Índice /Index

Staff ........................................................................................................................................ 4Editorial ....................................................................................................................................5

SECCIONES / SECTIONSArquivos Históricos Katsuben–Benshi. Gala de inauguración ..................................................................10 Unha páxina da loucura ............................................................................................... 12Vangardas Takahiko Iimura ............................................................................................................ 14 Through a Rearview Mirror: Japanese Experimental Films Revisited .................... 18 CGAI. Presentación do libro Andy Warhol, de Alberte Pagán............................... 21Segunda vida das imaxes Daïchi Saïto. Viaxe aos confíns do fotograma ......................................................... 24 Jodie Mack. Let Your Light Shine ..............................................................................27 Teruo Koike. Ecosistemas en Super 8 ......................................................................30S8 Contemporáneo Takashi Makino............................................................................................................ 34 Rei Hayama ................................................................................................................ 36 Shinkan Tamaki ........................................................................................................... 39Festival Invitado Media City Film Festival. To the Sleepy Rhythm of a Hundred Hours ................44Sinais Eloy Domínguez .........................................................................................................48 Une histoire seule ........................................................................................................ 51 Sinais en curto ............................................................................................................ 52Desbordamientos Esperanza Collado ...................................................................................................... 54 Colectivo Crater ......................................................................................................... 56 Takashi Makino............................................................................................................ 58

ACTIVIDADES PARALELAS / ASIDE ACTIVITIESInstalacións e exposicións /Installations and exhibitions Takahiko Iimura ........................................................................................................... 62 Rei Hayama ................................................................................................................ 63 Shinkan Tamaki ........................................................................................................... 64Focus on Artist-Run Film LabsFocus on Artist-Run Film Labs ........................................................................................... 65Didáctica / Didactics Conferencia. Katsuben. Narradores do silencio ...................................................... 70 Encontro con Takahiko Iimura.....................................................................................71 Manolo González. O cinema dos nativos dixitais .....................................................72

Índice /Index

Mini (S8) Taller de Acción! cinematográfica ..............................................................................76Observatorio LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados ...........................................................80 European Souvenirs ................................................................................................... 86Información útil / Useful Information Sedes e entradas / Venues and tickets .....................................................................90 Mapa / Map ................................................................................................................. 92 Calendario / Schedule ................................................................................................ 93 Restaurantes e copas / Restaurants and Drinks ...................................................... 95 Colaboracións e agradecementos / Sponsors and Aknowledgements .................. 96

4 Equipo / Staff

Dirección / DirectionÁngel RuedaAna Domínguez

Coordinación de programación / Programming CoordinatorXimena Losada

Coordinación artística e cooperación internacional / Arts and International ManagementBettina Korten

Programadora adxunta / Associated CuratorElena Duque

Deseño gráfico / Graphic DesignLa Hermana Fea

Prensa / PressTito (Ildefonso) RodríguezVíctor Paz Morandeira

Editorial e difusión / Editorial CoordinatorElena Duque

Traducións / TranslatorBegoña Combo

WebIcíar Novo

Axudante de produción / Production AssistantAna Dixital

Vídeo promocional / Promotional VideoMarcos FlórezJosé de CarricarteXisela Franco

Reportaxe videográfica / Video DocumentationCésar Seijas

Dep. Legal: C932-2014

Reportaxe fotográfica / Photographic DocumentationMaría Meseguer

Dirección técnica / Technical CoordinationMiguel Mariño

Auxiliar técnico / Technical AssistantJavier Nájera

Xefe son / Sound ManagerFrancisco Lariño

Técnico son / Sound TechnicianFrancisco Javier Pérez

Proxeccionistas / ProjectionistsMiguel MariñoMiguel NúñezCristóbal Lores

Voluntarios / VolunteersManuel Ameal BaldonedoSabela Pose RodríguezLaura Santos EsmorisPablo Lomba RiegoAntón Varela RodríguezMario Fernández TubíoÁlvaro Rodríguez FranqueiraIago Roma SánchezEva Rodríguez Calva

Unha produción de:A production of:

www.s8cinema.cominfo@s8cinema.comhttps://twitter.com/s8cinemahttps://www.facebook.com/s8cinemawww.youtube.com/user/s8cinemavimeo.com/s8cinemawww.flickr.com/photos/s8cinemaissuu.com/s8-cinema

5Editorial

Entre Xapón e Galiza, o mito é o fío subterráneo que conduce este ano a quinta edición do (S8). Máis alá do famoso mito da caverna de Platón, do cal o cine é proverbial reflexo ao representar, proxectadas as sombras doutro mundo máis alá do entendemento, as forzas da natureza son as que gobernan con man firme e invisíbel todo o que aquí se verá.

Pódese ver no cartel desta edición un maneki neko cunha máscara de entroido. Un aceno entre culturas cuxo sentido se aventura, en realidade, por camiños máis frondosos. Pois aquí a máscara non funciona como unha forma de ocultar a identidade senón que recupera o seu uso primitivo, que é o de se desfacer das convencións sociais para entrar en conexión directa coa pulsión básica do espírito humano; coas raíces pagás, universais, que subxacen e seguen vivas na cultura xaponesa e galega: unha relación estreita coa natureza, cuxa forza brutal se explica mediante o mito, encarnado tamén no gato da sorte, repre-sentación desa visión panteísta e sobrenatural.

O peliqueiro como porta de entrada á fabulación do maneki neko, e ambos os dous elementos como imaxe do cine que nos interesa que, ao igual que o mito (e en estreita conexión con el), é unha representación do inexplicábel, do que non alcanzan a comprender as palabras, a razón nin a relixión. Xapón é unha illa, e Galiza, por forza dos seus accidentes xeográficos, é tamén un territo-rio onde o natural xera unha identidade e un sistema de crenzas propio. Os mouros entroncan así coa visión máxica da natureza do xintoísmo a pesar da distancia física. O Monte Louro e o Monte Fuji, fonte de lendas, non están tan lonxe como cabería pensar. A percusión, indutora do transo, que acompaña ao baile do entroido non se diferencia en moito do son dos taikos xaponeses.

É así como se poden ver, escarvando baixo a superficie, as correntes do sub-solo que conectan ambos os dous lados do planeta. A innegábel relación coa natureza na obra de Takashi Makino, Rei Hayama, Teruo Koike e Daïchi Saïto emparenta así, por camiños sinuosos, coa morriña da terra de Eloy Domínguez Serén ou a conexión coa paisaxe de Lois Patiño, por citarmos algúns exemplos. A disolución do eu individual do peliqueiro roza, tamén, co cuestionamento da identidade de Iimura. En Unha páxina da loucura a máscara xaponesa actúa como a do entroido, liberando das neuroses da civilización os que as levan. E a tradición oral, na base da cultura milenaria galega, é a que atrapou o cine nas súas orixes en Xapón mediante o katsuben.

En calquera caso, o misterio da chamada da natureza, da subversión sen regras do instinto primixenio, subxace en todo. E é forza primaria e orgánica, como primario e orgánico é o celuloide que atravesa toda a programación do (S8), expresión palpábel do cine, material cuxa alquimia participa nesa materializa-ción do mito, pistas do camiño de regreso ás orixes do home e da terra.

6 Editorial

Between Japan and Galicia, the myth is the underground thread that leads the fifth edition of (S8) this year. Beyond the famous myth of Plato’s cave, of which cinema is proverbial reflection when showing projected shadows from another world beyond understanding, the forces of nature are those that govern with a firm, invisible hand everything you will see here.

On the poster of this edition you can see a maneki neko with a carnival mask. A cultural nod whose meaning ventures actually towards more leafy paths. Here the mask does not work as a way to hide the identity but it recovers its original use, getting rid of social conventions to connect directly with the basic instinct of the human spirit; with pagan universal roots that underlie and are still alive in Japanese and Galician culture: a close relationship with nature, whose amazing power is explained by the myth, also embodied in the lucky cat, a representation of that pantheistic and supernatural vision.

The peliqueiro is seen as an entrance door to the invention of the maneki neko, and both elements as the film image that interests us that, like the myth (and in close connection with it), represent the inexplicable, what words, reason and religion can not grasp. Japan is an island, and Galicia, by force of its geographic features, is also an area where nature creates an identity and an own system of beliefs. Thus the mouros connect with the magical view of the nature of Shintoism despite the physical distance. Mount Louro and Mount Fuji, source of legends, are not as far as you might think. The percussion, lead-ing to trance, that accompanies the carnival dance, is not very different from the sound of Japanese taiko.

Thus you can see, digging beneath the surface, the underground currents that connect both sides of the planet. The undeniable relationship with nature in the work of Takashi Makino, Rei Hayama, Teruo Koike and Daïchi Saïto, con-nects -along winding roads- with Eloy Domínguez Serén’s longing for the land or Lois Patiño’s connection with the landscape, just to name some examples. The dissolution of peliqueiro’s individual ego also reaches Iimura’s identity questioning. In A page of Madness the Japanese mask acts like that of carnival, releasing people who wear them of civilization neuroses. And oral tradition, at the base of the ancient Galician culture, is what caught early Japanese with katsuben.

In any case, the mystery of the call of nature, the subversion without primal instinct rules, underlies everything. And it is a primary and organic force, just as celluloid runs (S8) programme, tangible film expression, material whose alchemy is involved in the realization of the myth, trails of the way back to the origins of humans and Earth.

SECCIONES SECTIONS

Arquivos históricos

10 Arquivos históricos > Katsuben-Benshi

Gala de Inauguración/ Opening GalaKatsuben-Benshi (活動弁士)O cine en Xapón nunca foi mudo. Dende a súa chegada, o cinematógrafo foi incorporado á tradi-ción oral xaponesa a través da figura do benshi ou katsuben, quen insuflaba vida ás películas a través da súa particular arte. A través do uso de diferentes tons de voz, das súas interaccións coa imaxe, da música e da incorporación de inesperados matices ao relato, os benshi dalgún modo “montaban” en vivo as películas a partir do material proxectado, ata o punto de que se decidía a que teatro ir en función do katsuben e non da película. Unha sin-gular experiencia difícil de concibir en occidente: por primeira vez poderá verse en España como era unha proxección de cine no Xapón de principios do século XX.

Cinema in Japan was never silent. Since the very beginning, cinema entered Japanese oral tradi-tion through the figure of benshi or katsuben, who breathed life into the films with their particular art. Using different tones of voice, interacting with im-age, music and incorporating unexpected nuances to the story, the benshi somehow “edited” live movies from screened material to the point people chose the theater to go depending on the katsuben and not the movie. A singular experience difficult to believe in the West: for the first time in Spain we will see how a film screening was in Japan in the early twentieth century.

11Arquivos históricos > Katsuben-Benshi

A película / The filmJirokichi the Rat. (御誂治郎吉格子, Oatsurae Jirokichi Koshi) . Daisuke Ito, Xapón, 1931, 16mm, 62 min.Dirixida por Ito, o máis influente cineasta de Xapón da xeración previa a Ozu e Mizoguchi, Jirokichi the Rat segue as aventuras de Jirokichi, personaxe xaponés que existiu no Período Edo, no século XIX, sorte de Robin Hood urbano que só rouba aos ricos e aos samurais. Fuxindo da policía, o escorregadizo Jirokichi deixa a cidade para acabar mesturándose, así, noutra índole de leas. As que involucran a dúas señoritas en apuros, a quen quererá axudar. Trátase da única película silente para acompañamento de benshi de Ito que se conserva íntegra na actualidade.

Directed by Ito, the most influential Japanese filmmaker of the generation previous to Ozu and Mizoguchi, Jirokichi the Rat tells the adventures of Jirokichi, a Japanese character that lived in the Edo Period, in the nineteenth century, a sort of urban Robin Hood who only robs rich and samurais. Escap-ing from the police, the elusive Jirokichi leaves town and gets involved in other messes. And two damsels in distress get also involved, but Jirokichi will help them. This is the only Ito’s complete silent film for benshi accompaniment that is preserved today.

O benshi / The benshiRaiko SakamotoA pesar de ser un dos benshis máis novos en activo, Raiko Sakamoto debutou hai xa catorce anos, e ten máis de cincuenta películas en repertorio. Pertence á prestixiosa escola Matsuda, que mantivo viva esta tradición ata hoxe en Xapón, e tamén traballa como actor de dobraxe para diferentes series de animación xaponesa.

A música / The musicJoichi YuasaO shamisen é o característico instrumento de corda xaponés. Joichi Yuasa será o encargado de interpretar a partitura da banda sonora orixinal de Jirokichi the Rat.The shamisen is the characteris-tic Japanese stringed instru-ment. Joichi Yuasa will play live the original soundtrack of Jirokichi the Rat.

XUÑOJUNE

4/ MÉRCORES

WEDNESDAY

20.30 h. Teatro Rosalía de Castro

Despite being one of the young-est benshis, Raiko Sakamoto started fourteen years ago, and has more than fifty films in his repertoire. He belongs to the prestigious school Matsuda, which has kept this tradition alive today in Japan, and also works as a voiceover actor for various Japanese animation series.

12 Arquivos históricos > Unha páxina da locura

XOVESTHURSDAY

XUÑOJUNE /18.00 h. CGAI

5

Unha páxina da loucura (狂った一頁, Kurutta Ippēji). Teinosuke Kinugasa, Xapón, 1926, vídeo, 60 min.Velaquí a historia: a improbábel e retorcida rela-ción, apoiada en segredos e mentiras, entre o bedel dun manicomio, a súa muller (ingresada como paciente por turbias razóns) e a súa filla. Soños de fuga e liberación no medio da tensión e o amorea-mento dese reduto da demencia. Unha trama que é apenas unha máscara tras a que se oculta o que realmente é a película: a esencia destilada, en licor de alta gradación, da loucura. Algo que non só se transloce nas imaxes turbadoras e desencaixadas dos internos, senón na súa figuración da realidade vista a través da enfermidade mental, e do camiño, sorprendentemente curto, que leva ao outro lado da cordura. Isto é o que converte Unha páxina da loucura en obra mestra e singular manifestación da vangarda en Xapón. Se en occidente estaban Vertov, Lang, du Lac ou Gance, citando ao azar, en oriente brillaba a luz de Kinugasa e do grupo ao que pertenceu, o Shinkankakuha (algo así como “Escola dos novos impresionistas”). Todos pioneiros que viron a potencialidade desa máquina capaz de obrar certa bruxaría: o cine. Que, como escribiu Artaud, “é esencialmente revelador de toda unha vida ocul-ta coa que nos pon inmediatamente en relación”.

Here is the story: the improbable and twisted relationship, based on secrets and lies, among the janitor of an asylum, his wife (admitted as a patient for murky reasons) and his daughter. Dreams of escape and liberation amid the tension and overcrowding of that stronghold of dementia. A plot that is just a mask behind which it is hid-den what the film really is: the distilled essence, high-grade liquor, of madness. Something that not only comes over the disturbing and disjointed images of inmates, but over their figmenting of reality seen through mental illness, and through the surprisingly short way which leads to the other side of sanity. This is what makes A page of madness a masterpiece and singular manifestation of Japa-nese avant-garde. If we could find Vertov, Lang, du Lac and Gance -quoted by chance- in the West, in the East there gleamed Kinugasa and the group he belonged to, the Shinkankakuha (something like “the new impressionist school”). All pioneers who saw the potential of this machine capable of some witchcraft: the cinema. As Artaud wrote , “it basically highlights a hidden life with which we are immediately connected.”

Vangardas

14 Vangardas > Takahiko Iimura

Takahiko Iimura

Se algo ha de caracterizar a vangarda, é a dispo-sición constante a lanzarse á aventura. Takahiko Iimura encarna esta idea mesma, cunha carreira na que a inquietude e a busca nunca cesan, sendo así considerado pioneiro do cine experimental xaponés e estadounidense. Dende os anos sesenta, Iimura non cesou de pisar terreos inexplorados sen medo (e, en ocasións, con excepcional sentido do humor). Un periplo que o levou a se internar nos pantanos do surrealismo e o dadaísmo nos seus primeiros (e sensoriais) traballos; a descubrir e picar minas das que extrae valiosas propostas con-ceptuais en torno ao tempo e á materialidade do cine; e a explorar as selvas virxes do vídeo, medio de cuxas calidades propias se valeu para cuestionar a relación coa audiencia, a linguaxe e a identidade. Só por nomearmos algunhas das súas principais expedicións. Un camiño propio, aínda que moitas veces converxente co doutros espíritos afíns, como é o caso de Fluxus ou da vangarda neoiorquina dos sesenta e setenta. Presentamos aquí unha mostra, comprimida mais completa, que dá conta da poli-facética amplitude das ideas de Iimura —máis que cineasta, artista no sentido máis amplo do termo—, e dos medios ilimitados dos que dispón para alcan-zar o cume de cada unha delas.

