Bahia Sur - Marzo 2011

48
REVISTA MENSUAL GRATUITA - AÑO 4 - 2011 - MARZO Nº44 Xosé Neira Vilas Narrativa e xornalismo é o que máis me interesa Esdemga Nova edición de “Os Xoves de Moda” en Pontevedra Cándido Pazó Como cómico estou afeito a actuación en solitario

description

Bahia Sur - Marzo 2011

Transcript of Bahia Sur - Marzo 2011

REVISTA MENSUAL GRATUITA - AÑO 4 - 2011 - MARZO Nº44

Xosé Neira VilasNarrativa e xornalismo é oque máis me interesa

EsdemgaNova edición de “Os Xoves deModa” en Pontevedra

Cándido PazóComo cómico estou afeito aactuación en solitario

3

CONTENIDOS

PAG4/5/6.:Xosé Neira Vilas

PAG8/9/10/11.:Cándido Pazó

PAG12/13/.:Primer Plano

PAG14/15.:Jazz y Pontejazz

PAG16.:Laberinto de miradas

PAG18.:Ciclo de cinema

PAG20/21.:Esdemga

PAG22.:Feiticeiras

PAG24.:Sta. María de Oia

PAG26.:Axenda

PAG27.:Tiempo de lectura

PAG28/29.:The world

PAG30/31.: Vilanova de Cerveira

PAG32.: Provar Portugal

PAG34/35/.: P.Knacke/Laura Berardi

PAG36/37.:L Ginebra

PAG38/39.: Salud

PAG40.: Reloj de arena

PAG41.: Gondomar

PAG42/43.: Aceba

PAG44/45/46.: Palos de la Frontera

EDITA - Masque2

REDACCIÓNADMINISTRACIÓN PUBLICIDAD Río Umia 22-7º C - A POIO (Pontevedra)

CONTACTAR 698 173 [email protected]

WEB: www.bahiadixital.com

DISEÑO MAQUETACIÓNCarmen Carreiro

REDACCIÓNBasilio Aberastain

COLABORACIÓNFracisco Díaz GuerreroVicente MontejanoPedro VillamarínAmandio Rodrigues

IMPRIMEGráficas Anduriña

DEPÓSITO LEGAL VG - 813 - 2007

4

XoséNeiraVilas

5

Con tan só 21 anos emigra a Bos Aires nun momento deefervescencia cultural. Como foi ese encontro coa intelec-tualidade galega e que lle aportou?Buenos Aires era a capital cultural de Galicia nos anos 50 do sécu-lo pasado. Alí tomo conciencia de Galicia, estudo, remato a carrei-ra de xornalismo, adquiro unha visión do mundo, un novo horizon-te. Podo traballar libremente polo meu país. Divulgo a cultura gale-ga e a identidade de Galicia entre propios e alleos. Creo unha aso-ciación xuvenil galeguista. Organizamos un Congreso daEmigración. Creo unha editorial galega xunto con Anisia, a miñamuller. É unha distribiudora do libro galego en América. O encon-tro cos amigrantes galeguistas e cos exiliados foi enriquecedor paramin.

Que representa Cuba na súa vida persoal e como escritor?Na Habana fundei e atendín durante 22 anos unha Sección Galegano Instituto de Literatura e Lingüística. Fixen xornalismo literario.Traducín varios dos meus libros ó castelán que publicaron editoriaiscubanas. Participei nas actividades socioculturais daquel pobomodesto, solidario, laborioso.A colectividade galega no exilio deulle pulos a nosa identi-dade, a lingua, e cultura en xeral. Foi esa unha das etapasmais importantes para Galiza?. Cando un está lonxe sinte máis a súa patria. Unha das bandeiras queenarbola é a da lingua propia. En Buenos Aires había cursos de lin-gua, literatura, historia, xeografía, arte e economía de Galicia.Naturalmente gratuítos. Ademais, conferencias, actos culturais

Xosé Neira Vilas (Gres, Vila de Cruces, 1928) emigrouen 1949 a Bos Aires. Desenvolve un intenso activismo cul-tural galego: como secretario xeral das MocedadesGaleguistas e codirector do xornal Adiante. Participa nacomisión organizadora do Primeiro Congreso da Emigracióngalega. En 1957 casa con Anisia Miranda, escritora cuba-na. Xuntos fundan a organización libreiro-editorial FollasNovas para difundir o libro galego en América. En 1960publica o poemario Dende lonxe, e en 1961 Memorias dunneno labrego. Nese mesmo ano, Neira Vilas e AnisiaMiranda vanse establecer en Cuba. Alí, xunto con Anisia,traballa na Administración e fai xornalismo literario.Dende 1983, ata que se xubilou, desenvolveu os labores deredactor-xefe en distintas publicacións de Arxentina e Cuba,e facendo investigacións sobre a presenza da emigración gale-ga neses e noutros países de América. Actualmente reside en Gres, onde preside a FundaciónCultural Neira Vilas. Foi investido Doutor Honoris Causapola Universidade da Coruña e é membro numerario daReal Academia Galega da Lingua. Entre a súa narrativa figuran entre outros os seguintes títu-los, “A muller de ferro”, “Xente no rodicio”, “Camiño bre-temoso” “Querido Tomás” “Cartas a Lelo”, “Aqueles anosdo Moncho”, pero é sen dúbida “Memorias de un neno labre-go” o seu mais grande éxito con 570.000 exemplares edita-dos e traducidos a diferentes lenguas.

i

6

diversos, evocación de feitos his-tóricos. O meu discurso de ingre-so na RAG titúlase: “A cultura gale-ga en Buenos Aires: 1950-60”.Como valora o momentoactual do noso país, política eintelectualmente?Fanse moitas cousas en Galicia,unhas fanse ben, e outras poderíanfacerse mellor pero hai en xeral von-tade de progreso, de avance. Todosqueremos o mellor para o nosopobo. Os camiños son diversos. Oxogo democrático posibilita o debate;entre todos tratamos de que todochegue a bo fin.A identidade galega fortaleceseno exterior?Fortaleceuse decididamente na emigra-ción a América. Pasaron anos e xa nonhai alí a forza que había. Os fillos dosemigrantes procuran manter o entusias-mo herdado de seus pais, pero non é omesmo; teño para min que o camiño ini-ciado fóra temos que proseguilo aquí. Cando sinte a necesidade de escri-bir e publicar?A necesidade de escribir síntoa sempre, esóbranme proxectos. Todos desexamosver publicado o que imos escribindo poisfacémolo para os demais, para os poten-ciais lectores.Novela, poesía, xornalismo…en quefaceta se sinte máis cómodo e cal éa súa disciplina de traballo?Narrativa e xornalismo é o que máis meinteresa. “Contar cousas”, como diríaGarcía Márquez. escribo cando podo.Agora dedícolle máis tempo que anosatrás dado que non teño obrigas laboraisfóra.“Memorias de un neno labrego” ea súa obra mais coñecida e divul-gada, a que pensa que se debe eseéxito? Non o sei. Publicar un libro é coma lan-zar unha botella ó mar. O éxito destelibro seguramente se debe a que é otestemuño dunha época na vida ruralgalega, na vida do campesiño, contadapola boca dun rapaz, e contada con sin-ceridade, con autenticidade.Ten vostede algunha preferencia ou quere as súas obraspor igual?Matizaría algunhas preferencias pero non ten moito sentido.Quérolle a todos os meus libros. Cada un ten o seu momento eo seu propósito. As preferencias son as dos lectores más que asdo autor. Eu observo a reacción do lector ante cada obra e apren-do con eso. Porque estamos aprendendo sempre e debemosrecoñecelo con humildade.

Cándido Pazó, acaba de presentar omonólogo escénico de “Memorias dasMemorias de un neno labrego”. Queopinión lle merece esta posta en escea? Gústame certamente. Vina varias veces.Cándido é un gran actor e autor. A versióndel está tendo moito éxito. Traballa conmoito coñecemento dos personaxes, domedio e da época. É un intérprete cabaldesta obra, o que equivale a un alto sentidoda responsabilidade.“A Fundación Cultural Neira Vilas”, éun dos seus soños cumpridos? Querepresenta a Fundación para Gres epara Galiza?Anisia e máis eu fomos ó longo de moitosanos activistas da cultura galega enAmérica. E quixemos continuar aquí trasdo retorno. A Fundación cumpre unimportante cometido non só en Gressenón nunha ampla comarca do Val doUlla. Temos unha biblioteca pública con8.700 volumes, un museo etnográficocon máis de 400 pezas, unha sala deexposicións e concertos, e convocamos

a nivel de toda Galicia os Premios Arume(poesía) e Estornela (teatro). Podemosafirmar que é o único centro cultural doseu tipo que existe en toda a Galicia rural.Ao longo de estes anos, ten recibidodiversos recoñecementos e galar-dóns. Queda algún por acadar que llefaga especial ilusión?Os recoñecementos e galardóns supoñenun grande estímulo para seguir traballan-do, e eu agradézoos moito, pero nonpenso neso, e por suposto non penso enningún en particular que aínda non chega-se. Non teño ningún soño por esa banda.Sería unha inmodestia e incluso unha fri-volidade. As entidades que me premiaronteñen sido moi xenerosas comigo e asveces sinto ata un algo de rubor, pois noncreo que haxa no meu labor nada espe-cial.Traballo por Galicia e pola cultura doseu pobo con amor ó país (un amor quenaceu máis alá do mar) e dende hai moi-tos anos, poida que dende sempre, eseamor convertiuse en deber fervoroso. Enada máis. Cando alguén persigue un pre-mio polo que fai e pon por diante esameta, todo o que faga perde valemento.

En que traballa agora? Cales son os seus proxectos máisinmediatos?Ademáis de atender a Fundación, escribir un artigo semanal para aprensa, ofrecer conferencias, traballo ós poucos nunha novela. Nonsei se a rematarei algún día pero o máis importante é que me divir-to con ela. Sinto o pracer de facelo. E o que se fai con amor e porpracer soe saír ben. A ver. O tempo dirá.

Carmen Carreiro

8

nd

ido

Pa

9

Cándido Pazó, é narrador, actor, e director de escea. Escribe, dirixe e fai adaptacións para varias com-pañías como, Ollomoltranvía, Teatro do Malbarate, Teatro do Xalgarete, Títeres Tanxarina, Teatrodo Noroeste, Teatro do Atlántico, Talía Teatro, CDG ou Teatro de Adro.Comenza a súa actividade como actor en 1975, sendo membro fundador da compañía viguesa AFarándula, na que permanece ata a súa disolución en 1983.Ainda que autodidacta, Cándido completa a súa formación con diversos cursos e seminarios, asistiu aclases con Philippe Gaulier en París, foi actor en diversas compañís e tamén no CDG (Centro de ArteDramática Galega), forma a súa propia compañía, Travía Teatro en 1989.Está presente nos máis importantes foros de reflexión e discusión sobre o feito teatral galego. Foi partedos dramaturgos europeos seleccionados para participar na Marathon Europe de Creación Teatral.Ademáis de guionista para televisión para series galegas como Mareas vivas ou Pratos combinados. Tenparticipado como actor en papeles de reparto en diversos longametraxes e series; Divinas palabras, Ellápiz del carpintero, Heroína, A familia Pita, Avenida de América, Fíos, Terras de Miranda, Asleis de Celavella o Libro de familia. Premio Máx, premio María Casares.

