pedro Almodóbar

Catherine Deneuve

21

bai batzuetan ez

Etxean euskaraz berba egiten duzu gurasoekin? 8 2 87 Etxean euskaraz berba egiten duzu anai-arrebekin? 5 26 69 Lagunekin euskaraz mintzatzen al zara kalean? 3 32 68 Garrantzitsua al da zuretzat mutil edo neska-laguna euskalduna (euskara ohiko bizitzan erabiltzen duena) izatea?

27 22 64

Nagusitan (18 urtetik gora) euskaraz bizitzea gustatuko litzaizuke? 52 42 16

Zure haurrek euskaraz ikastea gura zenuke? 99 5 3 euskaraz gaztelaniaz bietara

Inoiz aita ala ama bazara zein hizkuntzatan hezi eta haziko dituzu haurrak? 49 13 39

Urbi Institutuko ikasle gehienek ez dute etxean, lagunartean eta eskolan euskara erabiltzen. Ikasleek ez dute harremanetarako hizkuntza lehentasun gisa hartzen neska edo mutil laguna aukeratzean Hala ere, gehienek euskaraz bizi nahi dute eta familia euskaraz sortu. Beraz, euskara garrantzitsua eta maitatua dela esan daiteke, ikasleek aintzakotzat hartzen baitute.

22

LAPURREN AURKAKO ALARMA Etxe baten alarma diseinatzea eskatzen da. Alarma etengailu batez kontrolatuta aurkitzen da. Berau konektatu eta atea irekitzean argia etxean sartzen da. Argi sentsore bat duen zirkuitu elektroniko baten bitartez alarma pizten da, bai soinua eginez eta bai LED diodo bat piztuz. Proiektuaren hasiera etxearen eta zirkuituaren diseinuarekin hasten da. Ondoren zirkuituaren muntaketa plaka board batean, diseinu elektroniko egokia egin dela baieztatzeko. Amaitzeko, etxea muntatu eta gero benetako zirkuitua sartzen da etxearen barruan. Argazkiak: Gorka Albizuri eta Xabier Ventura 4. mailako ikasleen proiektua.

SEI URTE pasa eta gero…

SEI URTE PASA ETA GERO, bizitzaren iragan errepikakorraren menera gero eta geldo zein nekezagoak bilakatuz joan diren ikasketa-ordu horietako batean, ohiko irakaslea hurreratu eta ikasleon belaunaldi oso batek azken urteotan eta eskola-giroan bizi izandakoaz zer edo zer izkiriatzeko proposamena egiten dizunean, tupustean eta aurpegira, haren begietan hamaikatxo bizipen berrikusten dituzu arin-arin eta batera, denboran atzera begirako bertigo delako horrek irauten dizun segundo haietan. Alabaina, irakaslearen begirakunea baztertuta eta teklatua aurrean daukazula, bat bakarrarekin geratu behar duzu lehenik eta behin, istorioaren erdigunetzat erabiliko duzuna, eta gero gerokoa. Ahal den neurrian guztion gogokoa, baina batik bat, grafikoa, sarkorra, zoriontsua (oro har) eta errepikaezina izatea da garrantzitsuena. Eta kontari zaizun hau ziur dago bere hautua, goian irudikatua eta jarraian iruzkindua, egokiena dela.