If anything defines avant-garde, is the constant willingness to embrace adventure. Takahiko Iimura embodies this very idea, a race in which restless-ness and search never cease, and that is why he is considered a pioneer of Japanese and American experimental cinema. Since the sixties, Iimura has trodden uncharted terrain without fear (and some-times, with an exceptional sense of humor). A jour-ney that has led him to venture into the swamps of Surrealism and Dadaism in his first (and sensory) works; to discover and dig mines from which he extracts valuable conceptual proposals related to time and materiality of film; and to explore the virgin forests of the video, a means whose own qualities he has used to question the relationship with audience, language and identity. Just to name some of his major expeditions. His own way, but often meeting other kindred spirits, such as Fluxus or the New York avant-garde of the sixties and seventies. We present here a sample, compressed but complete, that accounts for the multifaceted range of Iimura’s ideas —a filmmaker, but mainly an artist in the broadest sense of the word— and his unlimited means to reach the top of them.

15

XUÑOJUNE

6/

Programa 1

Vangardas > Takahiko Iimura

VENRESFRIDAY

20.30 h. CGAI

Kuzu (Junk). Xapón, 1962, 16mm, 10 min.A primeira peza que se conserva de Iimura. Unha praia chea de lixo e cadáveres de animais que Iimura reconfigura e transforma en arte, desfeitos encontrados cuxa marabilla o filme desenterra (no sentido surrealista de termo).A beach full of garbage and animal carcasses that Iimura reconfigures and transforms into art, the film unearths the wonder of that waste (in the surreal sense of the word).

Ai (Love). Xapón, 1962-63, 16mm, 10 min.A beleza envolvente, sensual e abstracta á vez, do acto amoroso visto a flor de pel. Un filme con banda sonora de Yoko Ono, posto en rela-ción por Mekas —dende a súa tribuna no Village Voice— con Loving, de Brakhage, e Flaming Creatures de Jack Smith.The enveloping, sensual and abstract beauty of lovemaking that it feels it could burst. A film with a soundtrack by Yoko Ono, which Mekas connected —from his column in the Village Voice— with Loving, by Brakhage and Flaming Creatures by Jack Smith.

16

Programa 1

Vangardas > Takahiko Iimura

Timed 1,2,3. EUA/Xapón, 1972/2007, 16mm, 8 min.24 Frames Per Second. EUA/Xapón, 1975-78/2007, vídeo, 12 min.One Frame Duration. EUA/Xapón, 1977-2007, vídeo, 11 min.Xuntando tradicións afastadas -a dos experimentos rítmicos de Kube-lka e Conrad, a do suprematismo de Malevich e a da arte oriental representada na pintura cen e a arquitectura xeométrica- estas tres películas representan parte da experimentación de Iimura cos inter-valos temporais e coa duración concreta do cine como material. Iimu-ra baleira de contido o fotograma -inspirado nas ideas de Bergson, que escribe que o tempo é algo invisíbel que non se pode materializar no espazo- para converter o tempo en protagonista, nun conxunto de filmes nos que a fórmula matemática devén en escultura fílmica ou espazo para a meditación.Combining distant traditions -Kubelka and Conrad’s rhythmic experiments, Malevich’s Suprematism and eastern art depicted in zen painting and geometrical architecture- these three films represent some of Iimura experimentation with time intervals and the actual length of the film as a material. Iimura deprives the frame of meaning -inspired by Bergson’s ideas, who says that time is something invisible that can not be given a material form- in order to make time the protagonist in a series of films in which the mathematical formula becomes a filmic sculpture or a place for meditation.

MA: Space/Time. In The Garden of Ryoan-ji. EUA/Xapón, 1989, 16mm, 16 min.A tradución ao cine de MA, concepto xaponés que significa á vez espazo e tempo, realizada en colaboración co poeta Arata Isozaki e co compositor Takehisa Kosugi. Iimura aproveita a especial dispo-sición e magnetismo do enigmático xardín do século XV do templo cen de Ryoan-ji, en Kioto, para facer esta peza que, como el mesmo aclara, non intenta explicar o concepto senón “implicar o especta-dor nunha experiencia MA”, na que tempo e espazo se transforman nunha soa dimensión.The translation of MA to film, a Japanese concept that means both space and time, made with the poet Arata Isozaki in collaboration with the musician Takehisa Kosugi. Iimura takes advantage of the special disposition and magnetism of the enigmatic fifteenth cen-tury garden of the Zen Ryoan-ji temple in Kyoto, to make this film, as he says, he does not try to explain the concept but “to involve the viewer in a MA experience”, where time and space become one dimension.

17

/XUÑOJUNE

Vangardas > Takahiko Iimura

20.00 h. Fund. NovacaixagaliciaPlanta -1. Sala (S8)

SÁBADOSATURDAY

7

White Calligraphy, Re-Read. EE.UU/Xapón, 1967-2014, Super 8, 20 min.Na súa película orixinal White Calligraphy, de 1967, Takahiko Iimura escribiu, directamente sobre o celuloide, fotograma a fotograma, os carácteres xaponeses de varios fragmentos do Kojiki. O Kojiki é o rexistro máis antigo que se conserva da historia xaponesa, que abrangue dende a creación do mundo ao ano da súa compilación, o 712 d.C, e está composto por unha serie de cancións ou poemas, cu-xos intervalos de separación se traducen no filme en espazos negros. Iimura “relé” a súa película para crear unha singular performance en Super 8 —unha redución do 16mm orixinal do filme—, onde á súa vez reescribe, usando a luz branca dun proxector que manipula en directo, o Kojiki e a súa propia peza.In his original film White Calligraphy, 1967, Takahiko Iimura wrote directly onto celluloid, frame by frame, the Japanese characters of several fragments from the Kojiki. The Kojiki is the oldest remaining record of Japanese history, ranging from the creation of the world to the year of the compilation, 712 AC, and consists of a series of songs or poems, whose separation intervals become black spaces in the film. Iimura “rereads” his film to create a unique Super 8 performance —a reduction of the original 16mm film— , which in turn he rewrites, using the white light from a projector that he handles live, the Kojiki and his own work.

Performance

Programa 2

Os programas complétanse con...• Encontro con Takahiko Iimura Ver páxina 71 • Intervención da instalaciónAs I See You See MeVer páxina 62The program are completed with.. • Meeting with Takahiko Iimura See page 71 • Intervention of the installationAs I See You See MeSee page 62

18 Vangardas > Through a Rearview Mirror

Through a Rearview Mirror: Japanese Experimental Films Revisited

Carta branca a Daïchi Saïto

Primeiro, unha advertencia: este programa non foi feito necesariamente de acordo a unha determi-nada temática ou fío formal que una as películas seleccionadas. Máis ben, simplemente interesaba revisitar o meu primeiro contacto coa vangarda xa-ponesa a unha idade impresionábel, cando apenas empezaba a descubrir a súa existencia periférica. Polo tanto, o que propoño aquí é un exercicio re-trospectivo que é puramente subxectivo e persoal, tinguido, quizais, por certa nostalxia causada pola distancia e a brecha, temporal e espacial, entre en-tón e agora. Os seis cineastas representados neste programa están entre aqueles que deixaron unha profunda impresión en min naquel entón. Aínda que algúns deles, como Shuji Terayama e Toshio Matsumoto, son quizais máis coñecidos fóra de Xa-pón polas súas longametraxes narrativas, todos eles tiveron un rol vital na historia do cine de vangarda xaponés. Se ben teñen traballos canónicos, a miña selección favorece en xeral obras menos coñecidas que son máis difíciles de ver. E eu mesmo non as vin proxectadas hai moitos anos. Mirando atrás, co propósito de mirar adiante cun renovado sentido da marabilla e a fascinación...Daïchi Saïto

Carte Blanche to Daïchi Saïto

First off, a disclaimer: the programme was not necessarily put together based on a certain thematic or formal thread that might be found among the selected films. Rather, I was simply interested in revisiting my early exposure to Japanese avant-garde film at an impressionable age when I was just beginning to discover its peripheral existence. As such, what I propose here is an exercise in back-ward glance that is purely subjective and personal, tinged, perhaps, with a bit of nostalgia caused by the distance and gap, both in time and space, between then and now. The six filmmakers represented in this programme are among those who made deep impressions on me at the time. Although some of them, such as Shuji Terayama and Toshio Matsu-moto, are perhaps better known than others outside of Japan particularly for their narrative features, all of them have had a vital role in the history of Japanese avant-garde film. If there are canonical works by them, my selection in general favoured lesser-known works that are harder to see. And I haven’t seen them projected for many long years myself. Looking backward, in order to look forward to a renewed sense of wonder and fascination…Daïchi Saïto

Programa

XOVESTHURSDAY

XUÑOJUNE

19Vangardas > Through a Rearview Mirror

/19.00 h. Fund. NovacaixagaliciaPlanta -1. Sala (S8)

5

A Woman with Two Heads - A Shadow Film (Nitoujo - Kage no eiga)Shuji Terayama, Xapón, 1977, 16mm, 15 min.Unha familia, a súa realidade e as sombras do que é posíbel ou anhe-lado conviven nunha mesma casa de brancas paredes.A family, their reality and shadows of what is possible or desired coexist in the same house with white walls.

Le Cinema. Jun’ichi Okuyama, Xapón, 1975, 16mm, 5 min.Unha película sobre a película, ou sobre o mecanismo que fai do cine o que é. Tautoloxía a 24 fotogramas por segundo.A film about film, or about the mechanism that makes film what it is. 24 frames per second of tautology.

Xénogénèse. Akihiko Morishita, Xapón, 1981, 16mm, 8 min.A relación entre a realidade material e a realidade representada plasmada na imaxe dun home camiñando e das liñas rabuñadas na superficie da película.Relationship between material reality and represented reality enacted by the image of a man walking and lines scratched on the film surface.

20 Vangardas > Through a Rearview Mirror

Andy Warhol: Re-reproduction. Toshio Matsumoto, Xapón, 1974, 16mm, 23 min.Espectral e caleidoscópico retrato de Andy Warhol. A re-reprodu-ción da figura do artista que experimentou coa reprodutibilidade das imaxes da era que lle tocou vivir.Spectral and kaleidoscopic portrait of Andy Warhol. The re-repro-duction of the artist who experimented with the image reproducibil-ity of the time he lived.

Drill. Takashi Ito, 1983, Xapón, 16mm, 5 min.A cámara convértese nunha sorte de trade que remata por comprimir e retorcer unha estanza. A conxelación e impactante reanimación do espazo por medio da ardua e precisa técnica de Ito.The camera becomes a sort of drill that eventually compresses and twists a room. Ito freezes and powerfully revives the space through his ardous and precise technique.

Kagefumi. Isao Kota, Xapón, 1983, 16mm, 15 min.Meditación lírica sobre as sombras e os reflexos na paisaxe, e a paisa-xe figurada por sombras e reflexos.A lyrical meditation on shadows and reflections in landscape, and landscape shaped by shadows and reflections.

21Vangardas > Presentación Alberte Pagán

CGAI. Presentación do libro Andy Warhol de Alberte Pagán

Con motivo da publicación do que é sen dúbida o libro máis importante e esclarecedor sobre a obra fílmica de Warhol en cas-telán o CGAI programa Chelsea Girls coa colaboración técnica do (S8).On the occasion of the publica-tion of what is maybe the most important and enlightening book in Spanish about Warhol’s films, the CGAI screens Chelsea Girls with the technical collaboration of the (S8).

22 Vangardas > Presentación Alberte Pagán

XUÑOJUNE /20.00 h. CGAI

MARTESTUESDAY

3 Chelsea Girls. Andy Warhol e Paul Morrissey, 1966, proxección dobre en 16mm, 210 min.“Chelsea Girls é ao mesmo tempo un compendio de técnicas cinema-tográficas que Warhol estaba a desenvolver e a obra mestra do seu tempo inquedo. Nas súas doce bobinas, rodadas de forma indepen-dente e empalmadas ao azar, teñen cabida momentos documentais mudos que fan lembrar as primeiras películas de Warhol (“Nico Crying”), narrativas baseadas nos guións de Ronald Tavel (“Hanoi Hannah”, “Their Town”) e improvisacións onde a fronteira entre representación e realidade desaparece (“Pope Ondine”, “Eric Tells All”). Ás veces, actores e actrices conservan os seus nomes, outras encarnan personaxes ficticios, mais en ambos os casos, o estilo vérité é o mesmo. É un traballo ecléctico onde a cor se mestura co branco e negro, o cadro fixo coa cámara móbil e o silencio cos diálogos ou coa música de The Velvet Underground e onde a imaxe se expande seguindo o modelo de pantalla dobre de Outer and Inner Space e de More Milk Yvette”.(Fragmento de Andy Warhol. Alberte Pagán. Cátedra/Signo e Imagen /Cineastas. Madrid, 2014).“Chelsea Girls is both a compendium of the film techniques that Warhol was developing and the masterpiece of his restless time. In his twelve reels, shot independently and randomly spliced together, we find silent documentary moments reminiscent of Warhol’s early films (“Nico Crying”), narrative pieces based on Ronald Tavel’s scripts (“Hanoi Hannah”, “Their Town”) and improvisations where the border between representation and reality fades (“Pope Ondine”, “Eric Tells All”). Sometimes actors and actresses retain their names, others embody fictional characters, but in both cases the vérité style is the same. It is an eclectic work in which color is mixed with black and white, the fixed frame with the mobile camera and silence with dialogues or with The Velvet Underground music and where image is expanded on the basis of dual display at Outer and Inner Space and More Milk Yvette.”(Excerpt from Andy Warhol. Alberte Pagán. Cátedra/Signo e Imagen/Cineastas. Madrid, 2014).

Segunda vida das imaxes

24 Segunda vida das imaxes > Daïchi Saïto

Coas mans e a vista no material, e estabelecendo unha relación íntima con cada fotograma, Daïchi Saïto extrae todas as posibilidades latentes na imaxe a través da reimpresión, o procesado a man, a repetición e a montaxe da película. Pois é longa e azarosa a viaxe aos confíns do fotograma, ás augas profundas que se ocultan baixo a superficie do ce-luloide. Ademais das formas, as cores e as texturas que emerxen do seu paciente labor, hai nas súas películas unha tensión, á vez palpábel e irresolúbel, entre a quietude da imaxe fixa e o movemento, calidade propia do cine. Movemento estático, ou inmobilidade en marcha, que crea unha dimen-sión en suspenso, única. O cine entendido como traballo manual é unha parte esencial nesta busca: a intervención do azar, e os camiños inesperados da fotoquímica. Labor artesanal que funciona como enlace entre o traballo individual e o esforzo colec-tivo no que participa, o laboratorio independente Double Negative, en Montreal. Entre a viscerali-dade e a coidadosa exploración formal, emoción e pensamento conflúen neste conxunto de películas que respiran, con vida propia, grazas ao impulso da luz dun proxector de cine.

By creating an intimate relationship with each frame, hands and eyes on the material, Daïchi Saïto extracts all the latent possibilities of image through reprinting, hand processing, repetition and film editing. The journey to the end of the frame is long and hazardous, to the deep waters that lie below the surface of the film. In addition to the forms, colors and textures that emerge from his patient work, there is tension in his films, at once palpable and unsolvable, between the stillness of the static image and motion, a quality of film itself. Static movement or stillness in motion creating a unique dimension in abeyance. The film thought as manual work is an essential part in this search: chance and the unexpected paths of photochem-istry. Craftsmanship that works as a link between the individual and the collective effort in which he participates, Double Negative, the independent laboratory in Montreal. Between the visceral and careful formal exploration, emotion and thought meet in this set of films that breathe, with their own life, thanks to the light of a movie projector.