Como xurde a idea de levar a escea “Memorias de un nenolabrego”?Eu ando sempre á caza de temas e ideas para facer espectáculos. Nocaso dos unipersoais case sempre anda a memoria polo medio. Amemoria persoal, a memoria colectiva. Hai tempo que me sentíaseducido pola historia de Balbino. Intuía que era un libro cunha gran-de potencialidade para ser contado escenicamente. Porque estáexpresado en primeira persoa pero ao mesmo tempo é un libro por-tavoz, que conecta coa memoria, factual e emotiva, de miles e milesde persoas. É o libro más lido da narrativa galega, o que, non vounegalo, é un valor de produción a ter en conta. Finalmente, cando mepuxen a estudar a fondo esta posibilidade, hai uns catro anos, deca-teime de que o 2011 era o cincuentenario da súa primeira publica-ción e, loxicamente, decidín esperar a este ano.A coñecida novela de Neira Vilas segue estando vixente logode cincuenta anos?A novela sí. O mundo do que fala non tanto. Ou moi pouco. Pero, xus-tamente, os libros están moitas veces para iso, para falarnos de mun-dos que xa non son pero que deixaron un ronsel de memoria á quetemos que apelar para nos entendermos a nós mesmos no presente.Unha memoria nada remota porque, como se di na peza, “a maiorparte dos galegos, dunha maneira ou doutra, somos un pouco balbi-nos, ou fillos, netos, bisnetos, tataranetos... dalgún Balbino. Portadoresdunha herdanza xenética que nos une intimamente á terra”.Que novedades aporta a túa adaptación e como as acolleu oautor?O espectáculo titúlase Memoria das memorias dun neno labrego por-que engado memoria persoal e colectiva á expresada por Neira Vilas.

10

Da man desa memoria engadida introduzo humor, algo queo orixinal case non ten. Isto foi moi ben acollido por NeiraVilas porque el tiña o medo de que o ton maiormentemelancólico do seu libro, condensado nunha hora e media deespectáculo, producise no espectador unha saturación que oinsensibilizase.Está o espectáculo plantexado para todos o públi-cos?. En que cidades se vai representar?Está, si, aínda que, claro, para os nenos moi pequenos póde-selles facer difícil. Cando se traballa só para adolescentes, enfuncións escolares para institutos, fago unha versión máisexplicada, máis pedagóxica. Xa pasamos pola Illa de Arousa, Santiago, Cambados,Ourense, A Estrada, O Barco, Oleiros e Ribadeo e até xullotemos cerrado Noia, Cee, Vigo, A Coruña, Redondela,Vimianzo, Sigüeiro, Cangas, O Milladoiro, Muros, Gondomar,Lalín, Arzúa, Ponteceso, Tui, Buenos Aires, Rio de Janeiro eSão Paulo. Oxalá que para o segundo semestre a cousa semanteña ou, se pode ser, vaia a mellor.

Percibes unha acollida diferente entre o públicorural ou urban?En termos de memoria, que é o elemento esencial para arecepción neste espectáculo, en Galicia é moi difícil estable-cer unha fronteira entre público rural e público urbano por-que normalmente as poboacións son híbridas. Ou de estrac-to híbrido. Por outra parte, ao ser un espectáculo para tea-tro ou auditorio, as representacións son normalmente envilas e cidades, que é onde están esas infraestruturas, así quenon temos experiencias en zonas estritamente rurais parapodermos comparar empiricamente. O monólogo aporta unha dificultade maior que cal-quera outra representación?Cada forma ten o seu handicap e require das súas destrezas.Eu, como cómico, estou afeito á actuación en solitario, des-envolvín destrezas específicas e non me parece difícil. O peorquizais sexa que cando a cousa vai mal, na enerxía, no ritmo,na comunicación co público, non tes un compañeiro en quente apoiar, tes que turrar ti só do carro.

11

Qué é para ti o teatro? Sobre isto non me gusta facer declaracións grandilocuentes.Confórmome con pensar que é unha forma de expresióncreativa entre seres vivos, quero dicir, que ten a virtude denon ser virtual.Se o que me preguntas é que significa para min na miña vida...bueno, sempre me dediquei a isto e xa fai parte de min, perosupoño que se as circunstancias tivesen sido outras poderíadedicarme a outra cousa. Non podería afirmar rotundamen-te que o meu responda a unha vocación. Ou é que quizaisnon tiven tempo a sentila.Cal é a obra ou personaxe co que soñas e tes pen-dente de representar?Non son mitómano nin persigo soños. Non é que non osteña, é que non os persigo. Gustaríame representar (idear,escribir, dirixir) unha obra na que establecese co públicounha comunicación total. Pero non sei que obra é esa enunca, salvo que existan os milagres, chegarei a sabelo.En que te inspiras para os teus guions e cal é a túadisciplina de traballo?Ás veces un comentario dispara unha idea, á que despois haique lle dar forma, se non, teatralmente, non vale para nada.Outras veces é unha anécdota sucedida no teu entorno, ouque alguén che contou, é que intúes que podes construir a

partir dela un discurso escénico eficaz para dicir algo quemereza a pena. Unha noticia nun xornal. Unha pasaxe histó-rica que encerra unha metáfora interesante... Son ideas, euchámolle fíos, que anoto e que fican aí até que apareza a oca-sión, e sobre todo a data, o prazo que me force a turrardeses fíos. O prazo, esa é a miña disciplina, o que me fai vivirsempre coa angustiosa sensación de estar a domingo cosdeberes sen facer.Que proxectos tes en perspectiva?Teño varias cousas na cabeza. Hai tempo que quero facer unespectáculo de historias sobre a fame, a fame histórica. Teñomoito material pero, claro, tamén xogaría coma memoriacolectiva e quizais non sería conveniente facelo despois dasMemorias dun neno labrego. Supoño que terei que esperar.Hoxe mesmo se me ocorreu unha idea para a que xa tiña haitempo un punto de partida formal, eu no escenario saíndodun wáter, pero que non tiña contido. Agora xa o teño, seríaun espectáculo sobre as meteduras de pata, máis ou menostrascendentes, nas que incorremos a diario e que teñen oseu prezo. Titularíase Cagadas. En fin, falando de cousas máis concretas, estou comprometi-do para escribir e dirixir un espectáculo de commediadell’arte con Talía Teatro.

Carmen Carreiro

12

Primer Plano

7 DÍAS EN LA HABANAMORENA FILMS y FULL HOUSE iniciaron el 4 de marzo elrodaje del largometraje 7 días en La Habana, dirigido porBenicio del Toro, Pablo Trapero, Juan Carlos Tabío, LaurentCantet, Elia Suleiman, Gaspar Noe y Julio Medem. Estacoproducción franco española se rueda en La Habanadesde el 4 de marzo al 6 de mayo. La Habana es una ciudad única y los habaneros gente espe-cial que han fascinado e inspirado a numerosos artistas eintelectuales a lo largo de su historia. La nueva generaciónde cineastas no podía resistirse a la idea de rodar una pelí-cula sobre ella. 7 DÍAS EN LA HABANA será una fotografía de la Habanade 2011 – un retrato contemporáneo de una ciudad ecléc-tica, joven y que mira hacia el futuro – un retrato dibujadopor 7 cortos dirigidos por Laurent Cantet, Benicio DelToro, Gaspar Noe, Elia Suleiman, Pablo Trapero, JulioMedem y Juan Carlos Tabio.A los directores se les ha invitado a formar parte de esteproyecto con un objetivo común, capturar a través de susdistintas sensibilidades, orígenes y estilos cinematográficosla energía y vitalidad que hace de esta una ciudad única.Cada capítulo contará un día de la semana, a través de lavida cotidiana y extraordinaria de distintos personajes.Alejada de los tópicos turísticos, esta película pretendeexpresar el alma de esta ciudad a través de distintosbarrios, atmósferas, generaciones y culturas de forma diver-tida y emocionante.Cada una de las siete historias tiene un argumento distintoe independiente pero mantiene muchos puntos en común,ayudando así a crear una sensación de unidad dramática. Eluso de localizaciones comunes también contribuirán a esta

13

idea: lugares emblemáticos de La Habana, como el HotelNacional, el Malecón, etc. serán el escenario común paraalgunos de los capítulos. El elenco artístico estará formado por Josh Hutcherson,Emir Kusturica, Daniel Brühl, Jorge Perugorria, MirtaIbarra, Vladimir Cruz, Daisy Granados, Elia Suleiman entreotros. Producida por Álvaro Longoria, Gael Nouaille, DidarDomehri, Laurent Baudens y Fabian Pisani; con la produc-ción ejecutiva de Pilar Benito y Cristina Zumárraga y lacoordinación de guiones de Leonardo Padura. La películacuenta con la participación de Havana Club Internacional.

COUNTRY STRONGEn cuanto el prometedor cantautor (Garreth Hedlund) seinvolucra con la decadente y emocionalmente inestableestrella del country (Gwyneth Paltrow), la pareja seembarca en una gira para hacer resurgir su carrera de lamano de su marido y manager (Tim McGraw) y de unareina de la belleza convertida en cantante (LeightonMeester).Los conciertos, enredos románticos y los viejos demoniosacechan para destruirlos a todosCOUNTRY STRONG, película protagonizada porGwyneth Paltrow y nominada al Oscar a la Mejor CanciónOriginal “Coming Home”. Se estrena el 20 de abril.

