XABIER SOUBELETABSTROOTISMRAÍCES Y ABSTRACCIÓN
ERROAK ETA ABSTRAKZIOA
bidea
100 x 100 cm
Sobran las palabras
Resulta difícil escribir sobre una pintura que está hecha para ser mi-
rada. Todas las pinturas están hechas para ser disfrutadas con la vis-
ta, es cierto, pero algunas por su contenido, concepción o contexto
permiten y, en ocasiones necesitan, un comentario que aclare y des-
criba lo que se muestra ante nuestros ojos. No es el caso de Xabier
Soubelet, ante su pintura sobran las palabras, basta con mirar.
En todo caso puedo decir que su obra ha ido evolucionando con el
paso del tiempo, seguramente a la vez que su autor iba ganando
confianza y seguridad en su propio trabajo. Esta evolución es doble,
por un lado Xabier ha ido madurando en autonomía creativa y con
ello ha logrado liberarse de los modelos de sus paisajes, acercándo-
se a una abstracción casi completa y por otro lado ha aumentado sus
ansias de expresión, algo que también ha influido en esa liberación
de modelos mencionada.
Gracias a ello su trabajo es hoy todo un festival de formas y colores.
Las referencias naturales no dejan de ser una base, un primer puntal
sobre el que este pintor de armonías y llamaradas cromáticas des-
pliega una paleta atrevida y valiente, alegre y vigorosa, rotunda y
plena que convierte sus cuadros en una verdadera fiesta de la fanta-
sía y la imaginación y en un canto pleno de libertad, cariño y control.
Al mismo tiempo, en su obra sí se mantiene una constante, proba-
blemente heredada de su primer maestro Apezetxea, y es el sentido
constructivo de sus imágenes. Este hecho permite que sus pinturas
nunca lleguen a perder un cierto rigor, lo cual imprime a sus traba-
jos un marchamo de seguridad y solidez sostenida y les dota de un
equilibrado contrapunto ante el remolino tempestuoso de sus man-
chas vibrantes y colores vigorosos. Curiosamente por ello podemos
hablar, al analizar antecedentes en su pintura, de dos antagonistas
históricos: el fauvismo de Matisse y, menos citado, el deconstructi-
vismo cubista del Picasso analítico, heredero de Cézanne. Como un
mago que baraja las cartas de dos mazos distintos, Xabier ha logrado
conjugar ambas tendencias, tan dispares entre sí, sumando además
otros ingredientes como los expresionismos europeo y americano.
Y para rizar algo más el rizo, nuestro protagonista ha logrado esta
fusión estética sin perder el referente local de la pintura del Bidasoa.
De esta manera, se mantiene fiel a la corriente estética contemporá-
negua - inverno
100 x 81 cm
nea más duradera de nuestra tierra que, generación tras generación,
ha establecido una relación histórica entre arte y naturaleza, en un
espacio geográfico concreto que bien podemos considerar ya como
un paisaje cultural.
En definitiva, el gran logro que hay que valorar en el trabajo de Sou-
belet, más allá de la singular belleza y fuerza de sus obras, radica
en el hecho de que ha sabido cantar desde su tierra con su propia
voz, presentándose así ante nosotros como un renovador continuis-
ta. Es decir, si bien su pintura es nueva y actual, esto no supone un
rechazo a su entorno sino, al contrario, una aceptación y valoración
de movimientos artísticos históricos pasados, de su propia herencia
pictórica local y de las raíces ancestrales vascas de su tierra natal y
familiar. Con lo cual demuestra tener un respeto estético y ético en
convivencia con su hábitat cultural y al mismo tiempo una capacidad
de creación propia y original.
Su pintura actual roza los límites de la abstracción, algo que no ter-
mina de cuajar porque él mismo no lo desea, dado que quiere man-
tener, aunque sea casi de manera imperceptible, una ligazón con su
tierra y su paisaje étnico y cultural. El cual defiende, consciente de
su importancia histórica y estética. Él, como buen poeta y dominador
del lenguaje, denomina a esta tendencia, Abstraicismo, palabra que
une y sintetiza los conceptos de abstracción y de raíz. Bien, este tér-
mino es un neologismo, una palabra nueva completamente válida y
descriptiva, pero que, a mi entender, como todas las ya desplegadas
en este texto, no deja de ser innecesaria. Como dije al principio, ante
la obra de Xabier, sobran las palabras. Sus cuadros y pinturas se bas-
tan por sí mismos, realmente solo necesitan ser mirados. Mírenlos.
Pedro Luis Lozano Uriz
Crítico de arte
urrundik
81 x 65 cm
Hitzak, soberan
Nekez idatz daiteke begiratua izateko egina den pintura bati buruz.
Esan gabe doa, pintura guztiak egiten dira bistaz gozatzeko, baina
horietako batzuek, edukia, egitura edo testuingurua direla medio,
bidea ematen dute, eta, are, batzuetan behar izaten dute iruzkin
argigarriren bat begi aurrean dugun hori deskribatzeko. Ez da hori
Xabier Soubeleten kasua; haren pintura-lanen aurrean soberan dira
hitzak, nahikoa da so egitearekin.
Edozein modutan, esan dezaket haren obra bilakatuz joan dela den-
boraren joanean, seguruenik, artistak berak bere jardunean kon-
fiantza eta segurtasuna irabaztearekin batera. Bilakaera hori bikoitza
da, batetik Xabierrek gero eta sormen-autonomia handiagoa lortu
du, eta horrela paisaien ereduetatik guztiz aske ia abstrakzio era-
batekora hurbildu da, eta, bestetik, gero eta finkatuago ditu adie-
razpen-irrikak, halako moduz non hori ere lagungarri izan baitzaio
ereduetatik askatzeko.