Daïchi Saïto

Programa

25

6/

Segunda vida das imaxes > Daïchi Saïto

XUÑOJUNE

VENRESVIERNES

19.00 h. Fund. NovacaixagaliciaPlanta -1. Sala (S8)

Viaxe aos confíns do fotograma

Chiasmus . Canadá, 2003, 16mm, 8 min.O quiasmo (“chiasmus” en inglés) é unha figura retórica grega basea-da na repetición. Un paralelismo cruzado, unha estrutura sintáctica espellada nunha repetición invertida. Velaquí un quiasmo fílmico, de inusitada sensualidade, onde negativo e positivo converxen.“Chiasmus” is a Greek figure of speech based on repetition. A cross parallelism, a syntactic structure reflected on an inverted repetition. Here’s a film chiasmus, of unique sensuality, where negative and positive converge.

Chasmic Dance . Canadá, 2004, 16mm, 6 min.Danza abismal, na cal a imaxe é absorbida pola sima do alto contraste converténdose nun puro xogo de luz, sombra e abstracción.An abysmal dance, in which the image is absorbed by the chasm of the high contrast becoming a pure game of light, shadow and abstraction.

Blind Alley Augury . Canadá, 2006, Super 8, 3 min.Utilizando un preciso método de acción e filmación, onde o rigor non significa rixidez, Saïto comprime en tres minutos de película os fulgores, as cores, as sombras, os obxectos e a vida vexetal e animal dunha rúa sen saída.By using a precise method of action and shooting, where the rigor does not mean rigidity, Saïto compresses into three minutes of film the flashes, colors, shadows, objects, plants and animal life of a dead end.

All That Rises . Canadá, 2007, 16mm, 7 min.Tomando o seu título do conto de Flannery O’Connor “Todo o que as-cende ten que converxer”, o filme fai colisionar as imaxes, impulsos de luz envolvidos entre parénteses de negro, cunha banda sonora de igual peso pulsante. Imaxe e son converxen, así, na interacción entre o que sucede na sala de cine e a percepción individual de cada espectador.Taking its title from Flannery O’Connor’s tale “Everything that rises must converge”, the film smashes images, light pulses wrapped in brackets of black, with a pulsating soundtrack. Image and sound con-verge in the interaction between what happens in the movie theater and the individual perception of each viewer.

Green Fuse. Canadá, 2008, Super 8, 3 min.Unha tarde soleada entre árbores. O bosque convértese nun mar de verde dividido por madeiros que actúan case como reservas de luz, postigos desa ventá ao mundo que é o encadre.A sunny afternoon among trees. The forest becomes a sea of green color divided by logs acting almost as light reserves, shutters of that window to the world that is the frame.

Programa

26 Segunda vida das imaxes > Daïchi Saïto

Viaxe aos confíns do fotograma

Trees of Syntax, Leaves of Axis. Canadá, 2009, 35mm, 10 min.Confrontándose fotograma a fotograma co filmado, Saïto reimprime e procesa imaxes illadas para extraer delas unha nova sintaxe visual. Luz, sombras, cores e siluetas recompóñense, por procesos fotoquí-micos e de montaxe, nunha nova linguaxe.By facing frame by frame the footage, Saïto holds back and pro-cesses isolated images in order to remove a new visual syntax. Light, shadows, colors, and silhouettes are recomposed, by means of photo-chemical and edition processes, into a new language.

Field of View #1. Canadá, 2009, Super 8, 3 min.“Non farther out / than in - / non nearer here / than there.” (Robert Creeley)

Never a Foot too Far, Even. Canadá, 2012, dobre proxección en 16mm, 14 min.Un fragmento dunha vella película de kung fu é desfigurado concien-ciudamente a forza de reprocesado, copia, repetición e coloreado neste filme cuxo título é, significativamente, un palíndromo. Un ins-tante sublime suspendido que renace, nun insólito e refulxente novo esplendor en alianza coa banda sonora de Malcolm Goldstein.A fragment of an old kung fu movie is thoroughly disfigured by reprocessing, copying, repetition and color in this film whose title is, significantly, a palindrome. A sublime and suspended moment that is born again, in a rare and shining new splendor in partnership with Malcolm Goldstein’s soundtrack.

27Segunda vida das imaxes > Jodie Mack

“Que brille a túa luz”. Así titula Jodie Mack este programa que é un compendio dos seus últimos traballos e á vez catálogo esplendoroso desa mestura de pracer e rigor que o seu traballo representa. Poñendo en xogo (en todos os sentidos da expresión) os descartes da cultura de produción en masa, do clixé e do deseño popular (e barato), Mack esvaece a fina liña entre o cotián e a arte, convertendo retallos de papel pintado, camisetas, postais e bolsas de regalo en películas para o solaz, obxectos singulares que xuntan a máis precisa experimentación formal co goce visual. E que deixan espazo, mesmo, para unha calidade pouco vista nestas lides: o sentido do humor. “Let Your Light Shine”, programa con estrutura de espectá-culo rock, abre con dous “entrantes” de animación abstracta, aos que lles segue o “cabeza de cartel”, Dusty Stacks of Mom: peculiar homenaxe en 16mm, cantada en vivo, a unha moribunda tenda de pósteres. E, para rematar, todo un festival de luz e cor. Aloucados colaxes en stop motion, inventarios estroboscópicos de estampados, vaporosas e calei-doscópicas coreografías de luz, viaxes lisérxicas e experiencias sensoriais inéditas. Iso é, entre outras moitas cousas, o cine de Jodie Mack. Deixemos que a súa luz brille sobre nós.

“Let Your Light Shine.” Jodie Mack titles so this program that is a compendium of her later works, yet a splendid catalog of that mixture of pleasure and rigor her work stands for. She brings into play (in every sense of the term) discards from the mass production culture, from cliché and popular (and cheap) design. Mack also blurs the fine line between art and everyday life, turning scraps of wallpaper, t-shirts, postcards and gift bags into movies just for entertainment, unique objects that combine the most accurate formal experimenta-tion with visual enjoyment. And they even leave room for a quality rarely seen in these cases: the sense of humor. “Let Your Light Shine”, a program with the same structure as a rock show, opens with two “opening acts” of abstract animation, which are followed by the “top of the bill” Dusty Stacks of Mom: a 16mm quirky tribute, sung live, to a dying poster store. And finally, a festival of light and color. Crazy stop motion collages, stroboscopic inventories of prints, vaporous and kaleidoscopic choreographies of light, lysergic journeys and amazing sensory experiences. That is, among many other things, Jodie Mack’s films. Let her light shine upon us.

JodieMack

28

Programa

Segunda vida das imaxes > Jodie Mack

/XUÑOJUNE

SÁBADOSÁTURDAY

22.30 h. Fund. Luis SeoanePatio

7New Fancy Foils. Estados Unidos, 2013, 16mm, 12 min.Esquecidas mostraxes de papel pintado reviven e revoluciónanse neste catálogo de catálogos composto de texturas, estampados e cores. Pestanexo e recreo, abstracción que revela a alma dos negocios en decadencia.Forgotten wallpaper samples revive and revolt in this catalog of cata-logs composed of textures, prints and colors. Flicker and enjoyment, abstraction that reveals the soul of business in decline.

Undertone Overture. Estados Unidos, 2013, 16mm, 10 min.Desenterrando a abstracción de Sam Francis ou Jackson Pollock de entre un cúmulo de camisetas hippys tinguidas con cordas, un refa-cho psicodélico de cor, viaxe cósmica fabricada con tea.Unearthing Sam Francis and Jackson Pollock’s abstraction from a cluster of hippy tie dye t-shirts, a psychedelic burst of color, a fabric made cosmic journey.

Dusty Stacks of Mom: the Poster Project. Estados Unidos, 2013, 16mm, 41 min. Performance en vivo.Nalgún lugar imposíbel entre a ópera rock de karaoke (cantada en vivo pola propia Jodie Mack), o cine íntimo, a película de colaxe e a animación abstracta, Dusty Stacks of Mom dá conta dos últimos momentos da tenda de posters e memoriabilia pop da nai da cineasta. As estrelas dos 90 desfilan ao ritmo de insólitas versións de The Dark Side of the Moon, nun almacén onde todo é susceptíbel de ser anima-do, recortado e reinventado.

Let Your Light Shine

29

Programa

Segunda vida das imaxes > Jodie Mack

At some impossible place among the karaoke rock opera (sung live by Jodie Mack), the intimate movies, collage films and abstract anima-tion, Dusty Stacks of Mom illustrates the last moments of a poster store and the pop memoriabilia of the filmmaker’s mother. The stars of the nineties march to the beat of unusual versions of The Dark Side of the Moon, in a store where everything can be animated, trimmed and reinvented.

Glistening Thrills. Estados Unidos, 2013, 16mm, 8 min.Convertendo o vulgar en sublime, Glistening Thrills extrae a delicada beleza das bolsas de regalo de todo a cen. Fantasía de reflexos torna-solados en tres partes, envolta polo vibráfono de Elliot Cole.Turning the vulgar into sublime, Glistening Thrills extracts the delicate beauty of the gift bags of dollar shops. A three-part dreaming of shimmering reflections, enveloped by Elliot Cole’s vibraphone.

Let Your Light Shine. Estados Unidos, 2013, 16mm, 3 min.Espectáculo estroboscópico en tres dimensións, salva final de “fogos de artificio”: o proxector lanza foguetes cuxa mecha se acende cuns lentes prismáticos.A 3D strobe show, a final burst of “fireworks”: the projector launches rockets whose fuse is lit with prism spectacles.

Let Your Light Shine

30 Segunda vida das imaxes > Teruo Koike

TeruoKoike

Coa secreta dedicación e coidado dun naturalista —botánico, xeólogo e entomólogo á vez— Teruo Koike entregouse dende hai tres décadas ao meticuloso armado dun planeta confeccionado de acordo aos seus propios parámetros. Tarefa que se podería ver tamén como un inventario vexetal, animal e mineral imprimido en celuloide, feito para ser gardado nunha cápsula que se enterraría para ser achada nun futuro afastado onde nada quedase sobre a face da terra. Xa son máis de vinte os “eco-sistemas” que conta no seu haber, películas que encerran en si mesmas a marabilla e a crueldade do perfecto funcionamento de cada un deses conxun-tos de organismos nos seus diferentes medios físicos, máquinas ben engraxadas da natureza. Este programa reúne tres deses ecosistemas, filmados e proxectados en Super 8, mostra dunha obra singular e única, tan calada como cegadora.Teruo Koike sonorizará en directo, tocando a súa frauta xaponesa, unha das pezas do programa.

With the secret dedication and care of a naturalist —botanist, geologist and entomologist at once— Teruo Koike has worked thoroughly on the setting of a planet made according to his own parameters. A task that could also be seen as a vegetable, animal and mineral stock printed on celluloid, made to be kept in a capsule that would be buried to be found in the distant future when nothing would remain on the face of the earth. He has more than twenty “ecosystems”, films which contain the wonder and cruelty of the perfect functioning of each of those sets of organisms in their different physical environments, a well-oiled machinery of nature. This program meets three of these ecosystems, filmed and screened in Super 8, a show of a singular and unique work, as quiet as dazzling.Teruo Koike will play his Japanese flute live for one of the works of the program.

31Segunda vida das imaxes > Teruo Koike

Ecosistemas en Super 8

XOVESTHURSDAY

XUÑOJUNE /17.00 h. Fund. Novacaixagalicia Planta -1. Sala (S8)

5

Programa Ecosystem 10 - A Dripping Moss . Xapón, 1996, Super 8, 13 min.A aridez dunha paisaxe estéril, e a sequidade dunha terra agretada e esgotada pódense sentir palpabelmente en cada segundo deste filme, laboriosamente composto cadro a cadro, superposicións e movemen-tos espasmódicos.The arid and barren landscape and the dry, cracked and weary land can be felt every second of this film, painstakingly made frame by frame, overlaps and spastic movements.

Ecosystem 6 - A Sort of Mycelium. Xapón, 1989, Super 8, 21 min.Unha intricada maraña de cordas e fibras vexetais e animais dan paso a unha inmersión nun medio acuoso. Evocando un Painlevé abstracto e frenético, mesmo os tentáculos dun polbo poden rematar emerxen-do deste sinuoso ecosistema.An intricate tangle of ropes and plant and animal fibers give way to an immersion in an aqueous medium. Evoking an abstract and frantic Painlevé, even the tentacles of an octopus can end by emerging from this winding ecosystem.

32 Segunda vida das imaxes > Teruo Koike

Ecosystem 5 – A Tremolous Stone. Xapón, 1988, Super 8, 17 min.Esta vez espertamos nunha praia rochosa. Xunto á praia, un apertado bosque. Os insectos marítimos e terrestres danse a man nunha apo-teósica colisión de paisaxes.This time we wake up on a rocky beach. Near the beach, a thick forest. Maritime and land insects come together in a cataclysmic collision of landscapes.

S8 Contemporáneo

34 S8 Contemporáneo > Takashi Makino

TakashiMakino

As películas de Takashi Makino aspiran a ser, como el mesmo dixo, “xeradores para a imaxina-ción”. Liberándose da tiranía do figurativo, o seu cine abraza unha abstracción orgánica, cam-biante e envolvente sobre a que cada espectador imprime, en superposición, a súa propia esencia e recordos para xerar ese algo inasíbel que só se acha nesa clase de interseccións. Así traballa a imaxe e o son —elemento moi importante para Makino, que colaborou con músicos como Jim O'Rourke, Tara Jean O'Neill, Colleen, Chris Corsano e Lawrence English— na busca de algo que supere toda expectativa, mesmo a súa propia. Cofundador e membro do colectivo [+] (pronúnciese “plus”), un dos principais axentes para a difusión e creación de cine experimental en Xapón, Takashi Makino encarna o presente e futuro da vangarda xaponesa, obtendo cada vez maior éxito internacional. A mestura, en colaxe intricada e complexa, de imaxe analóxica e dixital das películas e performances de Makino sacode e abraia, traspasando a quen as ve e transformando a experiencia colectiva que é a proxección nunha asombrosa viaxe ao interior dun mesmo.

Takashi Makino ‘s films seek to be, as he him-self has said, “generators for the imagination”. Breaking free from the tyranny of the figurative, his films embrace an organic, changeable and im-mersive abstraction on which every viewer prints, superimposed, his own essence and memories to generate that elusive something that is only in such intersections. Image and sound —the latter is a very important element for Makino, who has collaborated with musicians like Jim O’Rourke, Tara Jean O’Neill, Colleen, Chris Corsano and Lawrence English— work towards something that exceeds all expectations, including his own. Takashi Makino, co-founder and member of the group [+] (pronounced “plus”), one of the main agents for dissemination and creation of experimental cinema in Japan, embodies the present and future of Japanese avant-garde, getting more and more international success. The mixture, an intricate and complex collage, of analogue and digital images in Makino’s films and performances shakes and over-whelms, goes through the viewer and makes the collective experience –the screening- an amazing journey into oneself.

35

Programa 1

S8 Contemporáneo > Takashi Makino

XOVESTHURSDAY

XUÑOJUNE /520.30 h. CGAI

Phantom Nebula. Xapón, 2014, vídeo, 65 min.Estrea en EspañaMakino supera a fronteira das posibilidades técnicas do dixital neste filme, no cal emprega ata 10.000 capas superpostas de imaxe. Esta envolvente nebulosa fantasma, segundo el mesmo explica, evoca dalgunha forma ese fenómeno cósmico, existente no universo: unha masa gasosa etérea de forma indefinida e cambiante. Se ata agora o cine de Makino emanaba en partículas que figuraban o microcosmos dunha célula ou o macrocosmos dos corpos celestes, este paso máis alá lévao aos confíns da súa galaxia fílmica, onde a partícula dá paso a unha espectral nebulosa.Spanish PremiereMakino goes beyond the technical possibilities of digital format with this film, where he uses up to 10,000 image overlays. This en-veloping ghost nebula, as he explains, in some way is a reminiscence of that cosmic phenomenon that exists in the universe: a change-able ethereal gaseous mass with no definite form. If until now Makino’s films emanated particles that represented the microcosm of a cell or the macrocosm of heavenly bodies, this step takes him beyond the confines of his film galaxy, where the particle leads to a spectral nebula.