HANNAHanna, interpretada por la nominada al Oscar, SaoirseRonan de Atonement [Expiación, más allá de la pasión],también dirigida por Joe Wright) tiene 16 años. Es brillan-te, curiosa y una devota hija. Excepcionalmente, tiene la

fuerza y la energía de un soldado; esto se debe a que fuecriada por su padre viudo, Erik (Eric Bana), un ex hombrede la CIA, en las salvajes tierras del norte de Finlandia. Erikha enseñado a Hanna a cazar, le ha entrenado con un duroprograma de autodefensa y le ha enseñado a leer y escri-bir con tan solo una enciclopedia y un libro de cuentos dehadas. Hanna ha vivido una vida muy diferente a la de cual-quier otra adolescente; toda su educación y entrenamien-to se reduce a un objetivo, convertirla en la perfecta ase-sina. Pero en el mundo real hay una cuenta pendiente conla familia de Hanna, y con una mezcla de orgullo paternal ytemor Erik se da cuenta de que ya no puede retener mása su hija. Este momento crucial cambia bruscamente laadolescencia de Hanna; es separada de Erik y se embarcaen la misión para la que siempre ha estado destinada. Antesde que ella y su padre se reúnan en Berlín, tal y como lotenían planeado, Hanna es capturada por unos agentesdirigidos por la despiadada agente de inteligencia MarissaWiegler (la ganadora del Oscar®, Cate Blanchett). Marissa,una experimentada agente, oculta desde hace largo tiempoel secreto que le une a Hanna y Erik.Detenida para someterla a observación bajo el desierto deMarruecos, Hanna en poco tiempo invierte la situacióncon sus captores. Su arriesgada fuga al mundo exterior learroja a un paisaje desconocido donde velozmente debeaprender a entender y saber cómo guiarse. Marissa envíaen secreto un equipo de agentes para que la persigan y ellamisma se une a su búsqueda. A medida que el viaje deHanna la lleva por toda Europa y la acerca a su objetivofinal, se enfrenta a desconcertantes revelaciones acerca desu propia existencia e inesperadas preguntas acerca de supropia condición humana.

14

Jazz A Fundación Barrié celebra

el XVI ciclo de jazz

A Fundación Barrié de la Maza ofrecerá en abril nove concertos nascidades da Coruña, Vigo, Santiago e Ferrol dentro do seu XVI Ciclode Jazz.. O seu propósito é ampliar a toda a xeografía galega o inte-rese por este tipo de música, segundo informou a institución nuncomunicado de prensa.Tras programar en anteriores ocasións homenaxes monográficas exeográficas, así como revisións históricas das catro grandes épocasdo jazz, a fundación propón este ano un paseo polo momento actualda escena jazzística internacional da man de China Moses ou RaviColtrane, xunto a músicos como Jan Garbarek, David Murray,Anthony Coleman, Scott Hamilton, Airto Moreira ou Trilok Gurtu ea valores emerxentes como Sherrie Maricle & Five Play.Un ano máis, o ciclo contará con presenza galega da man do CSMCoruña Jazz Trío, formación de profesores da Aula de Jazz doConservatorio Superior de Música da Coruña, que compartiránescenario co saxo tenor Scott Hamilton.A programación iniciarase o 2 de abril, no Pazo da Ópera daCoruña, con Jan Garbarek Group featuring Trilok Gurtu, e conclui-rá o 30 de abril no Teatro Principal de Santiago de Compostela conDavid Murray Black Saint Quartet, no que serán dous concertosúnicos en España.

15

PonteJazz no Principal de Pontevedra

Jazz

Logan Richardson, Albert Sanz e Chris Kase son os encargados de ache-gar os sonidos máis internacionais do jazz a Pontevedra na sétima edi-ción do programa Jazz No Principal, que se desenvolverá na cidadedurante as vindeiras fins de semana de marzo (días 12, 19 e 26 as20,30h) Como en todas as ocasións anteriores, todos eles estaránacompañados dos compoñentes do SPJ Group, o colectivo de alumnosdo Seminario Permanente de Jazz da capital pontevedresa.O ciclo ofrece paralelamente os habituais obradoiros matutinos impar-tidos por estes artistas. Haberá tamén jam-sessions tódolos días de con-certos ás 24h no Náutico. Esta completa programación mostra unha vez máis a implicación do SPJen dar apoio ao jazz e os jazzistas galegos.

Un recorrido por la fotografía documental en Iberoamérica en elantiguo Edificio de Tabacalera, Madrid hasta15 de mayo.Laberinto de miradas es un proyecto expositivo y editorial de laAgencia Española de Cooperación Internacional para elDesarrollo, AECID y de Casa América Catalunya, al cual se sumaahora el Ministerio de Cultura presentándolo por primera vez enEspaña.El proyecto se compone de tres exposiciones itinerantes, que hanviajado durante casi tres años por 18 países de América de la manode la Red de Centros Culturales de España de AECID, presentan-do miradas cruzadas de autores que trabajan en el ámbito docu-mental en América latina, España y Portugal, comprometidos contemas de contenido social.La primera exposición, Identidades y fronteras, se inauguró en elCentro Cultural de España de México DF el 3 de julio de 2008 ydesde entonces ya ha itinerado por más de 10 países.Fricciones y conflictos, se presentó el 7 de octubre de 2008 en elCentro Cultural de España en Lima, Perú. Tras 8 itinerancias llega aMontevideo en diciembre de 2009.Y la tercera, Colectivos fotográficos iberoamericanos, se inauguróel día 10 de diciembre de 2008 en la Galería Olido en Sao Paulo,Brasil. En el mes de julio de 2010 se presentaron por primera veztodas las muestras juntas en el Centro Cultural de España enMéxico y en octubre viajaron a Valparaíso, Chile, en el marco deltercer Fórum Universal de las Culturas.Ahora el Ministerio de Cultura las presenta en España, en elAntiguo Edificio de Tabacalera, Madrid, a partir del próximo 10 defebrero de 2011.

16

LABERINTODE MIRADAS

Restaurante

Especialidad en mariscos

y pescados de la Ría

Terraza interior

Local climatizado

Menú especial Día del Padre

Ventura Misa 21 BAIONA

Tlf.: 986 355109 / 986 35 55 27 / 670 094 559

www.restauranteeltunel.com

aEl Túnel

18

O Instituto de Estudos Miñoranos e a Fundación Vicente Risco, coacolaboración do Goethe Institut, o Ourense Film Festival e aUniversidade de Vigo, organizan o ciclo de cinema "LOIS TOBÍO NAREPÚBLICA DE WEIMAR".Durante o curso académico 1929-1930 Lois Tobío estivo en Berlíncunha bolsa de ampliación de estudos, esa estancia dará pé a algun-has das páxinas do seu brillante libro de memorias "As década deT.L.", publicado en 1994. O que anos máis tarde sería o principalestudoso da figura de don Diego Sarmiento de Acuña, Iº Conde deGondomar, deixou as súas impresión sobre o Berlín de entreguerrasque será a temática a que se achega este ciclo.As películas en Versión Orixinal con subtítulos en galego serán pro-xectadas na Aula de Cultura Ponte de Rosas (Avda. da Feira 10,baixo, Gondomar) sede do Instituto de Estudos Miñoranos, os xovesas 20:00 horas.

PROGRAMAXoves, 17 de marzo “Der blaue Engel” (O anxo azul), 1930, deJosef von Ternberg con Marlene DietrichXoves, 24 de marzo “Die Symphonie der Großstadt” (Berlín, sin-fonía dunha gran cidade ) 1927 de Walter RuttmanXoves, 31 de marzo “Emil und die Detektive” (Emilio e os detec-tives) 1931, 75´ de Gerhard Lamperecht

Xoves, 7 de abril “Cabaret” 1972 de Bob Fosse con Liza Minelli.O primeiro dos filmes, que se proxectará o xoves 17 de marzo,“Der blaue Engel” (O anxo azul) coa celebre interpretación deMarlene Dietrich na fita de Josef von Sternberg filmada en 1930. Director: Josef von SternbergGuión: Karl Zuckmayer, Karl Vollmuller, Robert Liebmann (segundo anovela de Heinrich Mann)Música con cancións: Frederick Hollander, Robert Liebmann, RichardRilloFotografía: Günter Rittau e Hans Schneeberger (branco e negro)Reparto: Marlene Dietrich, Emil Jannings, Kurt Gerron, Rosa Valetti,Hans Albers, Eduard von WintersteinXénero: DramaSinopse: Lola, «O Anxo Azul», é aparentemente unha rapaza alemáfermosa, un pouco tímida, e sen misterio. Porén, o seu encontro coprofesor Rath, un solteiro de 50 anos, terá inesperadas consecuen-cias.Este é o primeiro gran filme de Marlene Dietrich, arrebatadora esedutora. É unha crónica dunha Alemaña escura. Tamén Lois Tobíoquedou prendado da Dietrich (achegamos fragmento de "As déca-das de T.L.").O ciclo será presentado pola catedrática da Universidade de VigoCamiño Noia.

Ciclocinema

Na aula de cultura

Ponte de Rosas en Gondomar

20

Da comenzo o ciclo de Conferencias "Os Xoves de Moda", un programa de forma-ción complementaria que a Universidade de Vigo ven celebrando dende 2006, nuncontexto interdisciplinario relacionado cos Estudios Superiores en Deseño Téxtil eModa, e que se ven ofrecendo con entrada libre a estudantes de artes e deseño, eao público xeral interesado en coñecer máis en profundidade a realidade profesio-nal do deseño e da moda.“Os Xoves de Moda” é xa un punto de encontro imprescindible para todo aquelpúblico que fai da moda e do deseño o seu modo de vida, cita ineludible que esteano comprende os tres últimos xoves de marzo, e os dous primeiros de abril e que,como de costume, contará coas aportacións de reputados profesionais de distin-tos ámbitos do deseño de moda.

PROGRAMA17 DE MARZO - ANTONIO ALVARADO_http://antonioalvarado.esCon máis de 30 anos no mundo da moda, a súa traxectoria estivo ligada ao cine,realizando vestiarios para películas de diretores como Pedro Almodóvar, Bigas Lunaou Fernando Trueba. Os seus desfiles e presentacións en Milán, Florencia, Berlín,Munich, e Burdeos sempre obtiveron un grande eco en publicacións de vanguardainternacional como Vanity, Stern, Interview ou The Face, entre outras.24 DE MARZO - AMERICAN PÉREZ www.americanperez.comAmerican Pérez créase en Xuño de 2008 en Barcelona, a primeira coleción de

EsdemgaNova edición de “Os Xoves de Moda” en Pontevedra

21

Américan Pérez foi finalista na Modafad en Setembro de 2008 en Barcelona, repe-tindo en 2009 coa sua segunda coleción “Miami Heat”. Gañan o premio L´Oreal noEgo de Cibeles en febreiro de 2010, pasarela na que xa son veteráns presentandoas súas seguintes propostas nas seguintes edicións. 31 DE MARZO - PACO PEREGRÍN www.pacoperegrin.comFotógrafo e diretor de arte almeriense, licenciado en Belas Artes en Sevilla e conampla formación en centros como International Center of Photography (NYC), ouCentral Saint Martins College of Art and Design (Londres). Entre os seus clientesencóntranse Adidas, Nike, Lee, Levi´s, Vöguele Shoes, Gant, ... e a súa obra foi publi-cada en revistas como Vanity Fair (Italia), Glamour, ELLE (México), entre outras.7 DE ABRIL - LLUIS CORUJO www.lluiscorujo.comDeseñador nado e Palma de Mallorca repite a súa participación no Ego de Cibelesen febreiro de 2011, onde xa debutou en setembro de 2010, nesta ocasión é reco-ñecido co Premio L´Oreal mellor colección. Estudiou deseño de moda e estilismoen “BAU” Escola de disseny, Barcelona, completando a súa formación en Amberesna Royal Academy of Fine Arts. Actualmente colabora có conhecido creador MiguelAdrover compaxinando esta atividade coa creación da súa propia marca.14 DE ABRIL - DORA ROMERO www.doraromero.comDora Romero, deseñadora galega que estudiou na Facultade de Belas Artes daUniversidade de Vigo, completa os seus estudos de moda na escola Llotja enBarcelona, e crea en 2006 a súa propia marca despois de colaborar con diversostalleres de moda da cidade. A deseñadora participou en varios certames de novoscreadores, como “Mivestidoazul” de Cádiz, "south 36.32n" e o “Changing Room".En 2009 abre a súa primeira tenda en Barcelona.