Izan dezagun hizpide, beraz, Briñaseko esperientziaren ikuspegi orokor eta “objektiboa” (tira… hala badiozu…). Bidaia dagigun 2006ko azarora. Zoragarria litzateke, zinez, hainbeste zor diogun (bihoakizu hau gura duzun bezala interpretatzeko gonbita) Julio irakasleak egun haietan idatz genitzala eskatu zigun eguneroko pertsonal horietatik esperientziaren bat-edo jasotzea; ezin, ordea. Herrialde garatuen eta txirotasunik latzena pairatu behar duten munduko eskualdeen arteko bizikidetza sustatze aldera antolatu zituzten ekintzetan esku hartzeko izan ginen han hiru egunean. 2006-2007. ikasturte hartan, DBHko 1. A eta 1. B taldeak joan ziren lehenengo aldian (ezkerreko irudia), eta handik gutxira, 1. C eta 1. D (eskuinekoa). Aldi bakoitzean, bi taldeetako batekoek rikatxoi nazkagarriena egin zuten; beste taldekoek, Burundiko negrito errukarriena. Batzuk mapak margotzen, ordenagailuekin jolasean edo sasi-konferentzietan aritu ziren, besteak beste; gainontzekoak, berriz, ura ahoetan zein baldetan garraiatzen, gerrako babespekoena egiten edo basoetako xamanari ondasun eskasak eskaintzen, adibidez. Bi taldeek batera egiteko kontuak ere izan ziren: aipa ditzagun, Hotel Rwanda filma eman zutela aretoan, eta norbere izena auskalo zer sistematan idatzita zeramaten larruzko zorroak egiten erakutsi zigutela. Baina unerik onenak, dudarik gabe, askatasun-uneak izan ziren: zelai zabalean emandako jolastorduak eguerdi eta iluntzeetan (auskalo zer zorakeriatan zebilen gutako bakoitza), ping-pongeko partidak, azken egunean tramankulu biribil haietan egin genituen sabairainoko jauziak… Otorduetan komeriak ere bai, institutuko jantokian ere ematen ziguten janari-moduko harekin (gutxienez, pizza eman ziguten azken afarian!). Gaueko ilunean, egun osoan zehar amestu eta planifikatutako “fantasiez” betetzen zitzaigun gure logela handi eta erdibitua (alde bat neskentzat, bestea mutilentzat, apaintze-mahaiek mugatuak); Alberto, Aintzane, Teresa eta Patxiri zerak jorratzeko garaia zen! Goizean goizik, bozgorailuetako musikak, torturatzeko bereziki sortutakoak, iratzartzen gintuen. Azken gauean, diskotekara, modan zeuden hit-ak “dotore jantzita” (han ziren han pailazoak ikusgai…) dantzatzera, tartean Pakito Txokolateroa, amaierarako frenesia. Hau guztia ikusita, gure egonaldiaren helburu didaktiko ofiziala bete egin al zen? Ikasle bakoitzaren heldutasunaren arabera, bai ala ez izan ahal dira erantzunak. Baina bizikidetzaren bat bai landu baldin bazen, orduko gure adinerako are garrantzi biziagokoa, horrek geure artekoa izan behar du. Briñas zerbait izan bazen, beste ezeren gainetik, ezagutu berri genituen ikaskideekiko harremanak sendotzeko aukera paregabea izan zen, lagun berri gehiago egitekoa, norbere izaera elkarri zehaztasunez erakusteko parada intentsiboa. Artean umeak ginela, umeen antzera gozatzeko azken aldi nabarmengarrietakoa, azken finean. Eta, zergatik uka, benetako nerabeengan bereizgarri diren jokabideei ekitekoa ere bai; esperimentatzekoa, nolabait esanda.

Goiko argazkiok, bisitaldien amaieran egindakoak, oso bereziak dira: institutu-garai luzean hartu dizkiguten lehen-lehenak dira (geroxeago taldeen urteroko argazkiak eta beste txango eta bidaietakoak etorriko ziren). Nahiz eta erabateko egia izan ez, orokorrean esan genezake “denok” ageri garela, batean edo bestean. Haietan bildu ginen urte horretan bertan Arizko Ikastolatik, Jose Etxegaraitik, Sofia Taramonatik, Velazquezetik eta Basauriko beste hainbat ikastetxetatik Urbi Institutura etorri ginen ikasle berrietako gehienak, 1. mailako errepikatzaile batzuekin batera. Briñasera joan ez, eta horretara, irudiotan falta den ikasle berri zein errepikatzailerik ere izan genuen. Agian, joan bai, baina argazkian agertu ez zen baten bat ere izan zen. Nolanahi ere, esan behar da hasierako “talde” hura nahikoa zaharkitua gelditu zaigula urteak joan ahala, kide askok bertan iraun duten arren. Argi eta garbi, bertan gauden guztiok ez gara aurten Urbiri agur esango diogunak. Bertako batzuek DBH amaitu baino lehen egin zuten hanka institututik, askotariko arrazoi eta norakoak tartean; beste batzuek, DBH amaitu eta gero. Zenbaitek mailaren bat errepikatu dute Urbin bertan, eta atzeratu egin

zaizkigu. Eta, logikoa den legez, urterik urte gure maila berera etorri izan diren kanpoko ikasleak ere berotasunez hartu ditugu.