O programa complétase con...• Programa 2. Performance Ver páxina 58

The program is completed with... • Program 2. Performance See page 58

36 S8 Contemporáneo > Rei Hayama

ReiHayama

Tendendo unha corda —ás veces unha tira de película— coa que se internar, sen ser engulido, polo terreo misterioso da penumbra que baña os primeiros recordos da infancia, as películas de Rei Hayama entreabren unha porta a través da cal se enxergan, fugazmente, estas imaxes enterradas na memoria. Coa mirada posta na natureza —animais, plantas— en oposición e contraste coas creacións humanas, o seu cine condensa un estado da visión máis puro e primitivo: como o do Peter Pan orixi-nario, metade paxaro, metade neno humano, elo perdido entre dous mundos separados pola linguaxe e a civilización. Cun traballo que parte, en moitas ocasións, do celuloide procesado a man refilmado e manipulado, Hayama (que tamén é cofundadora e membro do colectivo [+] en Tokio) desenterra o poder oculto en certas imaxes para construír filmes ao bordo dunha narración abstracta, entre o conto e o sono, ás veces evocadores, ás veces escuros. A verdade oculta que xace tras a fauna e a flora.

By handing a rope —sometimes a filmstrip— with which to enter, without being gulped, the mysteri-ous realm of twilight that bathes early childhood memories, Rei Hayama’s movies half open a door through which we glimpse, fleetingly, these images buried in our memory. With an eye on nature —animals, plants— in contrast and opposition to human creations, her films condense the purest and most primitive state of vision: like the original Peter Pan’s, half bird, half human child, the missing link between two worlds separated by language and civilization. With a work that very often starts from the hand processed, re-filmed and manipu-lated celluloid, Hayama (who is also a co-founder and member of the [+ ] group in Tokyo) unearths the hidden power in certain images to build films on the verge of an abstract narration, between the story and the dream, sometimes haunting, sometimes dark. The hidden truth that lies behind flora and fauna.

XUÑOJUNE

37

/

Programa

S8 Contemporáneo > Rei Hayama

VENRESFRIDAY

617.00 h. Fundación NovacaixagaliciaPlanta -1. Sala (S8)

A Child Goes Burying Dead Insects. Xapón, 2009, Single 8, 12 min.Un día de verán, unha nena enterra insectos. Un recordo retorcido e espremido, desenterrado das profundidades da infancia. E unha despedida do Single 8, formato afeccionado que reinou en Xapón.One summer day, a girl is burying insects. A twisted and squeezed memory, unearthed from the depths of childhood. Also a farewell for Single 8, the amateur format that ruled in Japan.

Emblem. Xapón, 2012, vídeo, 16 min.Un bosque cada vez máis enmarañado. Un paxaro, a luz dunha ventá ao final do camiño. A historia detrás da abstracción.An increasingly tangled forest. A bird, the light of a window at the end of the road. The story behind the abstraction.

Initial Vapor. Xapón, 2012, vídeo, 13 min.Un filme que retrata o principio e a fin do mundo a través de paisaxes ficticias en miniatura creadas nun estudio entretecidas co Tokyo real de 2012.A film which portrays the beginning and the end of the world through fictitious miniature landscapes created in a studio and interwoven with the real Tokyo in 2012.

38

Programa

S8 Contemporáneo > Rei Hayama

A Castle Built Upside Down. Xapón, 2011, vídeo, 19 min.A construción dun metafórico castelo (vexetal, animal e lumínico) en tensión e discusión cunha frenética interpretación ao piano.The building of a metaphorical (plant, animal and light) castle in ten-sion and discussion with a frantic piano performance.

Their Bird. Xapón, 2010-2012, 8 mm transferido a vídeo, 13 min.A volta ao fogar tras un paseo polo bosque. O sono recorrente de voar, de ser un paxaro. Cando se escava tan profundo na memoria que xa non é posíbel volvermos á casa sendo como fomos, non queda máis remedio que emprender o voo.Returning home after a walk in the woods. The recurring dream of flying, being a bird. When you dig deep into the memory that is no longer possible to come back home being the same as when we left, we have no choice but to take flight.

39S8 Contemporáneo > Shinkan Tamaki

Shinkan Tamaki

As imaxes non viven neste mundo, senón no ollo do que mira. A percepción é só un froito dos fallos da visión humana, e da educación da mirada. As películas de Shinkan Tamaki propúlsanse dende esta idea como dende unha cama elástica, axuda-das no seu impulso polas propiedades do soporte fotoquímico en moitos casos, e dos principios básicos da luz e a cor noutros. O alto contraste, a distinción entre figura e fondo, as dobras, as sombras, a imaxe negativa e positiva, as pegadas e as marcas deixadas polos procesos analóxicos: estes son algúns dos recursos de Tamaki —membro e cofundador do colectivo xaponés [+]— no seu empeño por explorar en toda a súa profundidade a latitude do contraste da película, e de experimen-tar coas posibilidades do espectro lumínico. Un paseo que se vai descompoñendo en mil anacos, o corpo dun animal que se transforma en coreografía abstracta ou unha viaxe en barco onde o ceo e o mar se intercambian e desnaturalizan son só algúns dos medios da des-educación do ollo do cine de Shinkan Tamaki, onde todo se pode converter en nada, e a nada no universo enteiro.

Images do not live in this world but in the eye of the beholder. Perception is just the result of the human vision failures, and the way we educate our look. Shinkan Tamaki films are propelled from this idea as if from a trampoline, sometimes helped in their drive by the properties of the photochemical support, sometimes by the basic principles of light and color. High contrast, the distinction between figure and ground, folds, shadows, negative and positive image, traces and marks left by analog processes: these are some of Tamaki’s resources —a member and co-founder of the Japanese group [ + ]— in his efforts to explore the latitude of film contrast thoroughly, and try the possibilities of the light spectrum. A stroll that breaks into a thousand pieces, the body of an animal that becomes an abstract choreography or a boat trip where sky and sea are exchanged and denatured are just some of the means to un-educate the eye that the films by Shinkan Tamaki provide, where everything can become nothing, and nothing the entire universe.

40

Programa

S8 Contemporáneo > Shinkan Tamaki

One Record on December. Xapón, 2006, 16mm, 7 min.As rúas ateigadas da cidade, vaivén incesante que se vai desintegran-do entre a confusión e a velocidade.The crowded streets of the city, relentless swing that fades away amid confusion and speed.

Climax. Xapón, 2008, 16mm, 3 min.Cando é sobrerrevelada, a imaxe na película alcanza o seu clímax, sen que importe se o ollo humano o pode recoñecer ou non.The film image reaches its climax when it is overdeveloped, whether the human eye can recognize it or not.

Sailing Across Images. Xapón, 2012, vídeo, 15 min.Unha travesía a través dun mar proxectado. Un horizonte cambiante somérxenos nas augas da percepción.A journey through a projected sea. A changing landscape plunges us in the waters of perception.

Africa I. Xapón, 16mm, 2010, 12 min.Un safari de texturas e contraste, onde nos internamos por graza da repetición e pola perda de xeracións do proceso fotoquímico.A safari of textures and contrast, which we enter by means of repeti-tion and generation loss of photochemical process.

ULTRA Spectrum. Xapón, 2013, vídeo performance, 5 min.O espectro lumínico ao completo xirando arredor (e por enriba) do espectador.The full light spectrum spinning around (and above) the viewer.

XUÑOJUNE

17.00 h. Fund. Novacaixagalicia Planta -1. Sala (S8)

/ SÁBADOSATURDAY

7

41S8 Contemporáneo > Shinkan Tamaki

Festival Invitado

44 Festival Invitado > Media City Film Festival

Media City Film Festival

Ao sur de Ontario, Canadá, encóntrase Windsor, cidade dende a que se ven os rañaceos de Detroit —ao outro beira do río— coma se fosen parte do propio skyline, ilusión óptica real que confundiu ata a raíña de Inglaterra nunha visita ás colonias da súa Commonwealth. Neste lugar de clima extremo, infinitas estradas rectas e aires post-industriais, ten lugar un dos eventos máis emocionantes, especiais e relevantes do cine experimental: o Media City Film Festival. Fundado en 1994, o Media City fai en 2014 a cifra redonda de 20 anos, nos que unha brillante e arriscada programación con vida propia o converteu nun dos festivais de vangarda máis apreciados do mundo. Oona Mosna e Jeremy Rigsby, os seus actuais directores e programadores, seleccionaron un exquisito ramallete que represen-ta o espírito do Media City. E que, por extensión, reúne algunhas das películas máis fascinantes e singulares do planeta terra.

In southern Ontario, Canada, it is Windsor, the city from which you can see Detroit skyscrapers —across the river— as if they were part of the skyline itself, a real trick that confused even the Queen of England on a visit to the Commonwealth colonies. In this place of extreme weather, endless straight roads and post-industrial air, there takes place one of the most exciting, special and relevant events concerning experimental cinema: the Media City Film Festival. Media City, created in 1994, will be 20 years in 2014, and thanks to a brilliant and daring programme with a life of its own it has become one of the most appreciated art festivals in the world. Oona Mosna and Jeremy Rigsby, the current directors and programmers, have selected an exquisite bouquet that represents the spirit of the Media City. And, by extension, it brings together some of the most fascinating and unique films on earth.

45

XUÑOJUNE /

Programa

Festival Invitado > Media City Film Festival

To the Sleepy Rhythm of a Hundred Hours

18.00 h. CGAI

SÁBADOSATURDAY

7

Lunar Almanac. Malena Szlam, Canadá, 2013, 16mm, 4 min. Lúas viaxan a través de esferas magnéticas, espertando sutís enerxías na terra.Moons in a journey through magnetic spheres, influencing subtle energies on Earth.

Passage upon the Plume. Fern Silva, EUA, 2012, 16mm, 6 min.“Plumas desempoan a terra árida, de leste a oeste, cambiando de forma mentres se alzan en ascenso. Algo descende. Unha arca repta pola terra onde a revolución botou raíces, cordas levantan pedras en cestas. Corazóns máis pesados e liviáns que a pluma permitiron o paso. Atados ou soltos, descansando da vida ou amencendo de novo”. (Charity Coleman)“Plumes dust the arid land, east to west, shapeshifting as they lift in ascension. Something lowers. An ark ran aground where revolution took root, ropes raise stones in baskets. Hearts heavier and lighter than the feather permitted passage. Tethered or freed, resting from life or dawning anew.” (Charity Coleman)

Florence.Peter Hutton, EUA, 1975, 16mm, 8 min.“Os filmes aparentemente simples de Peter Hutton ofrecen unha lección sobre a arte de ver e fabricar imaxes que lle fan a un pregun-tarse como alguén puido producir algo que é á vez tan humilde e tan portentoso”. (Tom Gunning)“[Peter Hutton’s] seemingly simple films offer lessons in the art of seeing and fashioning images that make you wonder how anyone could produce something simultaneously so humble and so astounding.” (Tom Gunning)

Menschen am Sonntag. Friedl von Gröller (Kubelka), Austria, 2006-2011, 16mm, 3 min.“Un grupo de xente nun cuarto comendo pizza, quizais nunha festa. O cuarto é pequeno, nega unha visión ampla. A pizza córtase e distribúese entre os convidados, mentres a cámara corta en anaquiños manexábeis todo o que nese cuarto hai, o que nela se move”. (Sylvia Szely)“A group of people in a room eating pizza, perhaps having a party. The room is small, denying a sweeping view. Pizza is cut and distrib-uted to the guests and the camera cuts the room and everything in it, all that moves in it, into handy little pieces.” (Sylvia Szely)

Constellations: Schwarzweiss. Helga Fanderl, Alemaña/Francia, Super 8 ampliado a 16mm, 26 min.Unha escolma das películas en Super 8, elixidas pola artista para este programa.

Programa

46 Festival Invitado > Media City Film Festival

To the Sleepy Rhythm of a Hundred Hours

A selection of Helga Fanderl Super 8mm films, chosen and arranged by the artist for this screening.

Quartet. Nicky Hamlyn, Reino Unido, 2007, 16mm, 8 min.Unha secuencia de vinte e tres planos dun cuarto cuadriplicados, dúas veces en cor, dúas veces en branco e negro. As dúas secuencias en cor seguen un plan estrito, e cada peza contén unha parte do punto de vista das súas compañeiras adxacentes. As segundas, en branco e negro, emparéllanse de xeito máis libre, aínda que seguen o patrón espacial estabelecido nas primeiras secuencias. O único movemento na película é casual: nubes que vemos a través dunha ventá.A sequence of twenty three shots of a room occurs four times, twice in colour, twice in black and white. The two colour sequences follow a strict plan and each shot contains a portion of the point of view of its adjacent partners. The second, black and white, pair are freer although they follow the spatial pattern established in the first sequences. The only movement in the film is incidental – clouds seen through a window.

Rocking Chair. Shiho Kano, Xapón, 2000, 16mm, 12 min.O ollo humano axústase á intensidade da luz involuntariamente, mentres que o ollo da cámara pode controlar a claridade libremente. O ollo da cámara ve a escuridade na luz do día, e é capaz de converter a penumbra en sol matutino. A medida que un cuarto branco escure-ce e se ilumina, a sublimación das formas faise visíbel.The human eye adjusts to the brightness of the light involuntarily, but the camera eye can control brightness freely. The camera eye sees the darkness in the light of day, and can turn dusk into morning sunshine. As the white room gets darker and lighter, the sublimation of form is made visible.

Three Studies in Geography. Neil Henderson, Reino Unido, 2011, 16mm transferido a vídeo, 23 min.Tres lugares diferentes conflúen, compasando tres películas separadas feitas ao longo de dez anos. Cada localización presenta un particular equilibrio de terra, ceo e auga: as canles de rego de South Lincolnshire, un peirao creado pola natureza na costa norte de Kent, e unha illa circular feita pola man do home na costa leste de Inglaterra.Three distinct locations are brought together, encompassing three previously separate films made over ten years. Each location presents a particular balance of land, sky and water: the irrigation canals of South Lincolnshire, a naturally forming jetty on the north coast of Kent, and a circular man-made island off the east coast of England.

Sinais

48 Sinais > Eloy Domínguez Serén

A filmografía (ata o día de hoxe) de Eloy Do-mínguez Serén pódese equiparar ao que é a vida mesma: un work in progress infinito —que só cesa coa morte— cuxo motor é o azar, as persoas e os lugares circundantes. Vivir filmando, para dar de si un cine absolutamente sincero e orgánico, aberto á sorpresa e que absorbe con avidez a terríbel ma-rabilla que é o mundo. “Anacos”, moi xustamente, chámanse as pezas que compoñen esta sesión: impresións e fragmentos do que é á vez diario e caderno de viaxe, mesturando o profundamente persoal coa observación etnolóxica e paisaxística. Cine íntimo no que o “eu”, máis que ser o punto de mira, é ventá ao mundo de curiosidade inesgotá-bel, onde cada plano é sinécdoque dun momento vivido. Gozado por quen o ve, a través da intuición e a beleza que hai tras cada imaxe, da súa sutil e significativa economía expresiva, da súa sobriedade e, tamén, dun fino sentido do humor.

Eloy Domínguez Serén’s films (until today) can be compared with what is life itself: an endless work in progress —which only ends with death— which keeps on moving thanks to chance, people and surrounding places. Living and shooting to get a completely true and organic film work, open to surprise and which eagerly takes up the terrible wonder of the world. “Anacos” is the name of the works for this session: impressions and fragments of something that is at the same time diary and travel journal, mixing what is deeply personal, landscape and ethnological observation. Intimate cinema in which the “I”, rather than being the focus, is the window to the world of insatiable curiosity, where each scene is a synecdoche of a past moment. A pleasure for who sees it, there is intuition and beauty behind each image, subtle and significant expressive economy, sobriety and also a fine sense of humor.