Pax.20 f1 diseño de Aurea Aburto / F2 diseño de Isabel MastachePax.21 f1diseño de Marta Montoto

22

Era no tempo que não havia fogo nos montes, un carro de matoera disputado, a lehna era o ganha pão de muita gente, as mulhe-res constituíam-se em grupos de dez e doze, a que chamavam ran-chos, e lá iam todas juntas, o campo indusrial era o Camarido, opovo podía apanhar livremente a lenha dois días or semana, os res-tantes días eram de fugida do couteiro (guarda forestal), que parauns, fechava os olhos, para outrso, era muito cumpridor da lei, talcomo hoje, muitas vezes em nome da lei, sofre muito a gre¡!A lenha que mais sai, a do Camarido, era a garvanha ou caruma,ramo do pinheiro que era vendida ás padarías ou casas particula-res. O mato era tulizado para a acama dos animais e para as latri-nas, (nessa época non había cuartos de banho). E das latrinas ecamas do gado saía estrume que era vendido por uns, e utilizadopor outros, para os seus campos ou leiras, da lenha e do matonada se perdía, tudo se transformava. Os montes estavam rapados,não havia fogos. Em todos os tempos a luta pela vida teve coisasilegais; era crime cortar uma “barota” (pinheiro jovem), o homeminventa sempre maneira de se defender, muitas vezes recorre aoboato, á mentira e até á calúnia.Corria lá pela aldeia um rumor de que da meia noite ás trés horasda madrugada andavam feiticeiras nos Caminhos da Portela...São muitas feiticeiras!, andam todas vestidas de branco!. Numabela noite de luar, descia o Caminho da Portela um homen que íapara a pesca do sável, na cobrada do Bran o de Venade, com des-tino ao porto das “Varandas” e nestes caminhos viu pela sua fren-te um grupo de pessoas todas vestidas de branco. Falando consi-go mesmo dixxe: -cã estão sas feiticeiras e acelerava o passo mais

elas fugiam, quando chefou em frente da capela de Nª Sª da Graça,desapareceram as feiticeiras. Alí há uma cruz de caminhos, oCaminho Da Portela ao meio, aos lados os caminhos de Senandese do Monteinhão emuito pertinho a quelha escura, o homem nãoera de ter medo; correu até certa distáncia os caminhos deSenandes, Monteinhão e quelha escura, sem ver ninguém, sãomesmo feiticeiras!...Mas existía ali ao lado da casa das senhoras “Molicas” um portalque dava entrada para o campo que quase sempre estava semia-berto, naquele momento estava fechado, o homem tentou abrir oportal, mas pressentiu que alguém de dentro quería impedir que aporta se abrisse, então fez mais força e o portal cedeu, lá estavamas feitceiras em carne e osso, todas vestidas de branco, eram todasconhecidas, pedíam segredo para não serem descobertas, era paraganharem o pão. La estavam os cestos que elas carregavam á cabe-ça de uma lenha muito bem rachadinha e sequinha, que era oriun-da das barotas, pinheiros jovens, que era crime cortarem-se.O homem guardou segredo por muitos anos, mas muitos anosdespois, já quando algumas tinham cumprido a sua missão nestemundo, outtras felizmente já tinham mudado de profissão, já nãovendiam lenha para comprar o pão, o homem disse-me “vou con-tar-te uma história verdadeira que nunca disse a ninguém”, e commuita risada foi assim que fiquei a saber quem eram as feiticeirasda Portela. Este homem ensinou naquela época as primeiras letrasa muitos rapazinhos da Portela, os poucos que vivem ainda se lem-brarão disso, e sabem como se chamava? Delfim José Gavinho.

Por José María Gavinho Pinto

Feiticeiras

24

Oia está situado ao sueste da provincia de Pontevedra, xunto Ao Roseira, A Garda,Tomiño e Tui forma a bisbarra do Baixo Miño. Limita ao norte con Baiona; aosur co concello do Roseira; ao leste está Tomiño e polo oeste ábrese ao inmensoocéano Atlántico.Xunto coa cultura e a gastronomía, o ocio é un dos maiores atractivos do con-cello de Oia. Non só pódese gozar dunhas paisaxes irrepetibles, senón tamén dunhagran variedade de actividades de entretemento e exercicio físico.Nas costas de Oia é posible practicar deportes náuticos como o surf, o bodybo-ard, o wíndsurf ou o piragüismo, todos eles nun ámbito que reúne todas as con-dicións para gozar de iste tipo de deportes. Xa na montaña hai actividades taninteresantes como o sendeirismo polos camiños das montañas de Oia, montar acabalo no picadeiro situado no Alto dá Cheira en Mougás, a escalada nas pare-des da Fervenza en Mougás e a da Guieira en Sta. María de Oia.Ademais, nos ríos que pasan por todo o concello tamén pódense practicar activi-dades como o ráfting ou o piragüismo, o río máis destacado para estes fins seríao Tamuxe entre Burgueira e Loureza. Pero de entre todas as posibles actividadesque se poden levar a cabo, a máis destacada é a do parapente dende o alto deCorrubelo en Pedornes.Grazas aos seus 18 Km de costa, os produtos do mar son excelentes en iste con-cello; podendo atopar todo tipo de mariscos e peixes. Da montaña destacan osqueixos e chourizos de Torroña (Burgueira), o cordeiro de Santa Comba (Loureza)e o mel de Burgueira.O Mosteiro de Santa María de Oia, é o auténtico emblema do concello e da costa

sueste de Galicia, é sen dúbida o reclamo turístico cultural máis importante doconcello e visita obrigada para todo aquel que viaxe a Oia. Está situado na ense-ada de Oia, onde segundo algúns historiadores xa existía un castelo.O mosteiro fundouse no ano 1137 e no residirían vos monxes da bisbarra baixoa tutela de Alfonso VII de Castela. A riqueza do mosteiro debeuse principalmenteás xenerosas doazóns reais, contando con privilexios sobre a representación dasparroquias, impostos por botar navíos ao mar, sobre a pesca con rede, a explo-tación de priorados e granxas a ambas as dúas beiras do río Miño. O mosteirofoi rexido por 140 abades dende 1137 ata 1835. Naceu como unha congregaciónaustera baixo a sinxeleza ditada por San Bernardo, boa proba diso é a simplici-dade das suas formas arquitectónicas que aínda mostran ríxidos canons deClaraval. A súa cabeceira está formada por unha capela central e os brazos docruceiro rematan en dúas capelas, de menor altura as máis exteriores e de maioraltura que a central, mostrándonos unha construción graduada. O coro estádatado no século XVI e deste procede a sancristía. O claustro foi finalizado o últi-mo terzo do ano 1500. A fachada foi reconstruída en 1740 segundo se le na ins-crición sobre a porta de acceso ao templo, a anterior fachada probablemente seríaidéntica en formas á de Santa María de Baiona.Ainda que Oia, conta con outros lugares de interese cultural e que non se debe-ría deixar de visitar, tales como o Castro e Petroglifos de Cabeciña e de Pousadela,as Igrexas de Mougás, de Perdornes, de Viladesuso e por suposto As Pozas, forma-das pola confluencia de regueiros que ofrecen unha paisaxe extraordinaria, situa-das en dirección a Toroña a altura do alto de Cacheira.

Sta.Maríade OiaCultura, deporte, gastronomía

25

DISFRUTA DE LAS MEJORES GINEBRAS DEL MUNDO,DELAS ÚLTIMAS TENDENCIAS EN GIN&TONICS Y DE TODOUN UNIVERSO DE REFRESCANTES COMBINACIONESCLÁSICAS Y SUGERENTES SABORES DE VANGUARDIA.

ACTUACIONES EN DIRECTO

VIERNES 25 DE MARZO celebramos nuestro 2ºaniversar io con una fiesta por todo lo alto ymuchas sorpresas para los asistentes.

DOMINGO 27 DE MARZO uno de los grandesdel humor Pepo Suevos amenizara la tarde

E N U N A A T M Ó S F E R A P E R F E C T A

26

XAVIER MAGALHAESSala II Centro SocialNovacaixagaliciaVigo PontevedraVelázquez Moreno 13Ata 30 de Abril de 2011

O artista Xavier Magalhaes (Pontevedra, 1953) abre o seu "Bosque de Favilas". Son mediocentenar de cadros, instalados en soportes de ferro para que os visitantes poidan pasear e"integrarse na obra". A instalación central, bautizada como "Os argonautas buscando onorte", representa os pobos africanos no seu éxodo en busca da Europa prometida. É untrípico de máis de cinco metros no que o autor prioriza a forza da cor.

PROXECTO COSTA DA MORTEMUSEO DO MARAvda. Atlántida 160 - Vigo

Proxecto Costa da Morte é o resultado de convidar tres artistas a traballar na zonade Fisterra, sen ningunha esixencia narrativa ou descritiva. Non se trataba de realizartres reportaxes sobre esta zona, senón ce convertela en territorio de creación artística,de xeito que aparecese reflectida só na medida en que eles determinasen librementeen función dos seus proxectos estéticos.Comisario: Manuel Sendón, Artistas: Fran Herbello, Graciela Sacco, Luis González Palma

ANTÓN LAMAZARESMuseo de PontevedraDO 25 de marzo a 8 de maio

A retrospectiva de Antón Lamazares, que se poderá ver a partir do 25 demarzo, e ata o 8 de maio, nas dependencias do Sexto Edificio do Museo dePontevedra, propón un percorrido pola traxectoria dos últimos trinta anosdo artista.A mostra ten un carácter reivindicativo, en canto a poñer de manifesto aimportancia que a súa obra tivo dentro dos artistas da súa xeración, e uncarácter de investigación no sentido de dar a luz a unha parte da súa pro-dución non coñecida ata o momento.A mostra está desenvolvida, non cun carácter cronolóxico, senón fundamen-tada en conceptos e ideas tomadas e retomadas ao longo do proceso cre-ativo do artista, manifestando unha idea de progreso non lineal no que semesturan cultura, experiencia, azar e memoria. A través das 120 obras quea compoñen: debuxos, madeiras, obras bifrontes etc....