Azken sei ikasturteak funtsezkoak izan zaizkigu bizitzaren zailaz eta konplexuaz ohar gaitezen. Jada badakigu ezer ez dela maitagarrien ipuinek agertu ziguten lakoa: gehienok begiak zabaldu ditugu. Ezinezkoa da horretan lagundu diguten alderdi guztiak batzea, baina badira bi oso esanguratsuak. Jasotako jakintza bera da, noski, hona atera beharreko lehena: gure ikasketen adarraren arabera, orain badakigu, lehenago ez bezala, izaki bidunon zelulek zelan funtzionatzen duten, atomoak elkarri zelan lotzen zaizkion, euria ari izatea zehazki zerk dakarren, Marxek zelako gizartea proposatu zuen, Espainiako Independentzia Gerra zerk eragin zuen, euskarazko aditz trinkoen osagaien funtzionamendua zein den, irudi geometrikoak zelan marraztu behar diren, funtzio baten deribatua zelan ateratzen den, margolan kubista eta futuristen desberdintasunak zein diren, balaztatzean auto bat gelditzea nola azal daitekeen, … eta horrelako ehunka ezagutza gehiago. Horrez gain, horiek guztiak irakatsi dizkiguten, eta ikas giroa bere onenean mantentzen gogoz saiatu diren pertsonek, gure irakasle eta zuzendari maitatu eta agurgarriek, hurrenez hurren, aipamen berezi baten duinak dira. Berez, baina, den-denak ez dira izan ez duin, ez agurgarri, ezta gutxiago ere maitatu gure aldetik… zertarako engaina? Gure heziketaren zoko honetan egiazki lagundu diguten pertsona on, serio, atsegin, adikor… eta, hitz batean, profesionalak topatu ditugu. Argi gera bedi, horretaz osterantzean, irakasleria bera izan dela, beste “batzuetan”, norbere ogibidea gorrotatzearen emaitzarik latzenak erakutsi dizkiguna. Programetakoarekin batera hori ere ezagutza praktikoa delakoan, bihotz-bihotzez, esker ona 3. eta 4. mailan kalera irten eta iaz ikasketa-bidaiara joan barik badoan jendetzarengandik. Zerrenda honek jarrai zezakeela zin degizuet.

Zedarri biziki inportante batekin egin dugu topo berriz gure bidean, eta orain inoizkorik kontzienteen gara adierazten digun puntuak nora garamatzan: nork bere bidea hartzera. Aurrekoan, institutura heltzean, gutako gehienok ez geunden bakarrik. Orain, gure zain dagoen leku hartan, berriz, hasieran inor ez egotea normala da. Hemendik aurrera, inoiz harreman handirik eduki ez dugun pertsonekin ahaztea izango da arruntena; are gehiago, baliteke egoera berriek gaur egun ezagun zaizkigunak ere baztertzera eroatea. Beti geratuko zaizkigu gogoan, nostalgiaz, institutuko Gabonetako jaiak, gimnasiako lasterketak, egin ditugun txango ugariak, zaintzako orduetako algarak, ikasketa-bidaiak, ikaslagunekin kaleetan egindako arratsaldeak, azterketen aurreko tentsioa, lehenengo aurkezpen-eguna Penko Gelan, eta mila bizipen gehiago!

SEI URTE PASA ETA GERO, hortaz, ikastegiari agur esatekoa heldu zaigu ostera. Ez dugu lehenbiziko aldia, eta gutako askorentzat azkena ere ez da izango. Zenbaitek bi urte barru berriro egingo dute, gehienek hemendik laura, eta badago beste sei urte luzez borrokatuko duenik ere horixe egin arte. Baina, ziurrenik, hauxe da gure bizitzan garrantzitsuena horien artean. Haurtzaindegian sartzen den gizakitxoari umea deritzogu; oso txikia, baina umea. Hori utzita Lehen Hezkuntzan hasten direnei ere ume esaten zaie, eta ateratzen direnek horixe izaten jarraitzen dute; handiak, baina umeak oraindik. Institututik ateratzen den indibiduoa, ordea, pertsona gaztea da, ia guztiz garatua, handik aurrera gizaki heldu eta burujabearen bizitza izango duena, ikasten jarraitzeko, familia sortzeko, etab. Hara iristeko aldaketarik bortitzenen garaia zeharkatu behar da: nerabezaroa, hain zuzen ere. Eta Urbi Institutua izan dugu, geure kasuan, aldaketa horietako ugariren lekuko. Eskuotako atzamarrekin zenbakaitzak dirateke, seguru asko, maitemina zer den ezagutu dutenen kopurua, edo lehenengo bikotekidea ezagutu dutenena. Beste horrenbeste esan ahal genuke janzkera- edo teknologia-munduko moden eragina eta euren irudi fisikoarekiko kezkak sentitzen hasi direnez, euren bertute eta gabeziei erreparatuta eraberritzen saiatu direnez, edo azkenean gizartean beteko duten lekua topatu dutenez.

Makina bat emozio eta sentsazio berri, gozo eta garratz, inoiz guztiok atsedenaldietan, klase-orduetan, sarrera eta irteeran, dutxetan, jantokian, korridoreetan,

baita komunetan ere antzeman eta partekatu ditugunak. Pertsona garen aldetik aberastu egiten gaituztenak. Gizaki oso egiten gaituztenak.

Horixe izan zen, da, eta izango da URBI INSTITUTUA guretzat