Eloy Domínguez Serén

XOVESTHURSDAY

XUÑOJUNE

49

/

Sinais > Eloy Domínguez Serén

Programa 1

19.30 h. Fund. NovacaixagaliciaAuditorio

5

Anacos da Suecia. España, 2014, vídeo, 45 min.Retrato íntimo do primeiro verán, outono e inverno nun país estraño.Intimate portrait of the first summer, fall and winter in a strange country.

Anacos da Galiza. España, 2014, vídeo, 10 min.“O que queira peixe que molle o cu”. Estampas mariñeiras dun país náufrago.“No pain, no gain”. Sailor scenes of a castaway country.

Anacos da Noruega. España/Noruega, 2014, vídeo, 20 min.A penúltima semana de cada ano, o sol supera o horizonte de Fauske, no Círculo Polar Ártico, durante apenas unha hora ao día. Este filme é unha celebración deses breves intres de luz.The penultimate week of each year, the sun exceeds the horizon of Fauske, in the Arctic Circle, for just an hour a day. This film cel-ebrates those brief moments of light.

Anacos do Sáhara . España, 2014, vídeo, 16 min.Un neno mostra a un forasteiro o pracer de botar pedriñas ao deser-to. Ás súas costas, o sol ponse tras a wilaya.A child showing a stranger the pleasure of throwing pebbles into the wilderness. Behind them, the sun sets behind the wilaya.

XUÑOJUNE

50

6/

Sinais > Eloy Domínguez Serén

VENRESFRIDAY

18.00 h. CGAI

Encontro co públicoMeeting with the audience

Programa 2 A tenacidade de Herzog e a xovialidade de Godina; a lírica de Akerman e a precisión de Loznitsa; a severidade de Dvortsevoy, a conciencia de Marker, o descaro de Stefan Jarl... Todo me atrae, e intriga, todo me estimula. Todo me ilusiona, me fascina. Quero velo e probalo todo. Aprender, copiar, experimentar... Desaprender e aprender de novo.É un momento fráxil, quebradizo: todo está por se construír aínda e todo se pode destruír aínda. Todo é incerto e fuxidío, todo é esperan-zador. Camiño e miro ao meu arredor: piso Galiza, Suecia, Noruega, o Sáhara... A miña pegada é leve e efémera; borrarase tras a miña partida, sepultada baixo o barro, a neve, a area... A súa pegada, non obstante, virá comigo onde vaia.Vexo voces e escoito imaxes; observo os uns e os outros. Contemplo, calo. Continúo o meu camiño. Algún día recordarei que estiven alí. Arrastro a miña maleta ata a plataforma. Vexo paisaxes en move-mento dende o asento dun tren. Penso no vello Mekas e penso no mozo Andrés. Penso nas reminiscencias dunha viaxe. No camiño, de cando en vez, enxergo breves momentos de beleza: vexo paralelos e constelacións, cans que foxen, utopías... Míroos en silencio e bebo da súa enerxía. Achego ben o oído: “nothing happens in this film”.Eloy Domínguez Serén

Herzog’s tenacity and Godina’s cheerfulness; Akerman’s lyric and Loznitsa’s accuracy; Dvortsevoy’s severity, Marker’s awareness, Stefan Jarl’s nerve... Everything appeals to me, intrigues me, everything stimulates me. Everything excites me, fascinates me. I want to see and try everything. To learn, copy, experience... To unlearn and learn again.It is a fragile, brittle moment: everything is to be built yet and everything can be destroyed yet. Everything is uncertain and elusive, everything is bright. I walk and look around: I tread on Galicia, Swe-den, Norway, the Sahara... My footprint is mild and ephemeral; it will be erased after my departure, buried under mud, snow, sand... Their memory, however, will come with me wherever I go.I hear voices and see images; I watch the ones and the others. I watch, I say nothing. I continue my way. Someday I will remember that I was there. I drag my suitcase to the platform. I see rolling landscapes from the seat of a train. I think of the old Mekas and I think of the young Andrés. I think of the memories of a trip. Along the way, from time to time, I discern brief moments of beauty: I see parallels and constellations, fleeing dogs, utopias... I stare at them in silence and drink their energy. I approach my ear: “Nothing happens in this film”.Eloy Domínguez Serén

51Sinais > Xurxo Chirro

/XUÑOJUNE

6

Une histoire seule

19.30 h. Fund. NovacaixagaliciaAuditorio

VENRESFRIDAY

Xurxo Chirro Une histoire seule. Xurxo Chirro, 2013, vídeo, 65 min.“En 2009 fun a Xenebra presentar curtametraxes galegas, e o meu amigo Aguinaldo Fructuoso fíxome unha visita turística pola cidade. Ensinoume a tumba de Borges, a estatua de Rousseau, o chorro do lago, a Catedral de St. Pierre, etc. E pregúntame: “Que tal a visita?”. E respóndolle: “Está ben, pero eu prefería ir a unha vila próxima, a Rolle”. Rolle é onde vive Godard. Ao día seguinte, pola mañá (o mesmo día do meu avión de regreso), subimos ao coche, e había unha néboa moi espesa. Chegamos á vila e fomos ver os mercados, a xente, os cafés. Preto do mediodía, levántase a néboa e decatámonos de que nos equi-vocaramos de vila; estabamos en Morge (a seguinte vila a beiras do lago Lemán). O meu avión saía en pouco tempo e tivemos que regresar. Esta película trata sobre o interese de ver e non poder ver o que ti queres ver”. (Xurxo Chirro)“In 2009 I went to Geneva to present some Galician short films, and my friend, Aguinaldo Fructuoso, did a guided tour of the city for me. He showed me Borges’grave, Rousseau’s statue, the jet of the lake, St. Pierre Cathedral, etc.. And he asks me: “How’s the tour?”. And I reply: “Okay, but I would rather go to a nearby village, Rolle”. Rolle is where Godard lives. The next day, in the morning (the day of my return flight), we got into the car, and there was a very thick fog. We reached the village and went to see the markets, the people, the cafes. Around noon, the fog rises and we realize that we made a mistake with the village; we were in Morge (the next town on the banks of Lake Lemán). My plane was leaving soon and we had to return. This film is about the interest of seeing and not seeing what you want to see.” (Xurxo Chirro)

XUÑOJUNE

52

/

Sinais > Sinais en curto

MÉRCORESWEDNESDAY

18.00 y 20.30 h. CGAI

4

Unha selección dos sinais a seguir no panorama cinemato-gráfico galego.A selection of the signals to fol-low in the Galician film scene.

Sinais en curto Galicia 1936-2011. Estudios sobre la película de Carlos Velo Margarita Ledo, Ramiro Ledo Cordeiro e Pablo Cayuela, España, 2011, vídeo, 38 min.Serie de 3 estudos sobre Galicia (Carlos Velo, 1935), a raíz das bobi-nas aparecidas en 2010 con material inédito. Segundo Nuria Cubas, “unha película que respira o espírito das Misións Pedagóxicas traído ao presente e renovado. Se nas Misións a autoría diluíase no anoni-mato de cada toma, en Galicia 1936-2011... a autoría multiplícase nun achado moi feliz do obxectivo compartido e convértese na expresión de fidelidade cara ao territorio galegoe cara ás propias imaxes, valioso testemuño en cru, necesario e finalmente rescatado”.Three research works on Galicia (Carlos Velo, 1935), based on the reels that were found in 2010 with unreleased material. According to Nuria Cubas, “a film that breathes the spirit of Misiones Pedagógicas but brought to the present and renewed. If in Misiones Pedagógicas authorship faded into the anonymity of each shot in Galicia 1936–2011... authorship multiplies in a very happy discovery of the shared purpose and becomes an expression of loyalty to the Galician territory and to the images themselves, a valuable testimony, necessary and finally rescued.”

O proceso de Artaud . Ramiro Ledo Cordeiro, España, 2013, vídeo, 13 min.“O cineasta toma os fragmentos de La pasión de Juana de Arco de Dreyer onde aparece Artaud e inclúe uns intertítulos que reproducen as discusións da asemblea surrealista do 23 de novembro de 1926, na cal o home de teatro foi excluído do grupo vangardista. Artaud convértese en mártir e André Breton e os seus compañeiros en executores fundamentalistas”. (Javier H. Estrada)“The director takes the fragments of La passion de Jeanne d’Arc by Dreyer where Artaud appears and includes some intertitles repro-ducing discussions of the surreal assembly of November 23th, 1926, when the theater man was excluded from the avant-garde group. Artaud becomes a martyr and André Breton and his fellows funda-mentalist executors” (Javier H. Estrada)

La imagen arde. Lois Patiño, España, 2013, vídeo, 30 min. “Saber mirar unha imaxe sería, en certo xeito, ser capaz de distinguir aí onde a imaxe arde, aí onde a súa eventual beleza reserva un lugar a un “signo secreto”, a unha crise non tranquilizada, a un síntoma. Aí onde a cinza non se arrefriou”. (Georges Didi-Huberman)“Learning to look at an image would somehow mean distinguishing where the image burns, where its eventual beauty keeps a place for a “secret sign”, a non-appeased crisis, a symptom. Where the ash has not been cooled.” (Georges Didi-Huberman)

Desbordamientos

54

Esperanza Collado ataca a cuestión cinematográ-fica dende varias frontes: ademais de como artista, como teórica, docente e curadora. A escritura e a acción conviven e retroaliméntanse nun corpo de traballo que axita o espazo entre o proxector e a pantalla, a idea mesma do que é e o que repre-senta o cine. É por iso que as súas instalacións e performances como Operation Rewrite (proxecto conxunto con Maximilian Le Cain), o seu libro Paracinema: la desmaterialización del cine en las prácticas artísticas ou o seu traballo programando no Experimental Film Club de Dublín, por citar algúns exemplos do seu labor, poden verse como pólas dunha mesma árbore de traballo creativo e de pensamento. As súas performances involucran en lacónica coreografía proxectores, obxectos e o seu propio corpo —só hai que ver a lista de elementos usados na que aquí poderemos ver: proxeccións en 16mm, alfombra vermella, lanterna, palmeira, 20 metros de encaixe vermello e un impermeábel. Actos únicos, delicados e contundentes como unha luva de seda forxada en ferro.

Esperanza Collado attacks the cinematic question on several fronts: as an artist, a theorist, a teacher and a curator. Writing and action live and feed on a body of work that stirs the space between the projector and the screen, the very idea of what is and what cinema stands for. That’s why her instal-lations and performances as Operation Rewrite (a joint project with Maximilian Le Cain), her book Paracinema: la desmaterialización del cine en las prácticas artísticas or her programming work at the Experimental Film Club in Dublin, to name a few of her works, can be seen as branches of the same tree of creative work and thinking. Her perfor-mances involve —in laconic choreography— pro-jectors, objects and her own body. Just look at the list of used elements in the one we will see here: 16mm screenings, a red carpet, a lantern, a palm, 20m red lace and a raincoat. Unique, delicate and forceful acts like a velvet glove cast in iron.

Esperanza Collado

Desbordamientos > Esperanza Collado

55Desbordamientos > Esperanza Collado

Programa

XOVESTHURSDAY

XUÑOJUNE /

22.00 h. Fund. Luis SeoaneSala de exposicións

5We Only Guarantee The Dinosaurs. España, 2014, performance con 16mm, 40 min.Dende un territorio herdeiro do vínculo cine-escultura-danza transfórmanse as condicións de enunciación da imaxe fílmica. A resonancia luminosa do cine ocupa un espazo e ten a potencialidade de convertelo nunha xeometría táctil, magnética, volátil e gasosa dende onde proxectar non consiste unicamente en formar sobre unha pantalla imaxes ópticas e amplificadas dunha película, senón en invocar procesos do pensamento (idear, propoñer, suxerir) e accións físicas do corpo (lanzar cara adiante, dispoñer, trazar). Esperanza ColladoFrom a territory inherited from the confluence of cinema, sculpture, and dance, the conditions for the enunciation of the filmic image are transformed. Cinema’s luminous resonance occupies a space and has the potentiality of turning it into a tactile, magnetic, and gaseous geometry from which projecting does not simply consist of creating optical and magnified images through a film and onto a screen, but calling thought processes (developing, proposing, suggesting) and physical actions of the body (throwing forward, arranging, drawing).Esperanza Collado

56

ColectivoCrater

Adriana Vila e Luis Macías, que se definen como “recicladores e expansores do audiovisual en formato fílmico” son o centro magnético en torno ao cal gravita o Colectivo Crater. Formado no ano 2010, o colectivo dedícase a explorar as posibili-dades da proxección como acontecemento, apro-veitando as calidades propias do formato analóxico. As súas performances, revulsivas para os sentidos mais ao mesmo tempo apoiadas nunha precisa busca formal e conceptual, válense de recursos que van dende a estroboscopia, a fantasmagoria do material encontrado, o uso da cor, a manipulación do celuloide e a ruptura constante das convencións do que é unha proxección. Actos que desencadean toda unha explosión volcánica en cada espazo que interveñen, cráter polo cal escapa, imparábel, a lava luminosa dos proxectores de cine.

Adriana Vila and Luis Macías, who define them-selves as “recyclers and expanders of film format audiovisual work” are the magnetic center around which Colectivo Crater revolves. Formed in 2010, the group explores the possibilities of the screen-ing as an event, taking advantage of analog format qualities. Even their performances are an impor-tant spur for the senses, they are also supported by a precise formal and conceptual search and make use of resources ranging from the strobe, the phantasmagoria of found material, the use of color, the film manipulation and the constant rupture of conventions of what a screening is. Events that trigger an entire volcanic explosion in each space where they are involved, a crater which leaks the unstoppable light lava of film projectors.

Desbordamientos > Colectivo Crater

57Desbordamientos > Colectivo Crater

Programa

XOVESTHURSDAY

XUÑOJUNE /23.00 h. Fund. Luis SeoanePatio

5Reels and Lights. España, 2012, performance, 30 min.Un envolvente acontecemento “imposíbel de visualizar en formato vídeo” no cal o mesmo proxector é o centro e protagonista. Coreo-grafía lumínica e experiencia tridimensional elaborada con proxec-tores de 16mm que remite ao pre-cine, e á primitiva fascinación da ilusión óptica.An enveloping “impossible to view in video format” event where the projector itself is the center and the main character. A light choreography and three-dimensional experience made with 16mm projectors which refers to pre-cinema and the early fascination of optical illusion.

3QUIN0X. España, 2013, performance en 16mm, 15 min. Proxecto de colaboración entre Crater e o músico Alfredo Costa Monteiro. Un camiño arborado ábrese ante o espectador. Interná-monos á súa vez polos camiños insondábeis do celuloide a través da superposición de loops en 16mm lanzados por catro proxectores en intermitente e abismal pugna.A joint project between Crater and the musician Alfredo Costa Monteiro. A wooded path unfolds before the viewer. In turn, we enter the unfathomable ways of film through the overlapping of 16mm loops launched by four projectors as in a huge and intermit-tent struggle.

58 Desbordamientos > Takashi Makino

Takashi Makino

XUÑOJUNE

6/

22.30 h. Fund. Luis SeoanePatio

VENRESFRIDAY

Programa 2O lado performativo da obra de Takashi Makino: a coexistencia imposíbel de dous mundos feita realidade e revelación. The performative character of Takashi Makino’s work: the impossible coexistence of two worlds becomes a reality and revelation.

2012. Xapón, 2013, vídeo, 30 min.Marcando en certo modo co seu título unha data que é punto de ruptura na historia do cine en celuloide, 2012 naceu como unha performance para logo materializarse en película. Entre a loita e a colaboración, o vídeo e o celuloide abrázanse nunha abstracción na cal ocasionais fulgores de formas recoñecíbeis aparecen coma se fosen revelacións.2012 began as a performance and then became a film, and somewhat its title set a date that is a turning point in film history. Between struggle and collaboration, video and film (celluloid) embrace each other in an abstraction where occasional glimpses of recognizable shapes appear as if they were revelations.