JOSCELYN GARDNERGalería AdHocJoaquín Loriga 9Martes-Viernes: 11:00 a 13:30 h. y17:00 a 21:00 h Sábados: 11:30 a 13:30 h. y 18:00 a20:30 h.

Exposición "Tending to an unspeaka-ble past...", con litografías de JoscelynGardner.Joscelyn Gardner (Barbados, 1961)reside e traballa entre Canadá eBarbados. Ter nado nesta isla caribe-ña, colonia inglesa ata 1966, sen dúbi-da condicionou a súa obra artística,creada a partir da investigación dacultura colonial, co fin de explorar asúa identidade (branca) criolla dendeunha perspectiva postcolonial e femi-nista. Esta artista realizou exposiciónsindividuais en EEUU, Canadá, Europa eo caribe e participou en numerosas

exosicións internacionais, destacando as bienais de Quebec, Sao Paulo, Brasil e Pontevedra.Na galería adhoc exporanse litografías de dúas series diferentes dos seus retratos criollos. As litogra-fías, realizadas sobre papel Mylar, destacan pola súa precisión técnica e beleza estética.Créoles Portraits II, (retratos criollos II), 2007Nesta serie emprega estratexias asociadas ó xénero do retrato europeo do século XVIII, para abrir unespacio no que as huellas dun espacio caótico poden ser reconstituidas dende unha perspectiva femi-nista postcolonial. As litografías levan como título o nome de mulleres - Accubah, Coobah, EgyptSusanah, Margaritta, Nago Jenny, Old Moll - que viviron na plantación de azúcar Facenda Egipto enJamaica en 1700, e que segundo o diario de Thomas Thistlewood, propietario da plantación de 1750a 1786, foron explotadas sexualmente. A artista ilustra en cada retrato os instrumentos de torturaempregados durante a escravitude, collares de ferro, freos e grilletes, entrelazados con cabelos trenza-dos á usanza africana. Créoles Portraits III, (retratos criollos III), "bajando las flores...", 2009

27

Tiempo de lectura

SUKKAWAN ISLANDDavid VannEditorial Alfabia

Sukkwan Island de David Vann:Una isla salvaje en el sur de Alaska, ala que solamente puede accederseen barco o hidroavión, repleta defrondosos bosques húmedos y mon-tañas escarpadas. Este será el inhós-pito decorado donde Jim decidiráfortalecer las relaciones con su hijoRoy, a quien apenas conoce. Docemeses por delante, viviendo en unacabaña apartada de todo y de todos:parece una buena oportunidad paraestrechar lazos y recuperar el tiem-po perdido. Pero la situación, poco apoco, deviene claustrofobia, asfixian-te, insostenible. La difíciles condicio-nes de supervivencia y la olla a pre-sión emocional a la que se ven abo-cados padre e hijo acaban por con-formar una postal de pesadilla.

LA CHICA CON PIES DE CRISTALALI SHAWEditorial Salamanca

La chica con pies de cristal de Ali Shaw:Con esta fábula sobre el amor, bella, singular yexquisitamente triste, el escritor británico AliShaw ha visto cómo su primera novela se con-vertía en un hallazgo literario. La chica con piesde cristal ha recibido excelentes críticas enInglaterra y Estados Unidos, ha obtenido elPremio Desmond Elliot y ha sido finalista delPremio Costa de Primera Novela y del PremioCrawford, además de traducirse a catorce idio-mas.Extraños sucesos ocurren en el remoto archi-piélago de Saint Hauda. Criaturas de una rarabelleza sobrevuelan la marisma helada y anima-les albinos encuentran refugio en los bosques,mientras las medusas iluminan con destelloseléctricos el oscuro fondo del mar.Tras unas breves vacaciones en una de las islas,la joven Ida Maclaird descubre que sus pies seestán volviendo de cristal. Alarmada, Ida regre-sa a Saint Hauda en busca de una explicación aeste fenómeno. Allí se encuentra con MidasCrook, un fotógrafo tímido y solitario, conquien vivirá una historia de amor tan hermosacomo urgente, pues la metamorfosis de Idaavanza inexorable. Sin embargo, la apasionadadeterminación de la joven choca con la aparen-te parsimonia de la vida en Saint Hauda, dondecada personaje parece esconder oscurossecretos, relacionados entre sí como nudos deuna complicada madeja.

LECHE DERRAMADACHICO BUARQUEEditorial Salamanca

Postrado en cama por el peso de la edad,Eulálio Montenegro d’Assumpção va desgra-nando los recuerdos atesorados en sumemoria. Su frágil cuerpo es testimonio deuna existencia centenaria cuyos detallesrememora frente a su octogenaria hija,Eulália, o a quien se preste a escucharlo. Losacontecimientos de su vida y la de sus ante-pasados se suceden sin orden cronológico,entreverados de digresiones, insidias y men-tiras piadosas, tejiendo un tapiz fascinanteque condensa más de dos siglos de historiade una familia brasileña. Heredero de unapoderosa estirpe de próceres —su tatara-buelo llegó de Portugal con la corte del reyPedro IV—, Eulálio ha visto desvanecerseuna inmensa fortuna y el buen nombre de lafamilia. Con loca y juvenil pasión amó a suesposa, la sensual Matilde, cuya pérdida hallorado durante ochenta años. Y ahora, desdesu aristocrática perspectiva de la realidad,emerge con voz cautivadora una complejasaga familiar, a la vez liviana y exuberante,vívido reflejo de un Brasil desconocido y ale-jado de los tópicos que se ha dado a símismo para construirse una imagen ante elmundo.

28

Entre las más de cien escalas de crucero que se esperan en elpuerto de Vigo para este año, una de las más mediáticas serásin duda la que protagonizará el The World, el crucero másexclusivo del mundo que estará en la ciudad durante los días31 de agosto y 1 de setiembre. A bordo de este buque-resi-dencia pasarán por Vigo los propietarios de las 165 unidadesresidenciales que integran la nave, entre estudios y aparta-mentos que alcanzan 301 m², y que cada año viajan alrededordel mundo en compañía de familiares e invitados. Estas últimasestancias dotadas con todos los adelantos imaginables, alcan-zan en la actualidad un coste cercano a los once millones deeuros. Cada estancia está integrada por tres camarotes tipo“suite”, equipados con baño, cocina, salón, comedor y terrazacon jacuzzi. Este revolucionario concepto de crucero fue acu-ñado a comienzos de 2000 por el armador noruego KnudKloster Jr., miembro de una arraigada familia de empresariosde la industria crucerística. Aquí, el pasajero viaja rodeado delmáximo confort posible, nunca mejor dicho, en su propia casa,como y cuando quiera, sin tener que preocuparse de si hay ono plazas disponibles en el barco simplemente porque él esuno de sus propietarios. Como en cualquier comunidad devecinos, la propiedad conlleva una serie de gastos comunita-

rios de luz, limpieza y combustible, que al cabo del año alcan-zan un considerable desembolso, pero que no representanobstáculo para unas economías que pueden afrontar unainversión mínima de medio de millón de euros, por un estu-dio de 27 m². Y para que nada falte, el buque cuenta con unacualificada tripulación de 250 personas que se ocupan de quetodo esté en orden y bajo control. Por otra parte, el The World no ofrece itinerarios típicamen-te convencionales. Las rutas y los puertos de escala son selec-cionados por sus residentes, aunque el capitán de la nave sereserva el derecho de atracar en determinados puertos, aten-diendo a razones fundamentalmente logísticas. Por su parte, elpropietario puede vivir permanentemente en el barco o bienembarcar y desembarcar en cualquiera de los más de 100puertos de escala de unos 50 países de los cinco continentesque el The World visita anualmente y en los que suele perma-necer atracado entre 2 y 5 días, al contrario que las navesconvencionales en las que el reducido espacio de tiempo deescala supone un verdadero suplicio para el viajero. Pero elThe World, es otro mundo. Su pasaje, para el que la subida delEuribor no supone mayores quebraderos de cabeza, provie-ne de 40 países diferentes y cuenta con total libertad para

The World El crucero más exclusivo

del mundo

29

alquilar su propiedad durante el tiempo que desee, por unmínimo de seis noches. Es el momento de la entrada en esce-na de los vacacionistas habituales, a los que un día de cruceroles sale en temporada alta, todo incluido, entre 900 y 2.300Euros, según la acomodación elegida. De esta forma, estoscruceristas disfrutan del privilegio de navegar en esta excep-cional comunidad privada sobre el mar, acompañados por unselecto grupo de personas entre las que se encuentran afama-dos hombres y mujeres de negocios, artistas y millonariosanónimos.Los espacios públicos del The World no difieren en esencia delos que ofrece cualquier nave de cruceros actual de sus carac-terísticas. Quizás sorprenda, eso sí, encontrarse a bordo contiendas de ultramarinos y delicatessen y un centro de ense-ñanza en el que se imparten clases tan dispares como cocina,navegación, baile, informática, música o fotografía. Por lodemás, el buque está equipado con centros de salud y belle-za, gimnasio, boutique, casino, piscina, spa, cancha de tenisreglamentaria, simulador de golf, cine-teatro, biblioteca, salasde baile y cuatro restaurantes a cargo de renombrados chefsque facilitan la posibilidad de ir a comer o a cenar “fuera”.Construido en astilleros de Rissa (Noruega) y botado enmarzo de 2002, el proyecto original que contemplaba la crea-ción de un buque de más de 100.000 toneladas hubo de serrecortado en más de una ocasión por motivos económicos.Sin llegar a las mastodónicas dimensiones de los mega-cruce-ros, el The World desplaza 43.524 toneladas de registro brutoy mide 196 metros de eslora por 30 de manga y 6,7 de cala-do. Sus estancias están distribuidas en 12 cubiertas que sedesplazan a una velocidad máxima de 18,5 nudos, más de 34kilómetros por hora. Esta exclusiva comunidad residencial flotante llegará a Vigo,aunque no por primera vez, ya que hace siete años realizó suvisita inaugural a la terminal viguesa. El hecho de que su pasa-je haya elegido a Vigo como puerto de escala una vez más,confirma las posibilidades crucerísticas de nuestra ciudad parael turismo de lujo.