Horri esker, artistaren lana forma- eta kolore-festa da inondik ino-
ra. Naturaren erreferentziak oraindik ere dira oinarri, lehenbiziko
euskarri bat non harmonia eta sugar kromatikoko pintore honek za-
baltzen baitu bere paleta ausart eta kementsua, alai eta indartsua,
irmoa eta osoa, halakoa ezen fantasia- eta irudimen-festa egiazkoa
bilakatzen baititu bere koadroak, askatasun, maitasun eta neurrizko
kantua eginez.
Aldi berean, baina, eusten dio artistak konstante bati, irudien izaera
eraikitzaileari, hain zuzen, lehen maisu eduki zuen Apezetxeagan-
dik jasotakoari, antza. Horri esker, bere pintura-lanek ez dute inoiz
guztiz galtzen nolabaiteko doitasuna, eta horrek segurtasuneko zein
irmotasun jarraituko ukitu bat ematen die bere koadroei, bai eta
kontrapuntu orekatzailearen zeregina bete ere, orban distiratsuen
eta kolore bizien zirimola asaldatuaren aurrean. Horregatik, bada,
harrigarria izanik ere, artistaren aurrekari historikoak aztertzean, his-
torikoki antagonista izan diren bi aurrekari aipatzen ahal ditugu: Ma-
tisseren fauvismoa eta, urriago aipaturik ere, Picasso analitikoaren
dekonstruktibismo kubista, Cezanneren oinordekoa. Bi karta-multzo
nahasten dituen mago batek nola, Xabierrek jakin izan du bi joera
horiek, elkarrengandik hain ezberdin, bateratzen, eta beste osagai
batzuk gehitzen, hala nola espresionismo europarra eta amerikarra.
marinan
37 x 30 cm
Eta izurra are gehiago izurtzearren, Bidasoa inguruko pinturaren
erreferentzia kontuan hartzeari utzi gabe egin du bateratze estetiko
hori. Gauzak horrela, gure lurraldeko korronte estetiko garaikide
iraunkorrenari eusten dio, belaunaldiz belaunaldi arte eta naturaren
artean halako harreman historikoa ezarri duen joerari, eta gune geo-
grafiko jakin batean egiten du hori, kultur paisaiatzat jo dezakegun
gune batean.
Azken finean, Soubeleten lanetan aintzat hartu beharreko lorpenik
handiena da, haien edertasun eta indar bereziaz haratago, berezko
ahotsaz eta bere lurraldetik beretik kantatzen jakin izan duela, bere
burua berriztatzaile kontinuista moduan gure aurrean aurkeztuta.
Izan ere, berria eta gaur egungoa izanik ere, haren pinturak ez du
bazter uzten ingurua, alderantziz baizik, onartu eta balioesten bai-
titu hala iraganeko mugimendu historikoak nola bertako oinordetza
piktorikoa eta ama- eta familia-lurraren behinolako euskal sustraiak.
Horrekin erakusten du begirunez jokatzen duela, estetika eta etikari
dagokienez, bere kultur habitatarekin eta, halaber, berezko sormen-
gaitasun originalaren jabea dela.
Abstrakzio ia erabatekora jotzen du egun, baina ez du guztiz egiten,
artistak berak hala nahi ez duelako, eutsi egin nahi baitio, ia oharka-
bean bada ere, halako lotura bati bere lurrarekin eta paisaia etniko
eta kulturalarekin. Eta ohartuta egiten du horren alde, haren garran-
tzi historiko eta estetikoaz jabetuta. Xabierrek, poeta eta hizkuntza-
menderatzaile ona izaki, Abstraicismo deitzen dio joera horri, gaz-
telaniaz abstrakzioaren eta erroaren (raíz) kontzeptuak nahasten
baititu hitz horrek. Termino hori neologismoa da, balekoa den hitz
deskriptibo bat; aitzitik, nire ustetan, ez dugu haren beharrik, testu
honetako hitzen beharrik ez dugun bezala. Izan ere, hasieran esan
dudan bezala, Xabierren obraren aurrean, hitzak soberan dira. Haren
koadro eta pinturek berezko dute balioa, eta haiei begiratzea beste-
rik ez dute behar. Bada, egizue so.
Pedro Luis Lozano Uriz
Arte kritikaria
uhaina ola
81 x 65 cm
abstrakolore
100 x100 cm
abstracto
39 x 38 cm
abstrakolore
37 x 30 cm
abstrootism
37 x 30 cm
ola terrestre
37 x 30 cm
elizondo garazi
73 x 65 cm
baztan udaberrian
81x 65 cm
xokoa - rincon
80 x 65 cm
herria
100 x 81 cm
hiria - urbanidad
46 x 38 cm
portua - puerto
53 x 38 cm
composicion portuaria
81 x 65 cm
niko y greel en san juan de luz
81 x 65 cm
composición puerto
100 x 81 cm
porturantz - al puerto
100 x 81 cm
ekaita dator - se acerca la galerna
100 x 81 cm
nube luminosa
116 x 89 cm
ardi bordak
81 x 65 cm
bozate
75 x 63 cm
baztan
73 x 65 cm
composición san juan de luz
100 x 81 cm
baztango borda
46 x 38 cm
composición de color
46 x 38 cm
belaiak - prados
46 x 38 cm
bareak - bardenas
46 x 38 cm
abstrargia
46 x 38 cm
abstrargia
46 x 38 cm
abstrootism vallado
46 x 38 cm
abstrootism
46 x 38 cm
abstrootism costero
100 x 81 cm
barkua - barco
50 x 40 cm
larrun
81 x 65 cm
izadia
100 x 81 cm
izadia
46 x 38 cm
mendi urdina
46 x 38 cm
manhattan
122 x 122 cm
amaiur 1522
100 x 100 cm
Top Related