Space Noise 3D. 2013, performance en vídeo e 16mm, 30 min.Unha tormenta de ruído cósmico derrámase sobre a audiencia. A prístina frialdade do dixital mestúrase coa textura orgánica e irregular do cine en 16mm, propulsadas por un son mesmerizante, nunha irresistíbel experiencia tridimensional.A storm of cosmic noise spilling over the audience. The pristine chill of digital format mixes with the organic and irregular texture of 16mm film, propelled by a mesmerizing sound, a sweeping three-dimensional experience.

ACTIVIDADES PARALELAS ASIDE ACTIVITIES

Instalacións e exposicións

62 Instalacións e exposicións > Takahiko Iimura

Do 4 ao 7 de xuñoJune 4th to 7thIntervención da instalación xoves 5 xuño. 18.15 h.Intervention of the installation Thursday June 5. 18.15 h.Fund. Novacaixagalicia Planta 3

As I See You See MeEUA 1990-2014, vídeoinstalación

O vídeo é un medio que, a diferenza do cine, permite a simultaneida-de da captura da realidade por medio da cámara e a súa visualización: “filmación” e “proxección” son unha, e acontecen ao unísono. Explo-tando as múltiples implicacións que este recurso ten, en relación a un torrente inesgotábel de ideas sobre a identidade e a separación entre creador e audiencia, en As I See You See Me pódese ver unha mostra do labor pioneiro neste medio que Iimura levou a cabo dende os anos 70. Pensando en que a palabra “ti” é intercambiábel coa palabra “eu”, e dando a volta á convención xaponesa segundo a cal é considerado de mala educación mirarse aos ollos ao falar, Iimura enfronta dúas cámaras en enxeñoso xogo que interroga estes límites interpersoais. Iimura, ademais, fará unha intervención en directo da súa instalación, non exenta de sentido lúdico, onde o propio público deixa de ser pasivo para entrar a formar parte da obra de arte.Video is a medium that, unlike film, allows to capture reality through the camera and view it simultaneously: “shooting” and “screening” are one, and occur at the same time. Taking advantage of the many implications video has, in relation to an endless stream of ideas about identity and separation between creator and audience, As I See You See Me is an example of Imura’s pioneering work in this medium since the 70s. Whereas the word “you” is interchangeable with the word “I” and the Japanese convention (eye contact when speaking is rude) is turned upside down, Iimura faces two cameras in an intelligent game that questions these interpersonal boundaries. Iimura will also make an intervention in his installation, not without playfulness, in which the public ceases to be passive to become part of the artwork.

Takahiko Iimura

63Instalacións e exposicións > Rei Hayama

Rei Hayama

Do 4 ao 8 de xuñoJune 4th to 8thFund. Luis SeoanePasillo

THE FOCUSXapón, 2014, multiproxección en vídeo

Rei Hayama reinterpreta nesta instalación a súa película THE FOCUS, inspirada no conto de Nathaniel Hawthorne “O holocausto do mundo”, e elaborada a partir de fotografías de libros antigos de historia natural e etnoloxía. Estabelecendo mediante a multiproxección un paralelismo entre os intertítulos en inglés e xaponés a través da tradución literal e o xogo de palabras, e creando unha atmosfera única e envolvente no espazo expositivo, Hayama transforma o seu filme nun lugar no cal é posíbel entrar fisicamente. Un cuarto que conxura unha historia, un espazo en conexión íntima cos sentidos de quen nela penetra. O título, THE FOCUS, alude a como os significados descontextualizados son reconstruídos pola mente humana.With this video installation Rei Hayama reinterprets his film THE FOCUS, inspired by the story of Nathaniel Hawthorne “Earth’s Holocaust”, and made from photographs of old books of natural his-tory and ethnology. The multiprojection makes possible to establish a parallel between English and Japanese intertitles thanks to the literal translation and the word play, and creates a unique and enveloping atmosphere in the exhibition room, so Hayama can transform his film in a place where it is possible to enter physically. A room that invokes a story, a space in close connection with the senses of who enters it. The title, THE FOCUS, refers to how decontextualized meanings are reconstructed by the human mind.

64 Instalacións e exposicións > Shinkan Tamaki

“Os ventos invitáronme a ir de viaxe...”. Así describe Shinkan Tamaki esta peza, que case se pode ver como un espazo para a meditación, e para esa clase de viaxe que se fai sen se mover do sitio: a viaxe ao interior dun mesmo. Para axudar a abrir esa brecha pola que escapar a descoñecidas paraxes, a obra de Tamaki xoga coas propiedades da película, e coa escala de gradacións entre o negro e o branco propia do fotoquímico. A delicadeza do xogo do vento na tea parece arrolar, directamente, os haluros de prata na superficie do celuloide nun baile de luz e texturas compasado que se converte en bálsamo visual ao ser traspasado polo proxector.“The wind invited me to go on a trip...”. So writes Shinkan Tamaki about this work that can almost be seen as a space for meditation, and for that kind of trip that is made without moving: the journey into oneself. In order to help open the gap through which to escape to unknown places, Tamaki’s work plays with the movie properties, and the gradation scale between black and white of the photochemi-cal process. The delicacy of the play of the wind on the fabric seems to rock directly the silver halides on the surface of the celluloid in a rythmical dance of light and textures that becomes a visual balm to be pierced by the projector.

Do 4 ao 7 de xuñoJune 4th to 7thFundación Luis SeoaneSala de exposicións

PassagesXapón, 2013, proxección monocanal de 16mm trasferido a vídeo

Shinkan Tamaki

Focus on Artist-Run Film Labs

66 Focus on Artist-Run Film Labs

Focus on Artist-Run Film Labs

En febreiro de 2011, a artista Tacita Dean publicaba nas páxinas de The Guardian un artigo, case mani-festo, titulado “Save celluloid, for art’s sake”. Nel, alarmada pola desaparición de laboratorios que procesasen celuloide, preguntábase por que non era posíbel a coexistencia do analóxico e o dixital. Unha sonora chamada de atención sobre o avance do progreso, empurrado polo lucro empresarial. É por iso que nos tempos que corren, onde os inte-reses corporativos esmagan coa súa uniformidade a liberdade de elección, a existencia de laboratorios de cine analóxico case se pode ver como un acto de resistencia. Idea que cobra corpo cando estes laboratorios son colectivos de artistas indepen-dentes cuxo obxectivo é a creación e a experimen-tación, cun funcionamento cooperativo afastado do negocio. A posta en común de ferramentas e coñecementos xerou unha serie de laboratorios independentes por todo o mundo, que se aglutinan en torno á rede filmlabs.org. Nesta sesión conta-remos coa presenza de representantes dalgúns dos laboratorios máis relevantes da actualidade, que compartirán experiencias, falarán do seu modo de funcionamento e proxectarán unha mostra do traballo que se leva a cabo neles, ademais de deba-teren sobre a situación actual na que se encontra o cine en celuloide.

In February 2011, the artist Tacita Dean published in The Guardian an article, almost a manifesto, enti-tled “Save celluloid, for art ‘s sake”. There, worried about the disappearance of film laboratories, she wondered why it was not possible the coexistence of analog and digital. An audible call for attention to the march of progress, driven by corporate prof-its. That’s why nowadays, when corporate interests smash freedom of choice in uniformity, the exist-ence of analog film laboratories can almost be seen as an act of resistance. An idea that takes shape when these labs are groups of independent artists whose goal is to create and experiment, working thanks to collaborative effort far from business. The brainstorm of tools and knowledge have led to a number of independent laboratories worldwide, which cluster around the filmlabs.org network. This session will be attended by people from some of the most important laboratories running today, to share experiences, they will discuss their opera-tion system and screen a sample of the work being carried out, besides discussing the current situation where film (celluloid) is.

XUÑOJUNE

67

/

Focus on Artist-Run Film Labs

A partir das 10.30 h.From 10.30 h.Fund. NovacaixagaliciaPlanta -1. Sala (S8)

SÁBADOSATURDAY

7

Entrada libre. Non é necesario apuntarse con antelación.O encontro será en inglés sen tradución.Free entrance. Previous regis-tration not required.English-speaking meeting.

Participantes

L´Abominable (Francia)Fundado en 1996, L’Abominable pon a disposición dos artistas todas as ferramentas necesarias para o traballo con Super 8, 16mm e 35 mm. Tamén se dedica á distribución e a exhibición das obras dos seus membros. De L’Abominable saíron, entre outras moitas máis, obras de cineastas como Cécile Fontaine, Pip Chodorov e Nicolas Rey, quen participa como relator.Created in 1996, L’Abominable offers to the artists all the tools they need to work with Super 8, 16mm and 35mm. It is also engaged in distribution and exhibition of the works of its members. From L’Abominable there have come, among many others, works by film-makers such as Cécile Fontaine, Pip Chodorov and Nicolas Rey, who participates as a speaker.

LaborBerlin (Alemaña)Colectivo independente e sen ánimo de lucro con base en Berlín, que se aproxima á produción a través dun enfoque artesanal e D.I.Y., pun-to de encontro para o intercambio de ideas e experiencias en torno ao cine. Tamén organiza proxeccións e obradoiros. Participa no encontro Juan David González Monroy, cineasta membro do colectivo.An independent and non-profit group based in Berlin, which is close to production through a craft approach and DIY, a meeting point for exchanging ideas and experiences on film. They also organize screen-ings and workshops. Juan David González Monroy, member of the group and filmmaker takes part in the meeting.

68 Focus on Artist-Run Film Labs

Participantes

Double Negative (Canadá)Creado en Montreal en 2004, Double Negative é un grupo de cineastas e artistas interesados en crear, programar e difundir cine experimental. O encontro contará coa presenza de Daïchi Saïto e Malena Szlam.Created in Montreal in 2004, Double Negative is a group of filmmakers and artists interested in creating, programming and dis-seminating experimental cinema. Daïchi Saïto and Malena Szlam will be in the meeting.

Worm-Filmwerkplaats (Países Baixos)Parte dun proxecto maior, o centro cultural Worm situado en Rotterdam, Worm-Filmwerkplaats prové dos medios e coñecementos necesarios para o traballo con Super 8 e 16mm. Part of a larger project, the Worm cultural center located in Rot-terdam, Worm-Filmwerkplaats provides the means and knowledge to work with Super 8 and 16mm.

Crater-Lab (España)Crater-Lab é un proxecto de laboratorio de cine analóxico auto-gestionado por artistas situado na cidade de Barcelona. O espazo pretende facilitar a creación artesanal de peliculas en Super 8 e 16mm. Dous dos seus membros fundadores, Luís Macías e Adriana Vila, presentarán o proxecto.Crater-Lab is an analog film lab project run by artists located in Barcelona. This space aims to facilitate the artisanal creation of films in Super 8 and 16mm. Two of its founding members, Luis Macías and Adriana Vila, will present the project.

Didáctica

70

Conferencia.Katsuben. Narradores del silencio

Didáctica > Conferencia. Katsuben

Conferencia. Katsuben. Narradores do silencioNieves Moreno, licenciada en Estudos Asiáticos especialidade Xapón pola Universidade Autónoma de Madrid que realizou estanzas de investigación por un total de tres anos na Universidade Waseda de Tokyo, e que nestes momentos se encontra redactando a súa tese doutoral sobre as orixes do cine xaponés, trazará nesta conferencia un percorrido por unha das artes narrativas menos coñecidas da historia do cine de Xapón. “Katsuben. Narradores do silencio” mostrará como se desen-volveu unha profesión directamente relacionada e condicionada coa aparición e desenvolvemento da arte cinematográfica xaponesa. Coñeceremos as primeiras manifestacións artísticas que acom-pañaron as primeiras proxeccións e, sobre todo, falaremos en profundidade da figura do Katsuben, unha profesión que en occidente desapareceu na primeira década do século XX, pero que en Xapón se mantivo ata hoxe en día.

XUÑOJUNE /20.00 h. Fund. NovacaixagaliciaSala de prensa

LUNSMONDAY

2Conference. Katsuben. Narrators of silenceNieves Moreno, who has a degree in Asian Stud-ies specialty Japan by Universidad Autónoma of Madrid, has conducted research for a total of three years at Waseda University in Tokyo. Now she is writing her doctoral thesis on the origins of Japanese cinema and will plot in this conference a tour of one of the lesser known narrative arts of Japanese film history. “Katsuben. Narrators of silence” will show how a profession directly related to and conditioned by the emergence and development of the Japanese film art industry was developed. We will know the first artistic manifes-tations that accompanied the first screenings and, above all, we will talk thoroughly about Katsuben, a profession that has disappeared in the West in the first decade of the twentieth century, but in Japan it has remained until today.

71Didáctica > Encontro con Takahiko Iimura

Encontro con Takahiko Iimura

A performance só vive no presente: gravación versus presenzaRetomando unha serie de encontros que tiveron lugar en Nova York no verán do 2009 e que viron a luz nunha entrevista publicada en varios medios, a teórica e artista Esperanza Collado manterá unha conversación con Takahiko Iimura que se centrará en aspectos relacionados coa práctica performativa á que ambos os dous se aproximan dende o uso da imaxe-movemento. Dende a década dos sesenta e resistíndose aos marcos institucio-nais, Iimura foi pioneiro na súa busca de diversos modos alternativos á proxección fílmica tradicional, cuestionando os valores representativos e dominan-tes da imaxe gravada e dando prioridade á presenza consciente do sistema fílmico en relación aos movementos do corpo en espazos determinados. A expansión do cine como resultado da súa interacción con outros medios e formas artísticas, a transpo-sición das propiedades inherentes do cine —a súa resonancia luminosa, a duración, o movemento,…— á actualidade da experiencia performativa, ou os xogos lingüísticos que Iimura explora na relación espectador/performer serán algúns dos temas que se tratarán durante o encontro.Traducción simultánea en inglés.

Performance’s only life is in the present: recording versus presenceTaking up a series of encounters that took place in New York in the summer of 2009, which resulted in an interview published in various media, the researcher and artist Esperanza Collado will hold a conversation with Takahiko Iimura that will focus on aspects related to the performance practice they both approach from film and video making. From the 1960s, and refusing to accept institutional frameworks, Iimura has been a pioneer in seeking a diversity of alternative paths to traditional film pro-jection, putting into question the representational and dominant values of the recorded image, and prioritising awareness around the presence of the filmic system in relation to the movement of the body around the space of projection. The expansion of cinema resulting from its interaction with other media and artistic forms, the transposition of cin-ema’s inherent properties —its luminous resonance, duration, movement, …— into the actuality of the performative experience, or the linguistic opera-tions Iimura explores in the relationship between spectator/performer are some of the subject mat-ters to be approached during this encounter. Simultaneaus translation English-Spanish.

XUÑOJUNE /20.30 h. Fund. NovacaixagaliciaAuditorio

SÁBADOSATURDAY

7

72 Didáctica > Manolo González. O cinema dos nativos dixitais

Manolo González.O cinema dos nativos dixitais

O cinema dos nativos dixitaisA sesión pretende ser unha invitación á reflexión e debate sobre procesos e métodos de formación audiovisual á adolescentes nas aulas de ensino medio, a partir dunha experiencia concreta realizada no IES Concepción Arenal de Ferrol con adoles-centes de 16 anos. A meirande parte das estratexias de formación audiovisual no ensino naceron en “tempos analóxicos” e aínda hoxe seguen a estar en mans de profesores amadores e apaixonados do cinema mais… inmigrantes dixitais. Os estudantes pola contra —nados na era da Internet— utilizaron numerosas ferramentas da súa propia contorna dixital, nun contexto colaborativo, participativo e democrático, onde o teléfono móbil ou a cámara fotográfica persoal foi considerado como un simple bolígrafo, un medio para a libre expresión das súas teimas e ideas persoais. A proposta pedagóxica aposta porque o profesor se transforme nun simple orientador ou guía, fixador de metas ou provedor de contexto e, sobre todo, alguén que pregunta e interroga constantemente sobre o que ve ou escoita. Unha experiencia que considera a contorna dixital dos alumnos como eixo único da acción pedagóxica.