Francisco Díaz Guerrero

30

Vilanova daCerveira Vila das artes

31

Gallaecia promove concurso de Fotografia de NaturezaO concurso pretende sublinhar a mensagem: “A biodiversidade é avida. A biodiversidade é a nossa vida”, mote escolhido pela ONUpara este ano e para acolher o Ano Internacional das Florestas,2011.�Os conteúdos das fotos poderão versar sobre a paisagem,vida selvagem ou quaisquer outros, desde que o tema seja respei-tado. De acordo com o regulamento, cada concorrente pode apre-sentar entre uma e quatro fotografias, a cores e/ou a preto e bran-co, em CD e impressas em papel fotográfico brilhante no formato20x30cm. Terá, no entanto, de haver sempre uma ficha de inscrição,disponível no site da ESG (www.esg.pt).�Os resultados serão con-hecidos dia 28 de Abril de 2011, data em que serão publicados nosite da ESG. �Serão atribuídos prémios às três melhores fotogra-fias. Assim, o primeiro prémio será uma impressora multifunçõesEpson Stylus Photo PX 820 FWD, o segundo premiado terá direi-to a uma estadia de duas noites num bungalow T0 na Quinta dePentieiros en Ponte de Lima, e o terceiro premiado receberá equi-pamento fotográfico.

FUNDACAO BIENAL DE ARTE DE CERVEIRA16 a BIENAL de CERVEIRAA arte contemporanea, entendida como “... uma arte que se apro-xima da vida quotidiana, reflectindo questoes de ordem social,politica, cultural, ideologica, estetica, cruzando referencias de dife-rentes areas do conhecimento: sociologia, filosofia, antropologia,design, arquitectura, cinema, teatro, mu sica, danca, novas tecnolo-gias...” e o espelho das recentes tendencias esteticas.Ao definir o programa para 2011 foi tido em consideracao a pos-sibilidade duma discussao alargada acerca do mundo da arte , doqual outras congeneres sao agentes e interlocutores. A 16a Bienalde Cerveira mantem-se estruturada segundo o modelo que acaracterizou ao longo dum percurso iniciado em 1978. Sob o temaRedes 2011 o Programa desta edicao, procura fomentar

estrategias, para o estabelecimento de dialogos, entre outras bien-ais internacionais.PROGRAMAData: 16 de Julho a 17 de Setembro de 2011A reas expositivas:Concurso internacional e artistas convidadosExposicao de artista homenageado6 Projectos curadoriaisCiclo de PerformancesActividades:Residencias arti sticas em regime de atelier / workshopsDebates com a participacao de artistas, curadores e directores deoutras bienais internacionaisVisitas orientadas as exposicoes Industrias Criativas ConcertosDirector da 16a Bienal de Cerveira: Augusto CanedoREGULAMENTO DO CONCURSO INTERNACIONALDO CONCURSO INTERNACIONALA 16ª Bienal de Cerveira estende a sua área de exposiçao desde oFórum Cultural, o Auditório Municipal, a Casa Vermenlha e outrosespaços externos em Galiza, numa área total com cerca de 5.000m2.A Bienal é estruturada pelo espaço destinado á presentaçao daobra do artista homenageado, pela secção das obras seleccionadaspor concurso e de artistas convidados e pelos espaços destinadosaos projectos curadoriais.INSCRIÇÕES ON LINEO concurso é aberto a cidadãos nacionais e estrangeiros. Cadaconcorrente poderá concorrer com 2 obras de dimensões livres,em qualquer modalidade ou tendência.As fichas de inscriçao, deverão ser enviadas para o endereço elec-trónico [email protected] desde a abertura doconcurso até 30 de março 2011, totalmente preenchida e devidamen-te assinada com a menção “aceito todas as condições do regulamento”MAIS INFORMAÇÕES: http://www.bienaldecerveira.pt/

32

A Gastronomia, a Arte, os vinhos, a paisagem e o saber receber único das nossas gen-tes fazem de Caminha uma paixão.Estamos em plena Primavera, uma das mais lindas épocas do ano, com manhãs mara-vilhosas, despertares ao som do cantarolar dos passarinhos, o colorido desabrochar dasflores, a alegria que inunda o ar, o azul celeste do céu… É, pois, uma excelente altu-ra para sair de casa e dar uma escapadela por Caminha, partindo à descoberta dosencantos desta vila minhota, que se torna um autêntico jardim florido nesta época doano. Deixe o relógio em casa e sem hora marcada nem pressas, passeie pelas matas,pelos campos, pela Serra d’Arga, desbrave caminhos, delicie-se com a natureza em esta-do puro e com todos os seus aromas genuínos. Relaxe, respire o ar rejuvenescedor queemana de cada folha, de cada tronco, de cada flor, de cada pedaço de terra… Doalto do Monte do Calvário a vista sobre a praia é soberba. Aqui, aproveite para reca-rregar baterias e conforte o estômago com um petisquinho na taberna do amigo Sá,quem sabe, ao som do chilrear único de um pintassilgo. Aproveite as férias de Páscoa e perca-se neste cantinho do imenso Minho verdejante.De bicicleta, de canoa, de carro, a pé, usufrua da serenidade das nossas ruas, do con-tacto com as nossas gentes, das esplanadas na praça e deixe-se contagiar pela Arteem todo o seu esplendor. Visite o comércio tradicional e quem sabe não encontra numaqualquer prateleira o restaurador Olex ou a pasta medicinal Couto, em comunhão plenacom a modernidade. Descanse numa unidade hoteleira, prove os nossos vinhos e anossa riquíssima gastronomia… mas com calma, porque a nossa comida é de pane-

la, feita no momento. Entretanto, atreva-se e prove os queijos e os típicos enchidosminhotos. E serão dias inesquecíveis, sem dúvida!Falo-vos, agora, de alguns vinhos, um deles, o misterioso Colheita Tardia 2007 Casal daFigueira, simplesmente brilhante, não fossem igualmente brilhantes as mãos de AntónioCarvalho, o seu produtor. Estes vinhos, classificados como colheitas tardias são, tam-bém, apelidados de podridão nobre. São néctares especiais, muito delicados e doces,feitos a partir de uvas colhidas tardiamente, ironia do destino (ou não), afectadas poruma estirpe de fungos Botrytis Cinéria. São poucos os produtores, mas quem os pro-duz sacrifica a quantidade pela qualidade. São, de facto, vinhos para amar…e a vidatorna-se perfeita. Aproveito, ainda, para vos dizer que aí estão as colheitas de 2010: Corga da ChãTrajadura, soberbo como sempre, Soalheiro, “riquíssimo” com diz o amigo espanholXavier e o rosé Casa das Buganvílias, uma interessante surpresa do Minho, muito bemvestido, por sinal. São néctares para provar num final de tarde ou para acompanhar,por exemplo, uma caldeirada de peixe fresquinho – digo-vos, uma delícia! Quando apanela chegar à mesa a fumegar, as papilas gustativas saltarão de alegria. Assim me despeço, por entre trilhos minhotos em terras de Caminha, onde, como diriao grande Carlos Malato, já fui muito feliz!

Restaurante AmãndioRua Direita, 129 - Caminha - Portugal - Telf.: 00351 258 921177

Provar PortugalAmândio Rodrígues

EspecialidadesBacalao, lenguado, arroz de marisco, rodaballo, solomilo a la pimienta, foundue,espetadas de carne e peixe.

Estada Nacional 13 - MOLEDO - PORTUGALTelf.: +351 258 911 544 - Telm. + 351 917 495 053

34

PeterKnackeLauraBerardi

¿Cuándo fue el comienzo de Sabor & Salud y en qué basasu labor empresarial?Empezó a andar en octubre de 2004, siendo en principio yo solopara después formar una sociedad limitada. En la actualidad, somossiete personas y la empresa está ubicada en Málaga.Cultivamos hierbas silvestres, plantas aromáticas y flores comesti-bles para la alta cocina.¿Es dificultoso introducir este modus gastronómico floral?Al principio fue complicado ofertar y vender tales productos e ini-ciamos un proceso de venta al público en rastrillos, interesado enuna dieta saludable, pero rápidamente nos dimos cuenta que porsabor era un producto de lujo y de buenos paladares e iniciamos,pues, a poner en marcha nuestra iniciativa en restaurantes y másadelante en restaurantes con estrella Michelín, siendo el primerocon dos estrellas, el Café París, en Málaga, con Carlos García comoprimer cliente, el segundo, Tragabuche, ubicado en Ronda, paraseguidamente estar presentes en toda España, como Cataluña, PaísVasco, Madrid, etcétera.¿Y en Galicia?Estamos en un proceso de arrancar y el resultado inicial no pudoser más favorable, pues gusta este tipo de gastronomía tan saluda-ble.

Laura Berardi Madera lleva más de año y medio trabajandodesde Nigrán, mediante online y contacta, por su cuenta, con losviveros malagueños y otros puntos de la península, teniendo comocompañero a Carlos Rodal, cocinero de Los Abetos, haciendo ungrupo denominado Fusión Floral, junto con el sumiller AlbertoVarela del grupo Codorniú y el repostero Antonio Martínez del

Talaso Atlántico.Laura se encarga de hacer catas y todos ellos se mueven por dis-tintos lugares llevando mercancías pues no necesita disponer destock.¿Con cuántos productos trabaja y cuáles componen la gas-tronomía floral?Unos ciento diez productos componen la gama, entre ellos veintehojas que se venden, tales como ensaladas, rúcula, hoja de mosta-za, mizuna, tatsoi, hierbas silvestres, pamplina, cenizo, pimpinela,galinsoga parviflora…¿Cómo es la venta en Galicia y de qué modo lo hace cuan-do presenta los productos?En bandejas con una mezcla de hierbas, pero también se puedevender sueltas. Unos cien gramos de distintas clases de plantascuesta aproximadamente siete euros. Unos cincuenta gramos depimpinela, más difícil de cultivar, y equiparable a dos ensaladaspuede costar unos cinco euros. También plantas que en algunoscasos sirven para decorar los platos que se sirven.Y bandejas con unas veinticinco flores y un coste comprendidoentre 3,90 y 4,50 euros.Flores y plantas aromáticas como el romero, salvia,lavanda…Ornamentales como begonias, claveles,pensamientos…Plantas raras que crecen en el campo como laborraja, capuchina, caléndula, bellis..Parece extensa la gama de flores comestibles y seguroque podría ampliar Peter Knacke ¿no?Entre otras flores comestibles que conservamos cito, la flor ama-rilla de la rúcula, el lirio del día, que se abre por la mañana y estro-pea por la noche. Si está sin abrir se puede coger durante el cre-

Cocinando con flores

35

cimiento el capullo, cocinándose poco tiempo con aceite caliente yse pasa al plato. La hemerocalis, planta alemana que aguanta encalor y en frío y se vende por brotes, veinte capullos por bandeja.La eléctrica (botón schwan), originaria del Brasil¿Conlleva alguna de ellas cualquier peligro para las perso-nas?Por ejemplo, la flor y hoja de haba, causa en pocas personas un tipode alergia. Por tanto, hay que avisar cuando se cocina o se pone encarta, que lleva haba en forma de hoja.¿Cuáles son las principales ventajas de estas plantas y flo-res comestibles?Provenir de un cultivo ecológico sin usar productos químicos ysólo naturales.¿Sus inmediatos proyectos?Tras conocer a Laura ampliaremos los contactos con la restaura-ción gallega con un total apoyo de nuestros viveros. En cualquiercaso, preciso que no me interesa la venta aquí sino es mediantepersonas como Laura que conoce bien la zona. El principal objeti-vo no es hacerme rico sino cultivar un mayor número de plantas yflores, poco a poco, ya que me gusta el campo al ser hijo de agri-cultores. De trabajar en un banco pasé a esta actividad que es unaforma de arte de vida y con la necesidad, asimismo, de vivir y sen-tir cerca el mar.

Cena gastronómica en Pazo MendozaFusión Floral organizó una jornada gastronómica en el Pazo deMendoza con el siguiente menú. Aperitivo: Quiche de espinacas,Flores de Pensamiento y costra de Piñones; Dokra con flores deAgastache y Jengible sobre hoja de Capuccina; foie con Hojas deMostaza, Flor de Tajete en reducción de Pedro Ximénez y semillasde Sésamo; Maqui de Queso y Salmón, con Sésamo y Flor deBegonia; brocheta de Langostino, Piña y Mix de Flores, servido conPinot NoirLuego se empezó con Ensalada de Trébol y Verdes de temporadacon Pétalos de Clavel y Rosa; Taquitos de Mango; Vieira y frutossecos con reducción de Módena.

Seguidamente, Crema de mini Calabazas con Flores de Borraja;Takis de Ternera con Cebollino, Flor de Capuccina, Confitura deRosa de Bulgaria con guarnición de mini vegetales, servido conMonterrei Godello y Mencía Crego y Monaguillo.Como dulce final, Souflé de Chocolate, Flor de Sechwan con salsade frutos rojos y Flor de Romero, y Pétalos de Rosa Roja carame-lizados. Y varias forma de hacer Gin Tonic con distinas ginebras ytónicas. La cena comenzó a las 21:30 y finalizó la sobremesa a las04:00 horas.

Vicente MOntejano

36

La GinebraEspaña es el primer consumidor europeo de ginebra y en losúltimos años su consumo aumenta notablemente, gracias a laaparición de las llamadas ginebras “premium”.-Su origen comienza en el S.XII cuando unos monjes italia-nos utilizaron este destilado como medicamento para com-batir la peste bubónica. Su elaboración se realiza por la des-tilación de diversos cereales, aromatizados principalmentecon bayas de enebro, puede ser dulce , semiseca o seca; y sugraduación suele alcanzar los 40º.La primera receta de la ginebra holandesa se atribuye al pro-

fesor de medicina Francius de la Boe; que tras macerar alco-hol de cebada y centeno con bayas de enebro obtuvo unbrebaje con propiedades curativas para las afecciones rena-les. La primera ginebra fue embotellada por el fabricanteHolandés Bols en 1575, pero fueron los ingleses quienes seconvirtieron en sus fieles consumidores y la denominaron“gin”. Los combinados de ginebra llevan como complemen-to indispensable la tónica. Si el origen de la ginebra fue labúsqueda de un medicamento, el origen del gin-tonic fué labúsqueda de un remedio para combatir la malaria. Esta

Pedro Villamarín

37

enfermedad diezmaba la población en la India en el S.XVII asícomo a los soldados invasores del imperio británico.Para combatirla la Schweppes crea un remedio de agua gasi-ficada con quinina (la quinina es el elemento base que elimi-na la malaria), pero surgió un pequeño inconveniente susabor amargo; pero los soldados para equilibrar su sabor lamezclaron con ginebra Bombay que ya se destilaba en la ciu-dad que le da nombre a la marca. Hoy en día ¡que casualidad!Schweppes y Bombay son dos de las multinacionales másimportantes del mundo en destilados y bebidas gasificadas.Los productores de ginebra guardan celosamente las recetascon las que elaboran las ginebras, utilizan los llamados botá-nicos que son las distintas plantas, hierbas, especias y frutasque se utilizan en la maceración, entre las que nunca faltanlas bayas de enebro. Los dos tipos de ginebra que existenactualmente son “Genever” y “London dry Gin”; la Geneveres ginebra holandesa elaborada con un 30 % de cebada mal-teada como mínimo, y que tiene como características princi-pales dulzor en boca e intensos aromas a cereales. LaLondon Dry es originaria de Londres pero se elabora endiferentes países como España, Francia o Estados Unidos. Sucaracterística principal es la sequedad en boca , es de granpureza y esta elaborada con tres tipos de cereales .En España se producen entre otras la Rives que nace en

Cádiz, la M.G. Elaborada en Vila Nova i la Geltrú, la malague-ña Larios y la Menorquina Xoringer.Algunas de las principales ginebras extranjeras son la G´Vineelaborada en Francia con notas de perfume de flor de viña,al igual que la Citadelle que en su receta intervienen 19 botá-nicos y se somete a tres destilaciones, Seagram´s proceden-te de Estados Unidos que madura en barricas de roble blan-co; las británicas Beefeater 24 con notas cítricas y especia-das, la Hendrick´s con intensos recuerdos de pepino y péta-los de rosa y la azulada London Gin, fina y elegante conrecuerdos de enebro y piel de naranja.La ginebra la serviremos si podemos en copa balón , conmucho hielo, que removeremos en la copa para enfriarla conuna cuchara trenzada; decantaremos el agua que hemos for-mado en el fondo de la copa, servimos 1/5 parte aproxima-damente de ginebra, condimentamos con cascara de limón(que podemos utilizar previamente para aromatizar), lima ,pomelo, pepino..., con la ayuda de la cuchara serviremos latónica intentando que resbale suavemente por la cucharapara que pierda el mínimo gas posible, dejamos reposar unossegundos y con la ayuda otra vez de la cuchara removemosligeramente por el interior de las paredes de la copa paramezclar los ingredientes, y ¡¡ A DISFRUTAR !!.

38

La obesidad ha aumentado de manera exponencial en las dos últimasdécadas y en la actualidad afecta al 40% de la población de entre 2 y24 años. Este incremento de peso entre la población infantil ha sidoel causante de que los problemas de hipertensión arterial y la diabe-tes, normalmente asociados a personas adultas, comiencen a unaedad cada vez más temprana. De hecho, según estima la doctoraNieves Martell, presidenta de la Sociedad Española de Hipertensión-Liga Española para la Lucha contra la Hipertensión Arterial (SEH-LELHA), entre el 1,5 y el 3% de la población infantil sufre problemasde presión arterial, y la prevalencia aumenta hasta el 10 y el 15% enel caso de los adolescentes.Aprovechando el Día Europeo de la Prevención del RiesgoCardiovascular, que se celebra hoy 14 de marzo, la doctora Martellinsiste en que “los cambios en los hábitos de consumo y alimenta-ción que se han producido en los últimos años en España, así comola creciente tendencia al sedentarismo en las actividades lúdicas,están incidiendo de una manera muy negativa en la salud de la pobla-ción y aumentando la tasa de sobrepeso y obesidad de una formaexponencial y muy preocupante en niños y jóvenes”. De hecho,según comenta, “la obesidad se ha convertido en el principal factor

de riesgo cardiovascular, ya que la prevalencia de hipertensión entreniños obesos puede superar el 30%”.Según el doctor Alex Roca-Cusachs, miembro de la SEH-LELHA, “laobesidad en la infancia y adolescencia ha sido asociada a un aumen-to de la hipertensión arterial, perfil lipídico, diabetes tipo 2 y lesionesarteroscleróticas precoces, así como mayor riesgo de obesidad enépoca adulta con el aumento correspondiente de morbilidad y mor-talidad”. Y añade: “ahora sabemos lo importante que es identificar losfactores de riesgo desde edades tempranas, como hipertensión yobesidad, porque suelen evolucionar hasta la edad adulta”. Porque, dehecho, “se estima que uno de cada cinco jóvenes sufrirá un eventocardiovascular en la edad adulta”, destaca el doctor. Estudios desarrollados en niños han demostrado que los que presen-tan persistentemente valores de presión arterial en los límites altosde la normalidad, tienen mayor riesgo de ser hipertensos en la edadadulta pero también más posibilidades de que la HTA sea secundariaa alguna enfermedad, siendo las causas renales las más frecuentes.Por este motivo, el doctor Roca-Cusachs insiste en que “si no secontrola la presión arterial de estos niños, muchos de ellos seránadultos con enfermedad cardiovascular establecida”.

Causante de problemas arteriales,diabetes o hipertensiónObesidad

39

Por ello, la detección temprana es fundamental, pese a querepresenta el verdadero problema al que se enfrentan losespecialistas en estos casos. “Los niños con hipertensiónconocida acuden a la consulta del especialista donde son esta-blecidos el tratamiento y seguimiento, pero la dificultad laencontramos en el diagnóstico precoz, en establecer una seriede marcadores del riesgo que nos ayuden a identificar a aque-llas personas que en épocas precoces de la vida tengan unmayor riesgo de padecer una enfermedad cardiovascular en laedad adulta. Por tanto, debemos empezar a adoptar una seriede medidas antes de que la hipertensión se establezca. Si latratamos de manera establecida, estamos llegando tarde. Deesta forma, hay que intervenir precozmente para conseguiruna mejora de la calidad de vida a largo plazo”, concluye eldoctor Roca-Cusachs. Más y mejores hábitos de vidaLa prevención y la promoción de hábitos saludables debenextrapolarse más allá de la consulta. En opinión de la doctoraMartell, “es necesario integrar la actividad física como un hábi-to diario en su vida, junto a una educación alimentaria desdeedades tempranas, encaminada a enseñar a los niños a comerbien”. A su juicio, “la educación en salud es uno de los princi-pales temas que deben conocer y manejar los jóvenes de hoy,por ello creemos que la vía más adecuada para hacerles llegaresta información es transmitirla in situ en los centros educa-tivos. Con este fin, hemos diseñado unos materiales con uncarácter joven y actual que nos permita acercar la salud y losbeneficios de seguir una vida cardiosaludable”, explica la doc-tora.Los expertos inciden en la importancia de enfocar los esfuer-zos a la prevención de la obesidad infantil como forma deimpedir que, si se mantiene el ritmo de vida actual, unos 588millones más de personas desarrollaren esta enfermedad enlos próximos 15 años y eleven aún más la importante cargaasistencial que representa en nuestro país. De hecho, segúndatos del Ministerio de Sanidad, Política Social e Igualdad, elcoste económico de la hipertensión en nuestro país superalos 1.600 millones de euros al año.SEH-LELHA Constituida en 1995, la Sociedad Española de Hipertensión-Liga Española para la Lucha contra la Hipertensión Arterial(SEH-LELHA) es fruto de la unión de la Liga Española para laLucha contra la Hipertensión Arterial (LELHA), creada en1975, y la Sociedad Española de Hipertensión (SEH), instituidaen 1988. La Sociedad está integrada por profesionales sanita-rios de todas las especialidades y niveles de atención médicarelacionados directamente con el manejo asistencial de lahipertensión arterial y con los cuidados del paciente hiperten-so, lo que le confiere una visión integral de la patología cardio-vascular. Entre los objetivos de la SEH-LELHA destaca su interés porimpulsar la investigación y el desarrollo científico de todos losaspectos relacionados con el mejor conocimiento de la hiper-tensión y su implicación en la enfermedad vascular, así comosu divulgación a la población general. Para este último fin cuen-ta, desde el año 2002, con el “Club del Hipertenso”(www.clubdelhipertenso.es). Su puesta en marcha responde ala necesidad de informar y educar al colectivo de pacientesque han obtenido información por múltiples vías, pero desco-nocen muchos aspectos relativos a su enfermedad, así comoel impacto de la misma en su salud.