The cinema of the digital nativesThe program aims to be an invitation to reflec-tion and debate on processes and methods of audiovisual education to teenagers in high school classes, from a concrete experience held at IES Concepción Arenal in Ferrol with 16 years old teenagers. Most of the teaching audiovisual training strategies were born in “analog days” and still continue to be in the hands of teachers with a passion for cinema... but now they are digital immigrants. On the contrary, students —born in the era of Internet— have used numerous tools of their own digital environment, in a collaborative, participatory and democratic context, in which cell phone or personal camera have been regarded as a simple pen, a way to express freely their hobbies and ideas. The pedagogical proposal goes for the teacher who becomes a mere advisor or guide, someone who fixes goals or provides a context and, above all, someone who constantly questions what he sees or hears. An experience that takes into ac-count the students’ digital environment as a single axis of the pedagogical action.

Programa

73

XUÑOJUNE /

Didáctica > Manolo González. O cinema dos nativos dixitais

SÁBADOSÁTURDAY

18.00 h. Fund. NovacaixagaliciaAuditorio

7

De Lumière a James Benning / From Lumière to James Benning52 segundos nun só plano. Abrangue todas as prácticas fílmicas que utilizan o plano fixo como eixe narrativo: Dende Lumière, pasando polos documentais observacionais ata a actitude estética e vangardis-ta de James Benning. 52 seconds in a single scene. It covers all the film practices using the fixed shot as the narrative theme: From Lumière, through the obser-vational documentaries to the avant-garde and aesthetic attitude of James Benning.Tania Rey. Un salto en el Tiempo

De Méliès a Tim Burton / From Méliès to Tim Burton52 segundos animación ou stop motion en calquera das súas técni-cas. Abrangue dende os clásicos da animación en 2D, stop motion, ata Tim Burton.52 seconds animation or stop motion or any of its techniques. It covers from the 2D animation classic movies, stop motion, to Tim Burton.Pablo Blanco. CambioCris Fortuna & Patri López. Nuestra definición

Programa

74 Didáctica > Manolo González. O cinema dos nativos dixitais

De Griffith a Spielberg / From Griffith to SpielbergExercicios de continuidade narrativa configurados polo modo de representación institucional e o cinema clásico, dende Griffith ata o cinema comercial representado por Spielberg.Exercises of narrative continuity set up according to the way institu-tions and classic cinema are portrayed, from Griffith to commercial cinema represented by Spielberg.Daniel Ferreira. O patrón botando un pitilliño

De Welles a Sokurov / From Welles to SokurovExercicios de secuencias filmadas en continuidade, sen corte entre planos onde a cámara se despraza seguindo a acción ata a finalización dun relato autónomo. Numerosos exemplos no cinema contemporá-neo dende Orson Welles ata A. Sokurov. Exercises of sequences shot in continuity, without cutting the shots where the camera moves following the action until the conclusion of a standalone story. Countless examples in contemporary cinema from Orson Welles to A. Sokurov. Mar García. Camino hacia ti mismo

De Robert Flaherty a Agnès Varda / From Robert Flaherty to Agnès VardaExercicio de documental creativo que ten en consideración os princi-pais fitos da historia do documental dende Flaherty, o documentalis-mo inglés ata os documentais contemporáneos de creación. A creative documentary exercise that takes into consideration the major milestones in the history of documentary cinema from Flaherty, the English documentary to the contemporary creation documentaries.Vera Rodríguez. O meu documental

Das vangardas á videocreación / From avant-garde to video creationExercicio libre inspirado nas vangardas artísticas (cinema ruso, expresionismo, surrealismo, abstración, impresionismo... etc) ata a videocreación contemporánea.Free exercise inspired by avant-garde (Russian cinema, expression-ism, surrealism, abstraction, impressionism... etc) to the contempo-rary video creation.Gairah Love. MinotauroMar García. Todos quieren ir a Nueva YorkAldara Vilar. Horas, minutos, segundos

Mini (S8)

76

Obradoiro de Acción! cinematográfica

Mini (S8) >Obradoiro de Acción! cinematográfica

ACCIÓN! Con esta palabra, que nos fai viaxar a tempos remotos da historia do cine, queremos dar comezo ao obradoiro de Acción! cinematográfica que propoñemos este ano para os máis peque-nos no Mini (S8). Neste obradoiro de Acción! cinematográfica imos ampliar, resignificar e incorporar outros dominios de creación neste xogo do cine. Exploraremos distintas accións sonoras que converteremos en imaxes. Experimentaremos accións visuais que transformaremos en move-mento. Incorporaremos accións interactivas e performativas a partir de películas e/ou de obras propias para entrarmos nunha danza única entre imaxe e suxeito. Seremos creadores e creación á vez, sempre da man da imaxinación e do mundo simbólico infantil. Son, cor, corpo e movemento atravesarán e desbordarán unha vez máis a pantalla para re-crear o irrepetíbel xogo do cine.

ACTION! With this word, which makes us travel to ancient times in the history of cinema, we want to start the Film Action! Workshop that this year we propose for the youngest at the Mini (S8). With this film action workshop we are going to expand, provide a new meaning and incorporate other creative domains in this game film. We will explore different sound actions that will be turned into images. We will experience visual actions that will become motion. We will incorporate interac-tive and performative actions taken from films and/or personal works to enter a singular dance between image and subject. We will be creators and creation at a time, always from children’s im-agination and symbolic world. Sound, color, body and movement will overflow and pass through the screen again to re-create the unique film game.

77Mini (S8) >Obradoiro de Acción! cinematográfica

XUÑOJUNE /De 12 a 14 h.From 12 to 2pmKiosco Alfonso

SÁBADOSATURDAY

7

XUÑOJUNE /De 18 a 20 h.From 6 to 8pmKiosco Alfonso

SÁBADOSATURDAY

7

Cor + son + movementoColor + Sound + Motion

Sabes de que cor é o silencio? Descubriremos as imaxes que se esconden detrás dalgúns sons. Con estes tres elementos, cor, son e movemento, inventaremos unha película colectiva, cuxa verdadeira historia só saberemos cando a vexamos na pantalla todos xuntos.Do you know what color is silence? We will discover the images hid-den behind some sounds. With these three elements, color, sound and movement, we will invent a collective film, and we will only know its real story when we see it on screen all together.

Montados nun raio de luz realizaremos unha viaxe a catro espazos secretos. Espazos que construiremos nós mesmos descompoñendo a realidade en formas xeométricas. Seremos creadores e actores á vez. Converterémonos en exploradores do cine interactivo.(É necesario virdes vestidos de negro para esta sesión)Mounted on a light beam we will travel to four secret places. Places that we will build ourselves splitting reality into geometric shapes. We will be creators and actors at once. We will become explorers of interactive cinema.(You need to come dressed in black for this session)

Sesión 1

Sesión 2

Cine interactivoInteractive cinema

78 Mini (S8) >Obradoiro de Acción! cinematográfica

Sesión 3 En plena escuridade, aínda podemos seguir a facer cine. Gustaría-vos bailar coa vosa propia película? Gustaríavos ver as vosas propias creacións proxectadas sobre vós?A sesión terminará cun espazo, de 13 a 14 h., onde finalmente, sen cámara, sen película e sen pantalla, mais con cor, son, corpo e move-mento, mostraremos o resultado do obradoiro aos nosos invitados.Even in complete darkness, we can still make films. Would you like to dance with your own movie? Would you like to see your own works screened on you?The session will end with a space, from 1 to 2pm, where finally with no camera, film, nor screen but with color, sound, body and movement, we will show the result of the workshop to our guests.

XUÑOJUNE /De 12 a 14 h.From 12 to 2pmFundación Luis Seoane

DOMINGOSUNDAY

8Cine performativoPerformative cinema

Observatorio

80 Observatorio > LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados

LOST&FOUND Arquivos (Re)Colectados

En marzo de 2011 un terremoto arrasou Xapón. O gran tsunami provocado polo movemento terrestre orixinou a catástrofe da central nuclear de Fukushima, e provocou 20.000 mortos. A calma trouxo consigo, en refluxo, os restos dun arquivo familiar devastado polos elementos. Fotos e recordos orfos, marcados polo paso do desastre. O proxecto LOST&FOUND naceu entón co obxectivo de restabelecer aos seus donos esas fo-tografías procedentes de álbums familiares. Unha gran parte das imaxes parecía irrecuperábel polos estragos dos elementos pero LOST&FOUND, consciente da beleza cegadora desas fotos, e do seu poder como memoria do acontecido, decidiu darlles unha segunda vida. A deterioración e o paso do desastre como pegada do vivido, e como fonte da sobrecolledora emoción que transmite cada unha das exposicións que se foron realizando dende 2012 en cidades como Tokio, Melbourne, Los Ángeles, Nova York, San Francisco e Roma, entre moitas outras. LOST&FOUND chega á Coruña como un proxecto que, ademais de mostrar o seu impresionante arquivo, interactúa coa cidade por medio de todo un programa de actividades en torno ao arquivo doméstico, epicentro dun campo de traballo infinito e imprescindíbel.

Produción e organización: NORMALComisariado: (S8) Mostra de Cinema PeriféricoDirección e coordinación: Bettina Korten e Anxela CaramésTodas as actividades terán lugar en NORMAL. Espazo de Intervención Cultural da Universidade da Coruña.Máis información: istoenormal.org

In March 2011 an earthquake devastated Japan. The great tsunami caused by ground movement brought about the catastrophe of Fukushima nuclear power plant, and 20,000 people died. Calm brought, with the tide, the remains of a family archive devastated by nature. Pictures and orphan memories, marked by the disaster. Then LOST&FOUND project was created to restore to their owners those photographs from family albums. A large part of the images seemed unrecoverable by the ravages of nature but LOST&FOUND, aware of the dazzling beauty of those pictures, and its power as a memory of what happened, decided to give them a second life. The deterioration and the disaster as a trace of the lived experience, and as a source of the overwhelming emotion conveyed by each of the exhibitions that have been held since 2012 in cities such as Tokyo, Melbourne, Los Angeles, New York, San Francisco and Rome, among many others. LOST&FOUND comes to A Coruña as a project, shows their impressive archive and interacts with the city through an entire program of activities around the home archive, the focus of a field of endless and essential work.

Production and management: NORMALCurated by: (S8) Mostra de Cinema PeriféricoDirection and coordination: Bettina Korten and Anxela CaramésAll the activities will take place in NORMAL. Espazo de Intervención Cultural da Universidade da Coruña.More information: istoenormal.org

81

/

Observatorio > LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados

20.00 h. InauguraciónOpening

VENRESFRIDAY

MAIOMAY

30

LOST&FOUNDArquivos (Re)Colectados

LOST&FOUND chega á Coruña cunha exposición que, ademais de presentar o seu impresionante arquivo, estabelece un diálogo coa cidade a través da intervención dun grupo de artistas galegos que elaboran diferentes propostas a partir deste material. Coa exposición LOST & FOUND. Arquivos (Re)Colectados, NORMAL achégase á cultura xaponesa e á intensa relación coa natureza que caracteriza á sociedade nipona por medio de oito propostas artísticas inéditas.A inauguración da exposición contará cunha charla informativa sobre o proxecto de Takahashi Munemasa, director de LOST&FOUND, na que explicará o proceso de recuperación dos arquivos fotográficos domésticos e as súas consecuencias a nivel social e político.LOST&FOUND reaches A Coruña with an exhibition, besides presenting its impressive archive, establishes a dialogue with the city through a group of Galician artists that produce different proposals from this material. With the exhibition LOST&FOUND. Archivos (Re)Colectados, NORMAL approaches the Japanese culture and the intense relationship with nature that define this society by means of eight unpublished artistic proposals.The opening of the exhibition will have the presence of Takahashi Munemasa, director of LOST&FOUND, who will give a talk about the project, the recovery process of the domestic photographic archive and its consequences on a social and political level.

ExposiciónExhibition

82 Observatorio > LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados

Para no ver. CocinanegraObxectos-caixa que xogan sutilmente coa visibilidade da obra acti-vando imaxes interiores. Quizáis a manobra de contar historias, de inventalas, permítenos ser libres: sen a necesidade de ver. Objects-box that play subtly with the visibility of the work, activating inner images. Maybe the manoeuvre of telling stories, of creating them, allow us to be free: no need to see.

Alén. Héctor FranceschInstalación que recrea un pequeno universo ao redor do Hinomaru (o disco solar da bandeira xaponesa). Quere representar a transcenden-cia da traxedia centrándose nas individualidades das vítimas, xa que cada persoa é un mundo.This installation is the recreation of a small universe around the Hinomaru (the solar disk of the Japanese flag). The significance of the tragedy through the individuality of its victims: each person is a world.

A lección de Tohoku. María PradaEsta peza escultórica fala dun estado de ser fronte ao caos, utilizando o papel como contedor de imaxes e como imaxe tamén en si mesmo.This sculptural work tells us about the being facing the chaos. Paper as an image container and also as image itself.

水,毒,道 (Auga, veleno, camiños). Ruth Montiel AriasA peza parte de Tōhoku e as súas xentes, dunha rexión que non es-quece e continúa, dese pobo que inspirou ao gran Matsuo Bashō. Fala dun país que convive cunha natureza hostil, dun pobo que cun tremor cae, mais que volve levantarse con máis forza unha e outra vez. The Tohoku region and its people, the village that inspired the great Matsuo Bashō. Living with a hostile nature and the strength of an oppressed people who, after becoming victim of an earthquake, rise again even harder.

Hyohakusha (camiñante sen rumbo). Xisela Franco | Anxela CaramésFluíndo e ao encontro co azar, ao igual que a viaxe que emprendera Basho para escribir Oku no Hosomichi, evócanse as vivencias de xapo-neses que residen en Galiza a xeito de haikus audiovisuais nos cales se mesturan ambas as dúas culturas.Flowing and meeting chance, as happened when Basho started the journey to write Oku no Hosomichi, there are evoked the experiences of Japanese living in Galicia as if they were audiovisual haikus where both cultures get mixed.

LOST&FOUNDArquivos (Re)Colectados

ExposiciónExhibitionDo 30 de maio ao 12 de setembroFrom May 39th to September 12th

83Observatorio > LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados

O Método Frankenstein. Héctor FranceschUn obradoiro impartido polo artista Héctor Francesch que aborda a creación de imaxes, personaxes e escenas co método da colaxe e o redebuxado que camufla a colaxe. Inclúe unha visita ao obradoiro do artista.A workshop taught by the artist Héctor Francesch who addresses the creation of images, characters and scenes with the method of collage and redrawing that hides collage. It also includes a visit to the artist’s studio.Do 9 ao 12 de xuño de 2014. De 16 a 19 h.From June 9th to 12th, 2014. From 16 to 19 h.

Multiplicado Por 6. LanaterapiaUnha iniciación ao amigurumi, boneco de labor de gancho xaponés. O obradoiro proporciona unha base a través de dous patróns sinxelos, punto de partida para un universo de posibilidades creativas coa lá.An introduction to amigurumi, a Japanese crochet doll. The workshop provides a basis through two simple patterns, the starting point for a universe of creative possibilities with wool.Do 17 ao 18 de xuño de 2014. De 16 a 20 h.From June 17th and 18th, 2014. From 16 to 20 h.

Catastrophe Walk. Miguel Prado (en colaboración con Taku unami)Activación sonora Performance sonora que trata sobre unha camiñada dunhas cantas horas do traballo a casa tras a catástrofe de Fukushima. A pro-cesión, a pé, cara a casa. Tokio retrocedendo no tempo. “O que estamos a experimentar é só a percepción do aumento de velocida-de dun horizonte local, un simple espasmo clinicamente morto en lugar dunha aceleración navegábel, dun proceso experimental de descubrimento dentro dun espazo universal de posibilidades. É esta última forma de aceleración a que consideramos esencial”. (Alex Williams, Nick Srnicek)Sound performance on a few hours walk home from work after Fukushima disaster. The procession, on foot, towards home. Tokyo back in time. “What we are living is only the perception of the increased speed of a local horizon, a simple brain-dead spasm rather than a waterway acceleration of an experimental discovery process in a universal space of possibilities. It is this latter form of acceleration which we consider essential.” (Alex Williams , Nick Srnicek)Xoves 26 de xuño. De 10 a 22 h.Thursday June 26th. From 10 to 22 h.