40

El próximo 12 de julio se cumplirán veinte años de la cele-

bración de una sesión plenaria en el hall de entrada de la

antigua Casa de Carvajal, sita en la Plaza Pedro de Castro, y

actualmente a punto de convertirse en Museo de la

Navegación de Baiona. En aquella fecha los plenos y comi-

siones de gobierno, así como otro tipo de reuniones se des-

arrollaban junto a la puerta acristalada que daba paso a un

jardín exterior donde había una fuente y diversa frondosi-

dad, tal como se puede contemplar en esta instantánea. Tras

la remodelación hecha han desaparecido la fuente de pie-

dra, así como los árboles, plantas y césped. No estaría de

más que la remodelación prosiguiera en su exterior y que

se recuperase parte de esa zona verde para de ese modo

que el jardín pierda su fisonomía demasiado pétrea y poco

dado a pasear por el mismo. Es simplemente una sugeren-

cia sin ánimos de levantar suspicacias inútiles en quienes

sólo ven persecuciones cuando no de rojos, de amarillos o

morados. Sean buenos y maduren.

Foto de la colección de María José Santos Pino

relojde arena

41

Decia y dice una poesia de los hermanos Alvarez Quintero:

Con sus nieves y aguas milal invierno el sol destierra;suspira alegre la tierray ese suspiro es Abril.

Estamos en la primavera, parece que fue ayer el otoño, cuan-do se recogieron los frutos de las cosechas, y ya cruzamos elinvierno para estar inmersos en la PRIMAVERA, parece quefue ayer cuando las hojas mustias tapizaban aceras, calles,jardines, montes y campos, y ya tenemos las flores, renova-das las hojas, incipientes los frutos, es la imparable rueda dela vida.-Pero la primavera genera un estado de ánimo diferente,como en la poesía:

El primer ímpetu ardientede la vida, antes en calma;el primer grito en el alma;el primer sueño en la frente.

Dejamos atrás el carnaval, entramos en la Semana Santa y yavislumbramos Mayo, y sus floridas fiestas, y los días grandesy luminosos, y el ánimo alto, y la ilusión mayor, otra primave-ra mas que añadir en la contabilidad optimista de la vida,algunos ya tenemos bastantes primaveras cumplidas, otrosno han podido llegar, acordémonos de todos e intentemosser mejores, mas solidarios, menos hipócritas, y mas justos,no solo seremos mejores, también nos sentiremos mejores.-

Gondomar Estación primaveral

Manuel Núñez

42

Aceba Cena da Arribada 2011

El pasado sábado 26 de Febrero de 2011 la Asociación deComerciantes y Empresarios de Baiona (ACEBA) celebróen el Parador de Turismo de Baiona su tradicional CenaMedieval, que este año contó además con la presencia deDña. María Nava Castro Domínguez (Directora General deComercio de la Xunta de Galicia), invitada de honor, y D.Antonio Reguera (Presidente de la Federación Provincialde Comercio de Pontevedra).

Para celebrar tan importante acontecimiento se hizo unhomenaje a D. Francisco Álvarez Garrido (ex Director delParador), y a continuación, como estaba de aniversario debodas, se le entregó un ramo de flores a su esposa CarmenGonzález.Finalizada la entrega del homenaje, se procedió al sorteo deun viaje para dos personas de cuatro días y tres noches, enrégimen de alojamiento y desayuno, a la Isla de Madeira,

43

entre todos los establecimientos asociados de ACEBA,quienes participaron con el número que figuraba en elcartel identificativo de cada local comercial “Este esta-blecemento colabora co alumeado do nadal”. El esta-blecimiento afortunado fue “Supermercados Froiz”, deBaiona.Los casi 120 comensales que se reunieron a disfrutarde un fantástico menú, degustaron platos y manjaresde esa época, todo ello ambientado y amenizado porjuglares, caballeros, damas, gaiteros y druidas parapoder trasladarse en el tiempo mientras disfrutabande la gastronomía. Finalmente se pudieron degustar lostípicos dulces de la fiesta medieval como los Ñoclosde Pinzón y la Tarta de Sarmiento.

Se destaca la fantástica actuación de la Chabanda BigBand, quien tocó varias piezas durante la cena. En elmomento de los postres brindó su actuación Mariano,con su tradicional queimada, y para animar a los invita-dos, se contó con la actuación de la Orquesta Adreddehasta altas horas de la madrugada.

44

Palos de la FronteraLa localidad colombina onubense de Palos de la Frontera,hermanada con la villa pontevedresa de Baiona, celebró laefemérides del 518 aniversario de la arribada de las carabe-las La Niña y La Pinta, al puerto Palermo, con una serie deactos que en esta edición comenzaron el viernes 11 demarzo, con un tedeum en la iglesia de San Jorge, una ofren-da floral ante el mural de los evangelizadores palermos enla Plaza de los Novios, seguida de una visita a la Casa Museode Martín Alonso Pinzón, que acogía una exposición de ins-trumentos de tortura típicos de la época, y ofrenda floral almarinero palermo en la Plaza Comandante Franco.Como causa de las inclemencias del tiempo, los discursos delas autoridades y alcaldes de los pueblos hermanos se des-arrollaron en la Casa de la Cultura, donde asimismo se llevóa cabo la sesión extraordinaria de la Real Sociedad PalósfilaPinzoniana, en la que destacó una conferencia sobre la figu-

ra del pintor Daniel Vázquez Díaz, a cargo de Jesús VelascoNevado, así como el reconocimiento de la labor del compo-sitor Gabriel Rodríguez, por la creación de varias partiturasmusicales relacionadas con la hazaña colombina y la partidade las naves descubridoras desde el puerto de Palos, y delpresidente de la Asociación de Empresarios y Comerciantesde Baiona, Ezequiel Simóns, por su aportación empresarialen las visitas que efectúan los turistas palermos a la villamiñorana; ambos recibieron sendas estatuillas de manos delalcalde de Palos, Carmelo Romero.Como colofón actuó el Coro Raíz PalermaPrevio a estos actos , se inauguró la Glorieta Villa de Nervay Obelsico en azulejo de los frescos del Monasterio de LaRábida, realizados por el pintor nervense, Daniel VázquezDíaz.La programación del sábado se abrió con la celebración de

45

una misa presidida por el prior del Monasterio de La Rábida,en este lugar colombino, seguido de la inauguración de lacalle Gonzalo de Sandoval, fundador de Medellín y el Puertode Espíritu Santo en México.El gran desfile inaugural de la XI Feria del Descubrimientopartió con gran fastuosidad y público desde la Plaza PilarPulgar, recorriendo diversas calles, rememorando así elregreso de los navegantes de La Niña y La Pinta al puertode la localidad el 15 de marzo de 1493.El recinto ferial, compuesto por La Fontanilla, tres plazas ycuatro calles, se convirtió en un hervidero de animaciones yrepresentaciones teatrales, a cargo de los grupos, El Desván,Alota, Battle Honorus, Saltimpunqui, La Sala de Armas PlusUltra y la Banda Municipal de Música de Palos.Las múltiples exhibiciones de tiro con arco, cetrería, luchamedieval, trabajos artesanales en cuero, costura, escritura,madera y artesanía, fueron unos de los atractivos de la feriamedieval de Palos. Como novedades, se sumaron dos nue-vos talleres, así a los de cuero, escudo y espadas, escrituramedieval, portavelas, diademas de flores, se unieron el decuaderno de navegación y el de estuche para lápices confieltro.

También, por primera vez, cinco talleres demostrativos, talescomo acuñamiento de moneda, fragua de armas de época,velas aromáticas, panadería y marionetas, sumándose a losde anteriores ediciones, como el de jabón, vidrio, esparto,herrería, entre otros.En total, 164 puestos, 29 más que en 2010, se dispusieronalrededor de la iglesia de San Jorge, vendiendo todo tipo deproductos, incluidas las fresas típicas del municipio onuben-se.Numerosas conferencias sobre la navegación y la vida abordo en la Era de los Descubrimientos, de los siglos XV alXVII, y una exposición fotográfica del concurso de la FiestaMedieval de 2010, completaron las Jornadas Históricas yCulturales de Palos de esta edición. Pasacalles de antorchasy una queimada con conjuros, meigas y degustaciones die-ron lugar a los fuegos artificiales, dándose por clausuradaesta edición en la medianoche del domingo, 13.El alcalde de Baiona, Jesús Vázquez Almuiña, acompañado deuna amplia representación de la localidad miñorana, partici-pó junto con los regidores de Palos, Santa Fe de Granada,Medellín (Badajoz) y primer teniente de alcalde de Nerva,en esta edición de 2011.

46

Los finalistas en el concurso fotográfico medieval del ayuntamiento de Palos de la

Frontera, son, José Antonio Gutiérrez Vázquez, con la foto “Desfile”. Isaías

García Brito, con “Mercado”, Pablo Alcázar Gómez, con “Noche Medieval”

r

r

47

Achego

Dende a Asociación de Comerciantes e Hostaleiros de Gondomar (ACHEGO) poñemos en marcha o novo boletín dixital, através do cal os asociados poderán recibir información de todas as campañas promocionais do comercio local.Co primeiro boletín da comenzo a campaña do día do pai "Merca en Gondomar o agasallo perfecto".Este foi o lema elixidopara esta campaña. Por qué mercar fora cando na túa vila todo está mais a man?. Os clientes participarán nun sorteo de rutasen barco polas Rias Baixas.O sorteo realizarase o dia 23 marzo no Café Rañolas as 20,30 horas