LOST&FOUNDArquivos (Re)Colectados

ObradoirosWorkshops

LOST&FOUNDArquivos (Re)Colectados

Performances

Máis información e inscricións: More info and registrations:www.istoenormal.org

84 Observatorio > LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados

Pindo. Cristina Sánchez / Nieves NeiraPerformance butoh-instalación audiovisualPartimos do Monte Pindo, entre a actualidade do corpo e a memoria do espazo. Pindo é estar suspendido. Pindo é o movemento das pedras, se falasen... Pindo quere ser un proceso de investigación que converxa nun escenario. Investigación sobre o espazo a través de entrevistas, viaxes e documentos. Investigación sobre o corpo a través da danza butoh; o corpo pode traducir a natureza, incorporar as súas imaxes ata facelas movemento ou quietude, ata converterse nunha paisaxe.Vídeo: Henrique Lamas. We start from Pindo Mount, between body currency and space memory. Pindo means being suspended. Pindo is the movement of the stones, if they spoke... Pindo wants to be a research process that converges on a stage. Research on the space through interviews, journeys and documents. Research on the body through Butoh dance; the body can translate nature, take its images to make them movement or stillness, until they become a landscape.Video: Henrique Lamas. Mércores 23 de xulloWednesday July 23th

eSe8. Ana Domínguez / Ángel RuedaPerformance Cine Expandido DomésticoFilme perfomance realizada por Ana Domínguez e Ángel Rueda, onde as imaxes domésticas en Super 8 alcanzan unha nova dimensión a través da proxección múltiple e a colaxe cinematográfica realizada en tempo real.Film performance where Super 8 home images reach a new dimen-sion through multiple projection and live film collage.Venres 12 de setembroFriday September 12th

LOST&FOUNDArquivos (Re)Colectados

Performances

85

/

Observatorio > LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados

XOVES-VENRESTHURSDAY- FRIDAY

XULLOJULY

17-18

ParticipantesParticipants• Proxecto Socheo, Galicia• Filmoteca de Extremadura.

La Mirada de los Extremeños. Archivo de Cine Familiar y Amateur

• Memorias Celuloides. Murcia. Archivo de Cine Doméstico• Carlos Tmori• Clara Sánchez-Dehesa Galán

O cine doméstico é unha das fontes máis importantes para a me-moria audiovisual. Máis alá da industria cinematográfica e televisiva, o cine afeccionado documenta as vidas privadas de miles de persoas anónimas, que ademais de ofrecer un revelador testemuño de como se vivía noutros tempos, representa unha lectura da historia afastada das canles oficiais e afastada dos intereses económicos e políticos que moven os fíos da ficción e o documental industrial. Fitas que acumulan unha memoria e unha narrativa do pequeno e o particular. Ao longo das dúas últimas décadas, numerosos artistas e investiga-dores traballaron intensamente para recuperar este material co fin de outorgarlle novas dimensións culturais ou de preservalo para as futuras xeracións. Este encontro, segunda parte do celebrado en Murcia en 2013, pon en común o labor das institucións (públicas ou privadas), colectivos e individuos que na actualidade traballan na con-servación deste material, fráxil e perecedoiro, arquivo crucial para nos comprendermos e pensarmos. O encontro desenvolverase en dúas xornadas de traballo, que culminarán cunha sesión aberta ao público na que se presentarán os diferentes proxectos e se fará unha mostra de materiais recuperados.Home cinema is one of the most important sources for audiovisual memory. Beyond film and television industry, amateur film backs up with documentary evidence the personal lives of thousands of anonymous people, and besides offering a revealing testimony of how people lived in other times, is a history reading far from the official channels and the economic and political interests that pull the strings of fiction and documentary industry. Movies that build a memory and a narrative of the small and particular. Over the past two decades, many artists and researchers have worked hard to recover this material in order to give new cultural dimensions and preserve it for future generations. This meeting, a continuation of the one held Murcia in 2013, shows the work of (public or private) entities, groups and individuals who are currently working in the preservation of this material, fragile and perishable, a crucial archive to understand and think of ourselves. The meeting will have two days of work, finish-ing in an open public meeting in which the various projects will be presented and a sample of recovered materials.

II Encontro para a creación dun arquivo común de cine doméstico

LOST&FOUNDArquivos (Re)Colectados

86 Observatorio > European Souvenirs

European Souvenirs

European Souvenirs é un proxecto creativo en torno á identidade europea que foi levando a cabo dende o ano 2012 o colectivo sevillano ZEMOS98 en colaboración coa rede Doc Next, comunidade singular de produtores, realizadores, educadores, programadores e investigadores culturais. O Festi-val ZEMOS98, que xa vai pola súa décimo cuarta edición, é a cara máis coñecida deste colectivo sevillano cuxo traballo se expande á investigación, produción, creación e comunicación de contidos críticos en torno ao impacto social e cultural que teñen os medios de comunicación no pensamento e narrativas contemporáneos. Con amplo recoñe-cemento internacional, o traballo de ZEMOS98 fai un uso extensivo do arquivo audiovisual, sendo unha das súas principais vías de exploración a remestura e a cultura VJ.

Ademais de presentar o seu proxecto European Souvenirs, cunha performance precedida dunha con-ferencia, Pedro Jiménez Álvarez e Benito J. Jiménez Álvarez, líderes de ZEMOS98, impartirán un obra-doiro dirixido a creadores interesados en descubrir as interioridades do arquivo e a remestura.

European Souvenirs is a creative project about European identity that the group from Seville ZEMOS98 has been carrying out since 2012 in collaboration with Doc Next network, a group of producers, filmmakers, educators, programmers and cultural researchers. ZEMOS98 Festival, now in its fourteenth edition, is the most known face of this group from Seville whose work reaches research, production, creation and communication of critical content about the social and cultural impact of media on thinking and contemporary narrative. With wide international recognition, ZEMOS98 makes extensive use of audiovisual archives, and remix and VJ culture is one of their main exploration routes. Besides presenting their European Souvenirs project, with a performance preceded by a confer-ence, Pedro Jiménez and Benito J. Jiménez Álva-rez, ZEMOS98 founders, will teach a workshop for artists interested in discovering the secrets of file and remixing.

87Observatorio > European Souvenirs

European Souvenirs

XUÑOJUNE / MARTES

TUESDAY

10De 11 a 14 h. y de 17 a 19 h.From 11 to 14 h. and from 17 to 19 h.MAC

Coñecementos previos en edi-ción audiovisual son recomendá-beis mais non imprescindíbeis.Prazas limitadas: 15.Máis información e inscricións: www.mac.gasnaturalfenosa.comPrior knowledge in audiovisual edition is recommended but not required.Limited to 15 participants.More info and registration: www.mac.gasnaturalfenosa.com

Arquivo e Remestura. As posibilidades do Live CinemaEste obradoiro, dirixido especialmente a músicos, artistas visuais, deseñadores e a todos aqueles interesados na creación audiovisual en directo, toma como punto de partida a metodoloxía de traballo aplicada no espectáculo de Live Cinema European Souvenirs. A través da posta en común e desenvolvemento de pequenas pezas de arquivo para o directo, o obradoiro achegarase á linguaxe do chamado “documental expandido” examinando a fondo o traballo dos artistas de European Souvenirs. As posibilidades do live cinema e do traballo en rede, princi-pais estratexias seguidas en European Souvenirs, serán o punto de mira deste obradoiro no cal se desenvolverá un camiño similar traballando con materiais dos propios artistas implicados como exercicio.Archive and Remix. The possibilities of Live CinemaThis workshop, especially adressed to musicians, visual artists, designers and anyone interested in live audiovisual creation, takes as its starting point the work methodology applied in Live Cinema European Souvenirs. By sharing and making small archive pieces for the live experience, the workshop will approach the language of the “expanded documentary” reviewing the work by European Souvenirs artists thoroughly. The possibilities of live cinema and networking, main strategies followed in European Souvenirs, will be the focus of this workshop where a similar way of working with materials belong-ing to the artists involved will be developed as an exercise.

ObradoiroWorkshop

88 Observatorio > European Souvenirs

/ MARTESTUESDAY

10Conferencia: 19.30 h.Live Cinema: 20.30 h. MAC

ConferenciaConference

Live Cinema

European Souvenirs European Souvenirs proponse re-imaxinar a Europa actual e futura a través da remestura de contidos audiovisuais, de cara a buscar unha identidade máis inclusiva e actualizada nun momento en que o proxecto dunha Europa común parece bastante afastado da cidadanía. Estrea-do en outubro de 2012 en Amsterdam, o proxecto foi presentado en Bilbao, Kosovo, Xenebra, Sevilla e Utrech, e en próximas datas estará tamén no British Film Institute. O presente espectáculo de creación colectiva conta coa participación de cinco artistas europeos: Malaven-tura (España), Noriko Okaku (Xapón/Reino Unido), Karol Rakowski (Polonia), Farah Rahman (Holanda) e Bar Gürsel (Turquía). Deseña-dores, animadores 3D, documentalistas audiovisuais, músicos, DJs e VJs que traballaron con material audiovisual procedente de institucións europeas como o Eye Film Institute, OVNI Archives, a Filmoteca de Andalucía, o Digital National Archive, SALT e o British Film Institute Archive. Durante 2012 os artistas estiveron a traballar a distancia, así como en residencias en Sevilla, Istanbul e Varsovia nas que se desen-volveu a base do espectáculo. Estas residencias de traballo contaron, ademais, coa participación de artistas invitados como Toni Serra, Silvia Nanclares, Nuria García Atienza, Filastine e Chris Allen (The Light Surgeons). A performance, que presenta as infinitas posibilidades de remestura, uso e intervención do arquivo audiovisual, estará precedida dunha conferencia na que curadores e artistas presentarán o proxecto European Souvenirs.European Souvenirs wants to re-imagine the present and future Europe by remixing audiovisual content, in order to find a more inclusive and updated identity in a time when the project of a common Europe seems quite out of citizenship. Released in October 2012 in Amsterdam, the project has been presented in Bilbao, Kosovo, Geneva, Seville and Utrecht, and in the near future it will also be at the British Film Institute. This show of collective creation has the participation of five European artists: Malaventura (Spain), Noriko Okaku (Japan/UK), Karol Rakowski (Poland), Farah Rahman (Netherlands) and Barış Gürsel (Turkey). Designers, 3D animators, visual documentarians, musicians, DJs and VJs who have worked with audiovisual material from European institutions such as the Eye Film Institute, OVNI Archives, Filmoteca de Andalu-cía, the Digital National Archive, SALT and the British Film Institute Archive. Artists have been working remotely for 2012, as well as in resi-dences in Seville, Istanbul and Warsaw where the basis of the show has been developed. These work residences have also had the participation of guest artists such as Toni Serra, Silvia Nanclares, Nuria García Atienza, Filastine and Chris Allen (The Light Surgeons). The performance -show-ing the endless possibilities of remix, use and handling of the audiovisual archive- will be preceded by a lecture in which curators and artists will present the European Souvenirs project.

XUÑOJUNE

Información útil / Useful Information

91Sedes / Venues

Sede PrincipalFundación Novacaixagalicia A CoruñaCantón Grande 21, 23.15003. A CoruñaT: 981 185 060www.obrasocialncg.com Autobuses. L:1, 1A, 2, 2A, 3, 3A, 4, 7, 17, 23 e 23AHorario: Luns a sábado de 9.30 a 21.30 h.

Outros Espazos

Teatro Rosalía De CastroCalle Riego de Agua, 37. 15001 A CoruñaAutobuses. L: 1, 1A, 2, 3, 3A, 4, 7, 17, 23 e 23A Horario de taquilla teatroLunes a domingo de 12:00 h. a 14:00 h. e de 18:00 h. a 20:00 h. (Só si hai función). Pagos en efectivo.Horario taquilla central (Plaza de Orense)De lunes a venres (excepto festivos) de 9.30h a 13h e de 16.30h a 19.30h. Pagos en efectivoVenda anticipada por teléfono902 504 500Venda por internetwww.servinova.comCine concierto. Gala de inauguraciónKatsuben-BenshiJirokichi the Rat – Daisuke Ito (1931)Coa narración en vivo do benshi Raiko Sakamoto e música de shamisenMércores 4 de xuño. 20.30 h

CGAI - Filmoteca de GaliciaRúa Durán Loriga, 10 bajo 15003 A CoruñaT: 881 881 269Autobuses. L:1, 1A, 2, 2A, 3, 3A, 4, 7, 17, 23 e 23AHorarios e ticketsconsultar www.cgai.org

Fundación Luis SeoaneSan Francisco s/n15001 A CoruñaT: 981 216 015www.luisseoanefund.orgAutobuses. Líneas 3 e 3 AHorario: Martes a sábado de 11 a 14 h e de 17 a 20 h. Domingos de 11 a 14 h.

Film Performances:Takashi Makino, Esperanza Collado, Colectivo Crater e Jodie Mack

Kiosco AlfonsoJardines de Mendez Núñez 3, Bj. 15006 A CoruñaT: 981 189 898 e 981 189 897kioscoalfonso@coruna.esAutobuses. L: 1, 1A, 2, 3, 3A, 4, 7, 17, 23 e 23A Mini (S8)

Museo De Arte Contemporáneo Gas NaturalFenosa (MAC)Avenida de Arteixo, 17115007 A CoruñaT: 981 911 476mac@gasnaturalfenosa.comwww.mac.gasnaturalfenosa.com Autobuses. Línea 11European Souvenirs

NORMAL Espazo De Intervención Cultural. Universidade Da CoruñaPaseo de Ronda 4715011 A CoruñaT: 981 167 000 extensión 4502info@istoenormal.org http://istoenormal.orgAutobuses. L: 3A, 3, 7, 12A, 12 e 14Horario: Luns a venres de 11 a 22 h. LOST&FOUND. Arquivos (Re)Colectados

A

B

DE

C

Entradas / Tickets92

Entradas / Tickets• Entrada libre ata completar aforamento na Fun-dación Novacaixagalicia, Fundación Luis Seoane e CGAI, agás para a inauguración no Teatro Rosalía de Castro, o mércores 4 de xuño. • Para acceder ás salas de proxección na Fundación Novacaixagalicia, por motivos de aforamento, será necesario retirar as entradas (gratuítas) no punto de información da Mostra situado no vestíbulo do propio edificio da Fundación, durante os 30 minu-tos anteriores ao comezo de cada sesión. • Para as sesións no CGAI e a Fundación Luis Seoane, non será necesario retirar ningún tipo de entrada. • Aforamento limitado.• Non se poderá acceder ás salas unha vez come-zada a sesión.• At Fundación Novacaixagalicia, Fundación Luis Seoane and CGAI there is free entrance until seating is completed except for the opening at Teatro Rosalía de Castro on Wednesday June 4.To gain admission for the cinemas at Fundación Novacaixagalicia, you must get the (free) tickets at the information desk of the Festival located at the lobby of Fundación, during the 30 minutes before the beginning of each session. • You do not have to get any ticket for screenings at CGAI and Fundación Luis Seoane. • Limited seating. • Acces is not allowed to the screening room once the proyection has started.

93Restaurantes e copas / Restaurants and drinks

Restaurantes / Restaurants Buffet - Nh AtlánticoXardíns de Méndez Núñez, 215006. A CoruñaT: 981 226 500www.nh-hotels.com

O´AtalloR/ Estrella, 3415003. A CoruñaT: 678 701 269

O´ Piorno parrilladaR/ Estrella 20, 15003. A CoruñaT: 981 229 000

La Taberna Del ChipirónR/ San Francisco, 21 15003. A CoruñaT: 981 228 348

Constante & Co.R/ Durán Loriga, 215003. A CoruñaT: 881 896 284www.constantegastrobar.com

Pizzería La SaporitaR/ La Franja, 2815003. A CoruñaT: 881 963 790

Copas / DrinksEl AmbigúR/ Damas, 2215001. A CoruñaT: 981 209 716

Nemo BarPeirao do Parrote,s/nDársena de la Marina15001. A CoruñaT: 881 990 133